Επειδή για το πρώτο κείμενο («Χιονοδρομικό Κέντρο Παρνασσού... τότε και τώρα») πήρα μηνύματα από παλιούς καλούς φίλους, θα ήθελα να σας διηγηθώ μια σύντομη ιστορία που δείχνει ότι μερικά πράγματα είναι πολύ απλά αλλά εμείς με τη γνωστή νοοτροπία και τα εμπόδια της γραφειοκρατίας τα κάνουμε κυριολεκτικά... βουνό.
Ας γυρίσουμε ξανά στη δεκαετία του '70. Είπαμε για το σκι που κάναμε τότε στην παλιά Φτερόλακκα, για τους ομηρικούς καβγάδες Ορειβατικού-Πεσινέ και όλα αυτά τα αξέχαστα...
Το πρόβλημα, εκτός από τις ουσιαστικά ανύπαρκτες τότε εγκαταστάσεις, ήταν και η μετάβαση στο βουνό. Δρόμοι στενοί, εθνική οδός χωρίς διαχωριστικό στηθαίο, ο δρόμος που σε ανέβαζε στον Παρνασσό ήταν ουσιαστικά ένα τρίπτυχο από χώμα, πέτρα και λάσπη, αυτοκίνητα που δεν είχαν καμία σχέση με τα σημερινά.
Τότε λοιπόν ένας παλιός φίλος χιονοδρόμος, μεταξύ μύθου και πραγματικότητας, μου είπε το «μυστικό». Ότι δηλαδή ένας Ελληνοαμερικανός που είχε επισκεφτεί για λίγο τα πάτρια εδάφη, είδε το χιονοδρομικό πάρτι που γινόταν ιεροκρυφίως στην τότε Φτερόλακκα, ενθουσιάστηκε και έκανε την εξής πρόταση.
Θα μπορούσε, είπε, να βρει κεφάλαια ώστε να φτιάξει από τον σιδηροδρομικό σταθμό της Αμφίκλειας μέχρι τις ψηλές κορφές του Παρνασσού ένα εναέριο βαγόνι, που θα στηριζόταν σε πυλώνες, θα ακολουθούσε τη χαράδρα ανατολικά και θα μετέφερε τον κόσμο ταχύτατα μέχρι τις πίστες.
Υπ' όψιν ότι εκείνη ακριβώς την εποχή είχε ξεσπάσει (εν μέσω επταετίας) μια παγκόσμια πετρελαϊκή κρίση, που έκανε τη χούντα να εφαρμόσει την ε περιτροπής κυκλοφορία στα Ι.Χ. κάθε Σαββατοκύριακο. (Λυπάμαι αλλά θα το πω... Ήταν η πρώτη μεγάλη αντίδραση του σοφού λαού εναντίον της δικτατορίας... -Ακούς εκεί να μας στερήσουν το αυτοκινητάκι μας...)
Τέλος πάντων ο Ελληνοαμερικανός επί τη ευκαιρία είπε και το άλλο... Ότι, δηλαδή, αντί οι χιονοδρόμοι να κάνουν τόσα χιλιόμετρα για να φτάσουν στο βουνό, θα έφευγε -λέει- καθημερινά ένα «Χιονοδρομικό τρένο» από την Αθήνα -τις Κυριακές θα υπήρχαν περισσότερα τέτοια τρένα- όπου θα έφερνε τον κόσμο στο σταθμό της Αμφίκλειας. Από εκεί με το εναέριο βαγόνι όλοι θα πήγαιναν στις πίστες, χωρίς την ταλαιπωρία και τους κινδύνους της μετακίνησης...
Εκείνη την εποχή πηγαίναμε στη Φτερόλακκα ως μανιώδεις νεόκοποι χιονοδρόμοι με τον φίλο δημοσιογράφο Γιώργο Καραλή (δουλεύαμε και οι δύο από τότε στα ΝΕΑ). Επειδή ο αξέχαστος Γιώργος είχε στον τομέα του τον ΕΟΤ, του είπα την ιστορία και τον παρότρυνα να γράψει κάτι γι' αυτό.
Ο Καραλής όμως είχε έναν απαράβατο κανόνα, κάτι που στη δημοσιογραφία σήμερα είναι σπάνιο. Ήθελε τη διασταύρωση της είδησης και μάλιστα όχι από μία αλλά από πολλές πηγές. «Θα το γράψω μόνο αν μιλήσω με τον Ελληνοαμερικάνο», μου είπε...
Έψαξα, ρώτησα και το μόνο που έμαθα ήταν ότι ο... «Επενδυτής» κάποια στιγμή τα παράτησε και γύρισε τελικά στην Αμερική απογοητευμένος.
Από τη μια μεριά, έμπλεξε στα γρανάζια του δασαρχείου, των συμφερόντων, των δημογερόντων και γενικότερα της μεγάλης του γένους... χολής και από την άλλη με τα τρένα της εποχής του... Τρικούπη!
«Χιονοδρομικό τρένο! Τι είναι αυτό ρε παιδιά, τρώγεται;» Οι κακές γλώσσες λένε ότι οι τότε διορισμένοι υπεύθυνοι του ΟΣΕ πήγαν ομαδικώς στον δερματολόγο... Διότι έβγαλαν σπυριά οι άνθρωποι... - Ποιος είναι αυτός που τόλμησε να μπει στα χωράφια τους και να τους πει τι θα κάνουν;!
Όπως ξέρετε, εδώ και δεκαετίες όλες τις ΔΕΚΟ -ΟΤΕ, ΔΕΗ, ΟΣΕ, ΕΥΔΑΠ και δεν συμμαζεύεται- τις κυβερνούσαν και ορισμένες τις κυβερνούν ακόμη και σήμερα οι μη εργαζόμενοι συνδικαλιστές!
Αχ... καημένε Ελληνοαμερικανέ, τι σου' μελλε να πάθεις... Από τα τρένα στις γραμμές τα νεύρα σου να χάσεις...
Αυτή είναι η μικρή ιστορία... Μύθος; Αλήθεια; Θα σας γελάσω, αλλά για σταθείτε. Μήπως είχε δίκιο εκείνος ο άνθρωπος; Μήπως είναι ευκαιρία τώρα που τον ΟΣΕ τον πήραν οι Ιταλοί, να το ξανασκεφτούμε το πράγμα... Οι Ιταλοί ξέρουν και από τρένα, αλλά και από εναέρια βαγόνια. Σίγουρα δε και από χιονοδρομικά!
Σκεφτείτε, μπαίνετε στο μετρό, πηγαίνετε στον σταθμό Λαρίσης, παίρνετε το «Χιονοδρομικό» τρένο, κατεβαίνετε στο σταθμό της Αμφίκλειας, ανεβαίνετε στο εναέριο βαγόνι και φτάνετε στις πίστες γρήγορα, εύκολα και κυρίως ξεκούραστα!
Μετά, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, επιστρέφετε! Τρένα μπορούν να έρθουν και από τη Λαμία, ακόμη και από τη Λάρισα! Τώρα που η γραμμή είναι διπλή και υπάρχει νέα χάραξη και ηλεκτροκίνηση!
Έτσι μπορεί να δημιουργηθεί και ένας άλλος τουρισμός στο βουνό, εκτός χειμώνα, με ορειβασία, ορεινή ποδηλασία και εκδρομές. Δεν είναι μικρό πράγμα να βρίσκεσαι τόσο γρήγορα στις ψηλές κορφές του Παρνασσού, απ' όπου βλέπεις πέρα στον ορίζοντα τη μισή Ελλάδα!
Μήπως, λέω μήπως, είναι η ώρα να το ξανασκεφτούμε; Θα μου πείτε, η κρίση, η επερχόμενη πτώχευση και τα τρία κακά της μοίρας μας... Ναι, αλλά πώς βρέθηκαν τα χρήματα για να γίνουν τα καινούργια έργα στον Παρνασσό; Εξάλλου αυτό μας μένει, αυτό έχουμε και αυτό προσφέρουμε σε μια χώρα με μοναδικό ανάγλυφο τοπίο βουνού - θάλασσας... Δηλαδή τουρισμό, καλοκαιρινό και χειμερινό!
Αυτά τα ολίγα, αγαπητοί μου και κυρίως παλιοί φίλοι από την Αμφίκλεια και το Πολύδροσο...
Απλά ελπίζω, όταν τα διαβάσουν αυτά οι άλλοι φίλοι, οι ενδιαφερόμενοι από Αράχωβα μεριά, να μην πάθουν σοκ και πάνε με τη σειρά τους στον... δερματολόγο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας