Κάτι που θα έπρεπε να μείνει από τα πολλά που ακούστηκαν στο 4ο Οικονομικό Φόρουμ Δελφών (πραγματοποιήθηκε από 28 Φεβρουαρίου έως 3 Μαρτίου) είναι η προβλεπόμενη απώλεια περίπου του 40% των σημερινών θέσεων εργασίας σε ορίζοντα εικοσαετίας λόγω της μαζικής εισαγωγής ρομποτικής και Τεχνητής Νοημοσύνης. Πρόκειται για πρόβλεψη που είχε διακινδυνεύσει ο καθηγητής Κλάους Σουάμπ, ιδρυτής και πρόεδρος του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ, πέρυσι τέτοιο καιρό, κατά τη διάρκεια συνεδρίου με θέμα τον «ρόλο των κυβερνήσεων στη δημιουργία ανθρώπινου κεφαλαίου» που είχε πραγματοποιηθεί στο Ντουμπάι τον Φεβρουάριο του 2018.
Στο ίδιο συνέδριο, ο επικεφαλής της Παγκόσμιας Τράπεζας Γιμ Γιονγκ Κιμ είχε επισημάνει ότι μέχρι το 2050 θα χρειαστούμε περί τα 450 εκατομμύρια νέες θέσεις εργασίας, αλλά η πρόβλεψη με βάση τα σημερινά δεδομένα είναι ότι θα δημιουργηθεί μόλις το 1/3 από αυτές. Ως λύση πρότεινε την επένδυση στον άνθρωπο, την εκπαίδευση του παγκόσμιου πληθυσμού, ιδίως των φτωχότερων και λιγότερο αναπτυγμένων μελών του, για να αντιμετωπιστούν οι προκλήσεις που έρχονται.
Εχουμε κάποιο λόγο να αισιοδοξούμε ότι η παγκόσμια κοινότητα θα κινηθεί έγκαιρα, ότι θα σχεδιάσει και θα υλοποιήσει τις άκρως απαραίτητες δομές και δράσεις προς την κατεύθυνση της διασφάλισης ενός έστω ανεκτού, αν όχι υψηλού, επιπέδου ζωής που θα συνοδεύεται και θα προαπαιτεί ένα υψηλό επίπεδο γνώσης και θα αποτελεί εχέγγυο για την ανύψωση του ανθρώπου σε ανώτερες διανοητικές σφαίρες;
Βλέπουμε εφικτή τη σμίλευση ενός αντίστοιχου ηθικού προτύπου μέσω της πνευματικής καλλιέργειας, του φιλοσοφικού αναστοχασμού, της εσωτερικής ενατένισης και της ολιστικής πρόσληψης του κόσμου που θα οδηγεί τον άνθρωπο στην αυτοπραγμάτωσή του;
Τίποτα τέτοιο δεν διακρίνεται στον ορίζοντα. Αντίθετα, πυκνώνουν τα ολοένα και πιο ανησυχητικά δείγματα ότι η ανθρωπότητα έχει συνειδητά (;) επιλέξει να κινηθεί προς την αντίθετη κατεύθυνση.
Η ταινία τεκμηρίωσης «Το εταιρικό πραξικόπημα» (2018) του Φρεντ Πίμποντι προβλήθηκε στο 21ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης που πραγματοποιήθηκε πριν από λίγες μέρες. Ο Πίμποντι ακολουθεί τα χνάρια τής κατά δεκαπέντε χρόνια προγενέστερης ταινίας «Η εταιρεία» (2003) των Μαρκ Ακμπαρ και Τζένιφερ Αμποτ για να δείξει τους τρόπους με τους οποίους οι παντοδύναμες πολυεθνικές εταιρείες ασκώντας πραγματική εξουσία φτωχοποιούν μεγάλα πληθυσμιακά στρώματα στις ΗΠΑ και αλλού, στον βωμό του (εταιρικού) κέρδους.
Επείγει λοιπόν να υπερβούμε τις πλασματικές ανάγκες που δημιουργούν οι «αγορές» και τις εξαναγκασμένες ψευδαισθήσεις που καλλιεργεί ο τυφλός οικονομικός πλούτος και να επενδύσουμε στον πλούτο της ανθρωποποίησης του ανθρώπου.
* (Ph.D.)2, αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής Φυσικής - Υπολογιστικής Ιατρικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας