Γύρω στις δέκα χτύπησε το κουδούνι. «Ο ταχυδρόμος είμαι, έχω ένα συστημένο για σας». Παραξενεύτηκα. Τίποτα δεν περίμενα. Ακόμα κι οι χριστουγεννιάτικες κάρτες έρχονται στον υπολογιστή –το πιο γιορτινό ξενέρωμα.
Παίρνω έναν μικρό φάκελο! Αλέξανδρος Κυπριώτης ο αποστολέας. Το μυαλό αργεί να στροφάρει –δεν είναι η πρώτη φορά. Ανοίγω. Ενα μικρό, σαν πλακάκι, λευκό βιβλίο. Σεβαστή Τρουμπέτα, «dromalί» (ποίηση), γράφει στο εξώφυλλο. Εκδόσεις «η βαλίτσα». Το σκίτσο στο εξώφυλλο της Μελίνας Γαληνού. Στην πρώτη σελίδα διαβάζω: γλωσσική επιμέλεια Λένα Κοψαχείλη.
Αυτό ήταν, κουνήθηκε το μυαλό και τα έβαλε όλα σε μια σειρά. Η Λένα, η καλύτερη επιμελήτρια κειμένων, μεταφράστρια και κυρίως ένα αθόρυβο, διακριτικό χαμογελαστό κορίτσι που ήμουν τυχερή που για ένα φεγγάρι δουλέψαμε μαζί. Ο εκδότης Αλέξανδρος Κυπριώτης, ένα ανήσυχο μυαλό, άνθρωπος με έξυπνο χιούμορ, που τον συνάντησα τρεις, τέσσερις φορές σε μαζώξεις των κοινών μας φίλων, του Παναγιώτη και της Ιωάννας.
Για τη Σεβαστή Τρουμπέτα βοήθησε το βιογραφικό της τελευταίας σελίδας: κοινωνιολόγος, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Hochschule Magdeburg-Stendal, με γνωστικό αντικείμενο Παιδική Ηλικία και Μετανάστευση. Η μετανάστευση, οι μειονότητες, τα σύνορα, ο ρατσισμός είναι θέματα που τη «βασανίζουν» και ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο.
«Dromali», λοιπόν, που σημαίνει «η οδοιπόρος» στα ρομανές.
Και το πρώτο ποίημα λες και το γράφει η Σεβαστή έχοντας στον νου της εμένα κι εσάς, έτσι καθώς ξεπροβοδίζει τις σκέψεις της στις σελίδες του βιβλίου:
«Γυροφέρνουν χρόνια τώρα/
Κι είπα να τα μαζέψω/
Ενα μπουκέτο ξεβράκωτα όνειρα./
Και αφού ανταλλάξαμε μηνύματα κι αστεία,/
Τα στέλνω ν’ αλητέψουν πάλι,/
Να βρουν τον τόπο τους/
Στις ρωγμές νοικοκυρεμένων ζωών./
Ξέρουν αυτά τι να κάνουν./
Κλείνουν κι ανοίγουνε ρωγμές»
Συνεχίζω το διάβασμα, έχει καθίσει βολικά το βιβλίο στα χέρια μου!
«Ο νους είναι που φεύγει./ Τον βρίσκω πότε να πλανιέται,/ πότε ν’ ακροβατεί/ και πάλι να επιστρέφει με την επιθυμία να κουρνιάσει./ Αντλεί προμήθειες σε κάποια σύντομα διαλείμματα/ μέχρι να φύγει πάλι,/ ακολουθώντας την πορεία που χαράζει/ η πιο υπαρκτή αυταπάτη μου: το λάγνο κάλεσμα/ του δρόμου» (το ομότιτλο της συλλογής ποίημα «Dromali»)
«Σε ακολουθώ
[…] τι είναι αυτοί;/
Τίποτα, αποκρίθηκες, προχώρα, μην κοιτάς./τι ωφελεί να μην κοιτάζω;/ Οι μορφές τυπώθηκαν στα μάτια μου:/ Γελαστά πρόσωπα στραμμένα προς τον ήλιο./ μα, τα χέρια τους!/ Τα χέρια τους είναι ακρωτηριασμένα.[…] (Απομακρυνθήκαμε, αφήνοντας πίσω τις χαρούμενες ακρωτηριασμένες σκιές μας να αιμορραγούν σε δύο ανοιχτούς παράλληλους λάκκους)
Διαβάζω αχόρταγα, οι 95 σελίδες είναι λίγες, αλλά η στάση σε κάθε μία από αυτές είναι μεγάλη και γεμάτη εικόνες, άρωμα θάλασσας, ζέστη και υγρασία, είδωλα και μορφές, σιωπές και βλέμματα, «σερπαντίνες που χορεύουν στον αέρα», «ευωδιές του έρωτα», απώλειες, χέρια «άδεια από γιασεμιά κι από φεγγάρι»…
Τέλος. Μ’ ένα «Ευχαριστώ/ για το γλυκό, γλυκύτατο διάλειμμα/ που κράτησε όσο μια μακρόσυρτη ανάσα» («Παραμύθι για διάλειμμα»), που την οφείλω στη Σεβαστή, στον Αλέξανδρο, στη Λένα και στην Ιωάννα που «μαρτύρησε» τη διεύθυνσή μου στον ταχυδρόμο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας