Ελάχιστη σημασία έχει το όνομα και η όποια θητεία, στην Αριστερά, του γράφοντος. «Σημασία έχει τώρα τι λες» (Μ. Αναγνωστάκης). Ομως, για την αποφυγή κάθε παρεξήγησης, πρέπει να δηλωθεί η παρούσα στάση του απέναντι στην κυβέρνηση και στον ΣΥΡΙΖΑ: Υποστηρικτής πάση θυσία της κυβέρνησης, ανένταχτος πλέον και απογοητευμένος αρκετά από το κόμμα, αλλά χωρίς να έχει ακόμα εγκαταλείψει την ελπίδα «επανίδρυσής» του.
Επανίδρυση προς την κατεύθυνση ενίσχυσης «της αυτοθέσμισης της ίδιας της κοινωνίας» (παραφράζοντας ελαφρότατα και συντομεύοντας διατύπωση του Χ. Ναξάκη).
Ελπίδα, επειδή η αντίληψη αυτή της «αυτοθέσμισης» διαχέεται σε αρκετά από τα δημοσιευμένα κείμενα του προσυνεδριακού διαλόγου. Αυτή η ελπίδα οδηγεί σε μια παρατήρηση-επισήμανση και σε μια συμβολική πρόταση, σχετικές με το επικείμενο συνέδριο.
Η επισήμανση: Ενα συνέδριο με 2.300 συνέδρους έχει, σχεδόν αποκλειστικά, πανηγυρικό χαρακτήρα, με ουσιαστικά αποκλεισμένο, ποσοτικά και ποιοτικά, τον σε βάθος προβληματισμό και τον αντίστοιχο διάλογο. Ας είναι, λοιπόν, καταστατικά πλέον, διατυπωμένο ένα άνω όριο 500 συνέδρων.
Η πρόταση: Η συμβολική βαρύτητα του τιμητικού προεδρείου είναι προφανής. Σχετίζεται άμεσα με την ιστορία της Αριστεράς και με τη συνοχή του εγγενούς και διαρκούς προβληματισμού της για τον τρόπο σκέψης και πράξης (δεοντολογία κτήσης της αριστεροσύνης) των ανθρώπων και των συλλογικοτήτων της. Προτείνεται, λοιπόν, η συμμετοχή στο τιμητικό προεδρείο των εξής:
● Γιάννη Γιανουλόπουλου, μοναδικού ώς τώρα αριστερού προέδρου της ΕΦΕΕ, η οποία υπήρξε γέννημα του 1-1-4 και του 15% για την Παιδεία. Προφανής και η επικαιρότητα των δύο στόχων.
● Κώστα Μανταίου, προέδρου του ΣΦΕΑ 1967-1974.
● Κώστα Δουζίνα και Αριστείδη Μπαλτά, κορυφαίων και ενεργών στοχαστών της σύγχρονης ελληνικής ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς.
● Δύο κενές θέσεις, με τα ονόματα των Μιχάλη Παπαγιαννάκη και Στέφανου Στεφάνου, επειδή και οι δύο υπήρξαν με την αδιάπτωτη στάση ζωής τους «το αποτελεσματικότερο επιχείρημα της Υπόθεσης που εκπροσωπούσαν» (Ερνστ Φίσερ), εφαρμόζοντας, συν τοις άλλοις, και το «Ζωή είναι ό,τι έδωσες» του Γ. Σεφέρη.
Αυτά. Κι αν είναι πια αργά, μια απλή αναφορά αρκεί.
Επειδή κάποιοι άνθρωποί μας έχουν αφήσει το αποτύπωμά τους στην ψυχή μας...
* Βόλος
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας