Αναχαράζω μέσα στο καταχείμωνο στιγμές και περιστατικά του περασμένου θέρους. Σαν αντανακλαστική άμυνα του νου, θαρρείς, μήπως και βγάλει αλώβητος τον εγκλεισμό στην πολιτεία. Αδημονεί να βρεθεί ξανά σε θάλασσες και όρη, ελεύθερος στο φυσικό του περιβάλλον, να ανατροφοδοτηθεί με μυρωδιές και με εικόνες και να απόσχει απ’ τις τοξίνες του σύγχρονου πολιτισμού.
Και μου 'ρθε μουσαφίρισσα η ανάμνηση μιας δροσερής βουτιάς στο Λιβυκό, που ακόμα και τον Αύγουστο έχει νερά κρυστάλλινα και παγωμένα, να ταξιδεύω ανάσκελα μέσα σε μια έκρηξη γαλάζιου κι ολόγυρα η πλάση να ηρεμεί γαληνεμένη. Ξάφνου, κουβέντες διακόψανε τη ραστώνη μου· τρεις άντρες παραδίπλα στήσανε πηγαδάκι στη μέση του πελάγους και συζητούνε ζωηρά.
Επιχειρηματίες, κι ο πιο μικρός σε ηλικία αρχίζει να αφηγείται μια περιπέτειά του. Μάλλον πώς είχε στήσει μια αξιόλογη εταιρεία με καινοτόμο δράση κι εξωστρέφεια, μα είχε μπελάδες με τη γραφειοκρατία. Εξιστορεί στους άλλους δυο το πώς τον ταλαιπώρησε σε μια υπόθεση σημαντική και κατεπείγουσα κάποια υπάλληλος της Εφορίας με την ασχετοσύνη της.
Κινδύνευσε να χάσει μια τεράστια δουλειά με ξένους εξαιτίας της, αλλά ευτυχώς ο διευθυντής της Εφορίας, που ήξερε καλύτερα τους τελευταίους νόμους που μόλις είχαν ψηφιστεί, έσωσε την κατάσταση με καίρια παρέμβαση και έλυσε το πρόβλημα.
Γενεές δεκατέσσερις τους πέρασε τους υπαλλήλους του Δημοσίου· όχι μόνο καταφάγανε τις σάρκες της χώρας όλα αυτά τα χρόνια με τη ραθυμία και την ανεπάρκειά τους αλλά δεν αφήνουνε κι από πάνω τον κοσμάκη, που ξέρει να παράγει χρήμα, να κάνει τη δουλειά του σωστά, φώναζε αναψοκοκκινισμένος. Συλλήβδην ανίκανους τους ανέβαζε, βολεμένα κομματικά βύσματα τους κατέβαζε.
Μάλιστα, περηφανεύτηκε στην ομήγυρη ότι μετά τη διευθέτηση της υπόθεσής του από τον διευθυντή, επέστρεψε στην υπάλληλο και την έκανε να κλαίει μπροστά στον κόσμο με τους μύδρους που της εξαπέλυσε.
Αρχισα να τον συμπονώ τον άνθρωπο, ποιος ξέρει σε τι περίπτωση υπαλλήλου έπεσε, σκέφτηκα, ώσπου συνέχισε την εξιστόρησή του. «Και ξέρετε, εκείνη την εποχή ήμασταν πολύ κοντά με την κυβέρνηση, μας έκανε και την τιμή ο τότε αρμόδιος υπουργός να μας επισκεφθεί», κατέληξε περήφανα.
Ωστε έτσι. Η υπάλληλος έπρεπε να ταπεινωθεί και να εξευτελιστεί μέχρις δακρύων. Κι ας μην έφερε ευθύνη για την πολυνομία και τις ακατάπαυστες αλλαγές στις διατάξεις· κι ας μην τοποθετήθηκε από μόνη της στη θέση αυτή, αν υποθέσουμε πως όντως ήτανε ακατάλληλη.
Ο διευθυντής, που, αν μη τι άλλο, δεν φρόντισε να καταρτίσει το προσωπικό και να κάνει λειτουργική την υπηρεσία, «έλυσε» το πρόβλημα. Κι ο αρμόδιος υπουργός, ο πολιτικός προϊστάμενος όλου αυτού του μπάχαλου, που έφερε τη μεγαλύτερη ευθύνη αυτός κι οι όμοιοί του διαχρονικά για όσα τράβηξε ο νεαρός επιχειρηματίας, «μας έκανε την τιμή».
Βούτηξα το κεφάλι μου στο Λιβυκό· τα ψάρια του, τουλάχιστον, μπορούν ακόμη να αναγνωρίζουν και να αξιολογούν φίλους και οχτρούς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας