Αντε να συγκεντρωθείς να γράψεις, ενώ ο Ολάντ σού πετάει στο κεφάλι τις «υποχρεώσεις» σου και τους ευρωπαϊκούς «κανόνες», που κι αυτός ακόμα υφίσταται. Αντε να βρεις το κέφι σου, ενώ σου λένε ότι ο Σόιμπλε περιμένει σήμερα τον Βαρουφάκη με άγριες διαθέσεις.
Καλύτερα να μην ακούω κανέναν. Αλλωστε δέκα φορές την ημέρα το κλίμα αλλάζει. Φύγαμε πια, δυστυχώς, από την επικράτεια των ξένων εντιτόριαλ – α, πώς τα λάτρεψα αυτά τα εντιτόριαλ και την τρυφερότητά τους τόσες μέρες.
Πέσαμε στην ανάγκη των υπευθύνων. Των θεσμοποιημένων θεσμών, που λέει και ο Βαρουφάκης, για να είμαι ακριβής – κι ας ρέπει αυτός σε ευφημισμούς, το σπορ θέλει ταλέντο. Αν δεν έχεις τρίψει τα στενά σου τζιν πάνω από οικονομικές στρατηγικές και παίγνια, ούτε και με τη γλώσσα δεν μπορείς να είσαι ποιητικός και ελεύθερος.
Ας διατηρήσω, λοιπόν, τη γλώσσα μου στεγνή και το ηθικό μου ακμαίο. Ας μη διασπάσω την πολύτιμη εθνική ενότητα, ας μη γρουσουζέψω τις διαπραγματεύσεις. Μη με πούνε και «πεμπτοφαλαγγίτισσα» κάτι τύποι, που κάνουν περιπολίες στα σόσιαλ μίντια και συλλαμβάνουν τους επιθετικούς απέναντι στην κυβέρνηση. Τους γκρινιάρηδες. Ακόμα και τους χιουμορίστες. Μου ’ρθε μια μέρα να μπω στον τοίχο μου να διαγράψω ό,τι χοντράδα είχα γράψει και να κάνω και πέντε μετάνοιες. Αλλά μετά συνήλθα.
Γιατί θυμήθηκα. Δεν είμαι πρωτάρα σε αλλαγές. Εχω εγώ περάσει και την άλλη, του ΠΑΣΟΚ. Πώς πορευόμασταν τότε, φίλοι και σύντροφοι; Ε; Μετά τις πρώτες δύσκολες μέρες, ειδικά για όσους είχαμε μείνει εκτός Βουλής, το ρίξαμε στην πλάκα. Α, όλα κι όλα, περάσαμε εποχές μεγάλης πόλωσης, αλλά δεν ήταν και τίποτα ιερές αγελάδες οι Πασόκοι.
Μπορούσαμε φέρ’ ειπείν να τραγουδάμε στεντορείως σε δημόσιους χώρους το τραγουδάκι του Λουκιανού Κηλαηδόνη «Αλλαγή κι απάνω τούρλα/ μην την ψάχνεις, δηλαδή/ ξεφωνίζουμε τα βούρλα/ με ένα στόμα μια φωνή», χωρίς να μας κοιτάει κανείς με μισό μάτι.
Μπορούσε η «Ελεύθερη Σκηνή» να ανεβάζει επιθεώρηση, καλοκαίρι του 1982, πατείς με πατώ σε σας διαβεβαιώ στο «Βέμπο», και να ξεκαρδίζεται το κοινό με τους πασοκάνθρωπους. «Με κάποια μαγική ευχή/ λαλάιλα-μπαμπαλού/ θα φέρουνε την Αλλαγή/ και στη Χονολουλού». Είχαμε, βλέπετε, τότε μεγαλύτερους γεωγραφικούς ορίζοντες. Στρατηλάτες. Τώρα την Ευρώπη μόνο να μπολιάσει ο ΣΥΡΙΖΑ, με ένα σπρωξιματάκι και από τους Podemos, και κοιμόμαστε ήσυχοι.
Ολα να πάνε καλά, να περάσουμε τους σκοπέλους, και ονειρεύομαι να ξανανθήσει η τέχνη της επιθεώρησης σ’ αυτόν τον τόπο. Και μη σκιάζεστε, δεν είναι δύσκολο, το έχουμε πάρει το αντιμνημονιακό κολάι. Γιατί, αντιμνημονιακη θα είναι η νέα επιθεώρηση. Είναι το μόνο στοίχημα που βάζω.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας