Αρπα κόλλα

Σάμπως αλαφροΐσκιωτη την κόβω τη βασίλισσα της Σουηδίας Σίλβια. Σε ντοκιμαντέρ που μεταδόθηκε χρονιάρες μέρες από τη δημόσια τηλεόραση της σκανδιναβικής χώρας αναφέρθηκε με ανυπόκριτη συμπάθεια στα ξωτικά των ανακτόρων του Ντρότνινγκχολμ. «Μερικές φορές έχεις την αίσθηση ότι δεν είσαι εντελώς μόνος στον πύργο μας» ισχυρίστηκε εις επήκοον των υπηκόων της. Στις αίθουσες, τους διαδρόμους και τα κλιμακοστάσια κυκλοφορούν φαντάσματα, ιδίως τις μεταμεσονύκτιες ώρες, πρόσθεσε. «Είναι όλα τους πολύ φιλικά» υποστήριξε, διαβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για συναρπαστική εμπειρία. «Δεν τα φοβόμαστε ασφαλώς» συμπλήρωσε. Τις ανήκουστες φαντασιώσεις της προσπάθησε να επαληθεύσει η κουνιάδα της.

Καθώς οι Σουηδοί δεν φημίζονται για την προσήλωσή τους στις προλήψεις, άκουσαν εμβρόντητοι την πριγκίπισσα Χριστίνα, αδελφή του άνακτος, να διατείνεται με τη σειρά της πως το παλάτι είναι δίχως άλλο στοιχειωμένο. «Υπάρχει πολλή και αλλόκοτη ενέργεια στο σπίτι» παρατήρησε. Σημειωτέον ότι το βασιλικό ενδιαίτημα ανεγέρθηκε στα μέσα του 1600 στη νήσο Λόβον, πλησίον της Στοκχόλμης, και έχει ανακηρυχθεί μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς από την Ουνέσκο. Δεν είναι αφύσικο να καταφεύγουν δαιμονικά και βελζεβούληδες σε τόσο παλιά κτίρια. Κάθε άλλο μάλιστα. Το Μαξίμου, απεναντίας, κατασκευάστηκε τρεις ολόκληρους αιώνες αργότερα. Ο ζάπλουτος τραπεζίτης Δημήτριος Μάξιμος, αγόρασε κοψοχρονιά ένα διαμπερές οικόπεδο επί της Ηρώδου Αττικού το 1924, πλάι στην κατοικία της ενθάδε βασιλικής οικογένειας.

Ιταμός και υπερόπτης, τρεφόταν με την αυταπάτη ότι θα αντλούσε και ο ίδιος μερίδιο της δόξας των υψηλών του γειτόνων. Ανέθεσε στον φέρελπι αρχιτέκτονα Αναστάσιο Χέλμη την ανέγερση του μεγάρου του, στο οποίο διέμεινε μέχρι τον θάνατό του, στα 1955. Προηγουμένως το Δημόσιο ενδιαφέρθηκε να αποκτήσει την πολυτελή έπαυλη, ως χώρο φιλοξενίας εξ Εσπερίας αριστοκρατών. Εκτιμήθηκε 11 δισ. δραχμές. Ο Μάξιμος καταδέχτηκε να πάρει μόνο τα μισά, δωρίζοντας στο κράτος και τον φανταχτερό διάκοσμο, αποτελούμενο από έπιπλα, πίνακες και γλυπτά ανεκτίμητης αξίας. Υπέρογκο φαντάζει το ποσόν· δεν αποκλείεται να υπέκρυπτε λαμογιά το νταλαβέρι.

Επιφανής ένοικος του οικήματος υπήρξε, μεταξύ άλλων, ο αλήστου μνήμης Αμερικανός πρέσβης Τζον Πιουριφόι. Επί χούντας κατοικήθηκε από το ανεκδιήγητο ζεύγος των αντιβασιλέων Γεωργίου και Παγώνας Ζωιτάκη, η οποία ξίνισε τα μούτρα κατά τη μετακόμιση επειδή δεν επιτρεπόταν να φτιάξει κοτέτσι. Το 1982 ο Ανδρέας Παπανδρέου το μετέτρεψε σε πρωθυπουργική κατοικία και χώρο γραφείων και στεγάζει έκτοτε τους μεγάλους εθνοσωτήρες μας. Εσχάτως, ωστόσο, έχει γεμίσει τελώνια, αερικά και κακά πνεύματα. Μάταια πασχίζουν οι αριστεροί σπιτονοικοκύρηδες να τα ξορκίσουν· πολλαπλασιάζονται αντί να εξαφανιστούν.

Στον Νίκο Καρανίκα εναπόθεσαν τις τελευταίες τους ελπίδες. Ο σύμβουλος στρατηγικού σχεδιασμού του πρωθυπουργού είχε ακούσει κάτι μαγγανείες και άμπρα κατάμπρα στη Μενεγάκη, πλην όμως, δεν τα απομνημόνευσε καλά, τα εκστόμισε άρπα κόλλα και ιδού τα ολέθρια αποτελέσματα. Διότι τα εν λόγω φαντάσματα, που ταλαιπωρούν αφάνταστα υπουργούς και μετακλητούς υπαλλήλους, δεν είναι φιλικά, όπως εκείνα των σουηδικών ανακτόρων. Επιμένουν να ασκούν κριτική στην κυβέρνηση, καταστροφολογώντας διαρκώς περί του ότι στην Ψωραλέξαινα αυξάνονται οι φόροι, περικόπτονται μισθοί και συντάξεις και καταρρέουν η Παιδεία και η Υγεία. Το ενοχλητικό όσο και ψευδές τους παραλήρημα φιλοξενήθηκε μόλις προχθές στις σελίδες της Γκάρντιαν. Τους έψαλε το λοιπόν στα γαλλικά θανάσιμες γητειές ο Πολλάκις, με σφακιανή εκφορά του «γάμα», ξαποστέλνοντάς τα στον οξαποδώ.