Στις 18 Δεκεμβρίου του 1803 εξήντα τρεις Σουλιώτισσες απαντούν μετά από σύντομη μα συνειδητή διαβούλευση στο δίλημμα ζωή -με βιασμό και αιχμαλωσία- ή θάνατος και προκρίνουν την έσχατη επιλογή, δηλαδή την ομαδική αυτοχειρία στον γκρεμό του Ζαλόγγου.
Πρόκειται για την πρώτη καταγραμμένη πράξη αυτοδιάθεσης και ομαδικής γυναικείας απόφασης ενάντια στην αντρική βία, όπως σημειώνει το Ιδρυμα Ζογγολόπουλου, που ίσως αμφισβητήθηκε ακριβώς γι’ αυτό από μερίδα της ιστοριογραφίας (και αμφισβητήθηκε κατά βάση ο χορός, όχι το συμβάν το ίδιο) κι ας επαναλαμβάνεται ως τραγικό μοτίβο σε καιρούς σύρραξης, όπως σχετικά πρόσφατα στο Κομπάνι, καθώς οι πόλεμοι ακόμα καθιστούν τις γυναίκες προνομιακά θύματα όχι μόνο μπροστά στην κοινή μοίρα του θανάτου, αλλά και της βίας που θα υποστούν εάν ζήσουν. Κι όμως, σπουδαίοι καλλιτέχνες στην Ευρώπη και στην Ελλάδα φιλοτέχνησαν έργα τους και ανέδειξαν την πράξη αυτών των γυναικών.
Μια αξιοσημείωτη προσπάθεια που θα άξιζε υποστήριξη από το κράτος αντί να αντιμετωπίζει προσκόμματα από άγνοια, φόβο ή ιδεοληψία, όπως δυστυχώς συμβαίνει, προσπαθεί να φέρει σε πέρας ο πρόεδρος του Ιδρύματος Ζογγολόπουλου, Νίκος Θεοδωρίδης: προσπαθεί να μετατρέψει το Μνημείο του Ζαλόγγου σε Εθνικό και Παγκόσμιο Σύμβολο για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Συναντά εμπόδια, κυρίως από πολιτικούς που θεωρούν πως το έμφυλο πρέπει να αποσιωπάται σε σχέση με το εθνικό, αλλά ακόμη και από γυναικείες οργανώσεις που πιστεύουν το αντίστροφο. Λες και δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνονται και τα δύο «στης ιστορίας το διάσελο» μιας συγκεκριμένης εποχής, λες και η μοίρα που τις περίμενε δεν σχετιζόταν με το ότι ήταν γυναίκες.
Κάθε 25 Νοεμβρίου το μνημείο φωτίζεται συμμετέχοντας στη παγκόσμια καμπάνια της UNESCO «orange the world» για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών, ώστε να αναδειχτεί όχι μόνο σε Εθνικό μα και σε Παγκόσμιο Σύμβολο κατά της έμφυλης βίας, επίτευγμα που θα είναι μοναδικό, αφού δεν υπάρχει στον δημόσιο χώρο παγκοσμίως τόσο μεγάλο γλυπτό αφιερωμένο στον ηρωισμό της γυναίκας.
Η ελληνική επανάσταση ξέσπασε σε μια ταραχώδη εποχή γεμάτη ερωτήματα για την ανθρώπινη μοίρα, την πολιτική χειραγώγηση, τα κοινωνικά και εκπαιδευτικά προτάγματα της κοινωνίας. Η σύγκρουση της επανάστασης και της αντεπανάστασης στην Ευρώπη της Ιεράς Συμμαχίας αύξησε κατακόρυφα τα πολιτικά διακυβεύματα. Στον μακρόχρονο αγώνα που ακολούθησε οι γυναίκες, εκτός από περίφημες καπετάνισσες, διανομείς και διανοούμενες όπως η Καΐρη που συνέβαλλαν στον φιλελληνισμό, ξεχασμένες από την επίσημη Ιστορία, ήταν αυτό που η εποχή τους όριζε να είναι. Κυρίως θύματα. Αλλά στο Ζάλογγο, όπως και στη Νάουσα, τα θύματα πήραν τη μοίρα στα δικά τους χέρια.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας