Βιβλιομανία

Ο Γκιστάβ Φλομπέρ σε ένα βιβλίο του που με εκφράζει απόλυτα, στο «Βιβλιομανία» (εκδόσεις Στιγμή), αναφέρει: «Επαιρνε το πολύτιμο βιβλίο του, το γλυκοκοιτούσε, το καμάρωνε και το αγαπούσε όπως ένας φιλάργυρος τον θησαυρό του ή ένας βασιλιάς το στέμμα του [...] αυτές τις πυρετώδεις, όλο έξαψη νύχτες, τις περνούσε με τα βιβλία του [...] αγαπούσε τη γνώση όπως ένας τυφλός αγαπάει τη μέρα».

Πάντα με συγκινούσαν τα βιβλία, περισσότερο από κάθε τι άλλο, φυσικά εκτός από την πραγματική ζωή. Αυτή είναι η έμπνευση για κάθε βιβλίο που γράφεται, για κάθε ποίηση που αποτυπώνεται στις σελίδες τους. Αλλωστε, όπως έλεγε ο γερο-Μαρξ, «ο άνθρωπος διαθέτει φαντασία, γιατί η φύση έχει φαντασία».

Επίσης, πρόσθετε πως κριτήριο της αλήθειας είναι η πράξη. Δοκιμάζοντας, αποτυγχάνοντας και ξαναδοκιμάζοντας μαθαίνουμε εάν η κοσμοθεωρία μας ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Η γενιά Ζ είναι αλήθεια ότι δεν έχει καλή σχέση με τα βιβλία, όπως εμείς οι Boomers, αλλά ζώντας στην ψηφιακή εποχή προσαρμόζονται σε αυτήν: Σήμερα υπάρχουν τόσες ψηφιακές πηγές γνώσης που ναι μεν δεν αντικαθιστούν τα βιβλία, αλλά τουλάχιστον δεν υπολείπονται.

Κλείνοντας ο Φλομπέρ αναφέρει πως «δεν είχε παρά μία σκέψη, έναν έρωτα, ένα πάθος: τα βιβλία. Αυτός ο έρωτας και αυτό το πάθος τού έκαιγαν τα σωθικά, του έφθειραν τις μέρες, του έτρωγαν ζωή». Ε, κάπως έτσι αισθάνομαι όταν το παρακάνω με τα βιβλία μου, ένα burn out, που μου καίει τα σωθικά και μου φθείρει τις μέρες.

Ωστόσο, από την άλλη είναι και το οξυγόνο μου, που εάν κοπεί θα επέλθει ακαριαία ο θάνατος. Ή τουλάχιστον έτσι νομίζω.