Κανονικά του 'στησε τη μηχανή ένας παμπόνηρος γιατρός, κατορθώνοντας να τον πείσει, σε συμπαιγνία με τους υπόλοιπους Γαυδιώτες, πως η κόκα-κόλα είναι αμερικάνικο κρασί, αφρώδες και χωνευτικό. Επρεπε να κόψει το αλκοόλ με το μαχαίρι, κάτι που ο ίδιος δεν ήταν διατεθειμένος να πράξει οικεία βουλήσει. Κατοικούσε σ' ένα απομονωμένο μετόχι, μια ώρα με τα πόδια απ' το Σαρακήνικο, αλλά, πού τον έχανες πού τον έβρισκες, χαμογελούσε μονίμως ατάραχος σ' ένα απ' τα τραπέζια των ελάχιστων μαγαζιών της δημοφιλέστερης παραλίας της νήσου.
Αγέρωχο γέροντα τον θυμάμαι στην καρέκλα του μ' ένα μαντίλι δεμένο στην κεφαλή, το οποίο αδυνατούσε να προστατεύσει τα αδρά χαρακτηριστικά του απ' τη διαρκή έκθεση στον ανελέητο ήλιο και το αλάτι. Ο Παυλής, διότι περί του κυρίου Παύλου επρόκειτο, είχε δεν είχε βγάλει το Δημοτικό. Αυτό, παρά ταύτα, ουδόλως τον εμπόδιζε να επιδίδεται σε μακρές συζητήσεις με καθηγητές και λοιπούς κατόχους βαρύγδουπων πανεπιστημιακών τίτλων. Τον βοηθούσε η έντονη προφορά και η κακή του άρθρωση, κάνοντας μυστηριώδεις τις ακατανόητες ατάκες του, που συχνά επιδέχονταν πολλαπλές ερμηνείες.
Λαβυρινθώδης ο λόγος του κρατούσε ζωντανό τον θρύλο περί το πρόσωπό του. Αποτελούσε τον αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή της νοτιότερης εσχατιάς της Ευρώπης. Οι πάντες συνωμοτούσαν ώστε να μην αποκαλυφθεί η απάτη με την κόκα-κόλα. Σε μεταμεσονύκτια τσιμπούσια, ωστόσο, ξεχείλιζε το ποτήρι του με ολόξανθο προϊόν της αμπέλου και το κατέβαζε μονορούφι με την επωδό: «Καλό το αμερικάνικο, αλλά καλύτερο το δικό μας». Ελυνε τις αφελείς απορίες με σκωπτικότητα θυμοσόφου. «Και η γυναίκα σας κατάγεται από ’δώ;» τον ρώτησε κάποτε μια καλή φίλη. «Οϊ» την αιφνιδίασε. «Απ' το Παρίσι» συμπλήρωσε υπομειδιώντας, αφήνοντάς τη σύξυλη.
Πανταχού παρών το καλοκαίρι απολάμβανε το καινούργιο, εξωτικό όσο και χυμώδες, φρούτο του τουρισμού. Στο έπακρο κοινωνικός, συναναστρεφόταν με την ίδια ευκολία Ελληνες και αλλοδαπούς. Τον χειμώνα, αντιθέτως, τον περνούσε μοναχός στο κονάκι του. Ο προύχοντας της Γαύδου τού μετέφερε με τη φρέζα τις απαραίτητες προμήθειες, αξιώνοντας για τις λογής λογής εξυπηρετήσεις την τυφλή υποταγή του. Τον Οκτώβριο του 1981 τον εκβίασε σχεδόν να ψηφίσει τη Δεξιά. Δημοκρατικών παραδόσεων ο Παυλής, δεν μπορούσε να συναινέσει σε παρόμοιο ανοσιούργημα. Ελα όμως που δεν μπορούσε να αρνηθεί.
Η ιστορική Κυριακή έφτασε. Ο προύχοντας κομματάρχης στεκόταν κέρβερος στην εξώθυρα του Σχολείου στο Καστρί με προφανή σκοπό να αποτρέψει τυχόν απείθαρχους ψηφοφόρους από ανάρμοστες παρασπονδίες. Ο Παύλος γυρόφερνε κρυφά το κτίριο και καμουφλαρίστηκε πίσω από κάτι φραγκοσυκιές, ώσπου ο άγρυπνος φρουρός χρειάστηκε να πάει προς νερού του. Ξεμύτισε τότε ο γέροντας και με βιαστικά βήματα, συνεπικουρούμενος απ' τη μαγκούρα του, κατευθύνθηκε στην κάλπη. «Ενα ψηφοδέλτιο του κυρίου Παπανδρέου» ζήτησε κοφτά απ' την εκλογική αντιπρόσωπο. Η φάτσα του άστραφτε βγαίνοντας. Ο άλλος είχε επιστρέψει. Κατάλαβε. Ηταν όμως αργά. Το μικρό και συνάμα μεγαλειώδες «όχι» του Παυλή δείχνει ότι πρέπει να παλεύουμε τον φόβο, ιδίως πάνω απ' τις ψηφοδόχους. Είμαι βέβαιος πως το βράδυ το γλέντησε. «Οχι» πάντως με αμερικάνικο κρασί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας