Σπείραμε, μου λένε οι φίλοι από το χωριό... και συνεχίζουν κάπως έτσι: «Δεν μας ενδιαφέρει πια, εάν φτάσουμε στην καρποφορία. Ρίχνοντας στη γη τους σπόρους ήταν σαν να πετάγαμε τα σπλάχνα μας, τα συκώτια μας, τις καρδιές μας, τις σπλήνες μας, τ’ άντερά μας· καταλαβαίνεις;», μου λέει ένας από τους πιο δραστήριους αγρότες που ξέρω. Αντιλαμβάνεσαι ότι έχει χαθεί κάθε όρεξη για δουλειά, έχει εξαφανιστεί το πάθος για δημιουργία, η χαρά να δεις τα αποτελέσματα των κόπων σου και να γεμίσεις με όμορφα συναισθήματα; Εχει φύγει από την (προ)οπτική μας το νόημα της ύπαρξής μας σε τούτα τα χώματα, η συνύπαρξη, έστω και μέσα από τις μικροκακίες μας, τις μικρότητές μας, η διάθεση να πιούμε με φίλους - όσο για τον χορό, ξέχασέ τον· τι είναι αυτό το «πράγμα»;
Διευκρινίζω εδώ, για τους λογής άπιστους ή εισαγγελείς της γλώσσας και της σκέψης, ότι αυτό ακριβώς ήταν το λεξιλόγιο που χρησιμοποίησε ο φίλος μου. Και συνεχίζει: «Ξέρουμε τι περνάς, τι περνάτε, και ευχόμαστε ολόψυχα να τα ξαναπούμε σύντομα - μόνο αυτό μας ενδιαφέρει». Πόση μουσική κρύβει η σιωπή που ακολουθεί, δεν μπορώ να το εκφράσω. Δεν έχει πάντως καμία σχέση αυτή η «μουσική» με όλα αυτά τα πανηγύρια που στήνονται στα τηλεοπτικά κανάλια - πρόκειται, στην ουσία, για μια ατελείωτη ηχορύπανση από την οποία απαλλάσσεσαι μόνο αν κλείσεις τον διακόπτη της τηλοψίας. Πού το βρίσκουν τόσο κέφι οι άνθρωποι της τηλεόρασης μόνο αυτοί το γνωρίζουν. Υποψιάζονται τι συμβαίνει στην επαρχία;
Μπορεί εκεί τα κρούσματα να μην είναι πολλά, αλλά οι επιπτώσεις από τα αστικά κρούσματα είναι εμφανείς στον τρόπο σκέψης τους και συμπεριφοράς, στη δομή της ψυχοσύνθεσής τους. Για τούτο και δυσφορούν με τα μουσικά προγράμματα με τα οποία γεμίζουν τα κανάλια τις ώρες τους. Οποιο κανάλι κι αν επιλέξει κάποιος τα Σαββατοκύριακα θα πέσει επάνω σε τραγούδια και γέλια και χαρές, λες και δεν συμβαίνει τίποτα δίπλα μας. Μα, ξορκίζουμε την κλεισούρα μας, θα σου απαντήσουν, να γελάσει λίγο το χειλάκι μας, να φύγει κομμάτι η πίκρα που μας έχει περιτυλίξει. Καλά. Μου λένε τα παιδιά από το χωριό ότι είμαστε χαϊβάνια - δεν απαιτώ εξηγήσεις.
Εντύπωση μου έκανε όταν μου είπαν πως έσπειραν τα σωθικά τους. Ξαφνιάστηκα αλλά δεν προσπάθησα να μου το κάνουν λιανά. Και επιτέλους ας κάνουν την εμφάνισή τους στον προφορικό και γραπτό λόγο οι υπαινιγμοί, οι μεταφορές, τα αινίγματα - οξύνουν τον νου αλλά και προβληματίζουν θετικά.
Η ανθρώπινη βιοδομή στα «πάνω» της μέσα από την απογοήτευση των αγροτών. Σαν να μας λένε ότι η φύση απορροφά τα εσώτερα στρώματά τους· πάει εκείνη η φύση που ξέρανε και που την αγαπούσαν - όσοι επιτέλους την αγαπούν και τρέφονται από τον πλούτο της. Ούτε να τραγουδήσουν μπορούν ούτε να χορέψουν. Πέρα βρέχει βέβαια για την ελληνική τηλοψία - μες στην καλή χαρά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας