Ιφιγένεια

«Τα ελληνικά σύνορα είναι και ευρωπαϊκά ταυτόχρονα, αυτή είναι η μεγαλύτερή μας διασφάλιση». Χρόνια το ακούγαμε το αφήγημα, σχεδόν το είχαμε πιστέψει· ποιος θα μπορούσε να τα αμφισβητήσει, έχοντας απέναντί του κοτζάμ Ενωση είκοσι οκτώ κρατών;

Από κανέναν δεν θα είχαμε να φοβόμαστε με τόσους πρόθυμους εταίρους και συμμάχους, που στη δύσκολη στιγμή θα τρέχανε να υπερασπιστούνε τις… εσχατιές της Ευρώπης (πανταχού παρούσα η μειονεξία) και να προτάξουν με σθένος το στήθος τους απέναντι σ’ όποιον τα επιβουλεύεται.

Κι ήρθαν της Γης οι κολασμένοι, ετούτο το ποτάμι ανθρώπινου πόνου και δυστυχίας, ν’ απογυμνώσουν κι αυτό το παραμύθι, αφού πρώτα καταρρίψανε με πάταγο τα παχυλά και τα αυτάρεσκα περί ευρωπαϊκών αξιών κι ουμανισμού. Σκορποχώρι ο συνεταιρισμός, μην την είδατε την αλληλεγγύη, αθετήθηκαν δεσμεύσεις, υπογραφές και συνθήκες κι αρχίνισε ο ένας μετά τον άλλον να χτίζουν φράχτες και να κλείνουν σύνορα.

Ξεκινήσανε αναστολές της συνθήκης Σένγκεν με διασυνοριακούς ελέγχους μεταξύ χωρών της Ενωσης (σύνορα Αυστρίας-Γερμανίας και Σουηδίας-Δανίας τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα).

Κάμποσα κράτη-μέλη αρνήθηκαν να εκπληρώσουν τα συμφωνηθέντα σε συνόδους κορυφής για τον ελάχιστο αριθμό προσφύγων που υποχρεούται να φιλοξενήσει το καθένα, μ’ εμπρηστικές δηλώσεις κι αλληλοκατηγορίες. Κι ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή.

Βεβαίως, κανείς δεν κούνησε το δάχτυλο σ’ αυτούς τους παραβάτες κι ούτε τους απείλησε με σοβαρές κυρώσεις, πέρα από κάποια ψελλίσματα διαφόρων Επιτρόπων. Μέχρι και ως δικαίωμα παρουσιάστηκε από κάποιους η μονομερής άρση της συνθήκης Σένγκεν, μονάχα όμως σαν την κάνει η Γερμανία κι η Αυστρία.

Προφανώς οι συνθήκες και οι δεσμεύσεις είναι ιερές και απαράβατες μόνο για τις χώρες του Νότου, που πρέπει να τιμούνε την υπογραφή τους για να μην υποστούν κυρώσεις κι έξοδο απ’ τον συνεταιρισμό κι ας υποφέρουν οι λαοί τους· για τους υπόλοιπους, βεβαίως, είναι δικαίωμα αναφαίρετο η μονομερής αναστολή, κι ας πράξουνε όπως κρίνουν!

Κι όσο για τα ελληνικά σύνορα, που πρέπει να τα «φυλάξουμε» για να μην αντικρίσουν οι Κεντροευρωπαίοι την προσφυγιά και την τραγωδία του Ανθρώπου στην αυλή τους, θα τα «προστατέψουν» αυτοί για λογαριασμό μας, μιας και είμαστε «ανίκανοι» κι εκεί. «Πού το κακό, γλιτώνουμε και τον μπελά», θα πούνε διάφοροι απερίσκεπτα, μα λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο.

Κάποιοι «εταίροι» ήδη συζητούν με την ΠΓΔΜ να ελέγξουν τα σύνορα απ’ την εκεί μεριά και ν’ απομονώσουν την Ελλάδα, ενώ είναι πάντα πρόθυμοι να ικανοποιήσουν με κάθε τρόπο την Τουρκία, σαν δεσμευτεί να κλείσει την κάνουλα του πόνου.

Κι οι ενοχλητικοί, που βάζουνε εμπόδια και που μιλούν για εθνική κυριαρχία, τετελεσμένα, ντε φάκτο νομιμοποίηση διεκδικήσεων και απειλή συνόρων, θα παραμεριστούν με κάθε τρόπο.

Γιατί εδώ πια δεν μιλούμε για συνεταιρισμούς, αλληλεγγύη, αξίες, ευρωπαϊκή οικογένεια κι άλλες εκθέσεις ιδεών· εδώ μιλούμε για βαθύ σκοταδισμό, ξενοφοβία, μα πάνω απ’ όλα για επιβίωση και διαιώνιση εξουσιών και συμφερόντων, πράγματα σοβαρά και όχι φούμαρα για λαϊκή κατανάλωση. Κι αν κάποιοι χρειαστούν Ιφιγένεια, την έχουν έτοιμη και καλοχτενισμένη.