ΕΧΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΟΥΣ οι αποκλεισμοί για τον περιορισμό της πανδημίας. Γλιτώνουμε φέτος από τις παρελάσεις και τις ανερμάτιστες διαμάχες για τους αλλοδαπούς σημαιοφόρους και τα συναφή. Το επετειακό τριήμερο ευνοεί την ενασχόληση με την ποίηση και καθώς δεν βρήκα δημιουργό που να γεννήθηκε ή να πέθανε τέτοιες μέρες, αφιερώνω σήμερα τη στήλη στον Γιάννη Σπανό που κέντησε με τις μελωδίες του στίχους πολλών και σημαντικών μειζόνων και ελασσόνων μας: Παλαμά, Καβάφη, Βιζυηνό και ο κατάλογος διαρκεί. Συμπληρώνεται οσονούπω ένας χρόνος αφότου ο κορυφαίος συνθέτης αναχώρησε για τα επουράνια πεντάγραμμα κι είναι ευκαιρία να θυμηθούμε άσματα εμπνευσμένα από ποιητές μας:
ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΩ παρά γιατί μ’ αγάπησες/ σε περασμένα χρόνια/ και σε ήλιο, σε καλοκαιριού προμάντεμα/ και σε βροχή, σε χιόνια./ Δεν τραγουδώ παρά γιατί μ’ αγάπησες.// Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα/ γι’ αυτό η ζωή μου εδόθη./ Στην άχαρη ζωή την ανεκπλήρωτη/ ’μένα η ζωή πληρώθη./ Μόνο γιατί μ’ αγάπησες γεννήθηκα.// Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου/ μου χάρισε η αυγή ρόδα στα χέρια./ Για να φωτίσω μια στιγμή το δρόμο σου/ μου γέμισε τα μάτια η νύχτα αστέρια./ Μονάχα για τη διαλεχτήν αγάπη σου.// Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες/ έζησα, να πληθαίνω/ τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες/ κι έτσι γλυκά πεθαίνω./ Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες. (Μαρία Πολυδούρη)
ΕΡΩΤΑΣ ΤΑΧΑ να ’ν’ αυτό/ που έτσι με κάνει να ποθώ/ τη συντροφιά σου,/ που σαν βραδιάζει, τριγυρνώ/ τα φωτισμένα για να δω/ παράθυρά σου;// Ερωτας να ’ναι η σιωπή/ που όταν σε βλέπω, μου το κλει/ σφιχτά το στόμα,/ που κι όταν μείνω μοναχή,/ στέκω βουβή κι εκστατική/ ώρες ακόμα;// Ερωτας να ’ναι ή συμφορά,/ με κάποιου αγγέλου τα φτερά/ που έχει φορέσει,/ κι έρχετ’ ακόμη μια φορά/ με τέτοια δώρα τρυφερά/ να με πλανέσει;// Μα ό,τι και να ’ναι, το ποθώ,/ και καλώς νά ’ρθει το κακό/ που είν’ από σένα·/ θα γίνει υπέρτατο αγαθό,/ στα πόδια σου αν θα σωριαστώ/ τ’ αγαπημένα. (Μυρτιώτισσα)
ΜΟΝΟ Αχ, όλα έπρεπε να ’ρθούνε καθώς ήρθαν!/ Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν./ Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,/ να φύγουνε, να σβήσουν.// Ετσι, όπως εχωρίζαμε τα βράδια,/ για πάντα να χαθούνε τόσοι φίλοι./ Τον τόπο που μεγάλωνα παιδάκι/ ν’ αφήσω κάποιο δείλι.// Αχ, όλα έπρεπε να ’ρθούνε καθώς ήρθαν!// Οι ελπίδες και τα ρόδα να μαδήσουν./ Βαρκούλες να μου φύγουνε τα χρόνια,/ να φύγουνε, να σβήσουν.// Ολα έπρεπε να γίνουν. Μόνο η νύχτα/ δεν έπρεπε γλυκιά έτσι τώρα να ’ναι,/ να παίζουνε τ’ αστέρια εκεί σαν μάτια/ και σαν να μου γελάνε. (Κώστας Καρυωτάκης)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας