Ο όρος «φινλανδοποίηση» την εποχή του Ψυχρού Πολέμου ήταν απαξιωτικός καθώς για τη Δύση σήμαινε περιορισμένη κυριαρχία. Η Φινλανδία, που ανήκε στην τσαρική Ρωσία μέχρι το 1918, έγινε ανεξάρτητο κράτος την επαύριον της Οκτωβριανής Επανάστασης παρά την έντονη παρουσία και δράση των μπολσεβίκων.
Η εγγύτητα της Φινλανδίας με την πρωτεύουσα της Ρωσίας Αγία Πετρούπολη ήταν μια απειλή για την ασφάλεια της σοβιετικής Ρωσίας και έτσι ο Λένιν διέταξε τη μεταφορά της στη Μόσχα. Τον Νοέμβριο του 1939 η ΕΣΣΔ αξίωσε με τελεσίγραφο την παραχώρηση εδάφους ώστε να μην απειλείται η πρώην πρωτεύουσα που είχε μετονομαστεί σε Λένινγκραντ.
Με δύο πολέμους, το ’39-’40 και το ’41-’44, η Φινλανδία αναγκάστηκε να κάνει οδυνηρές εδαφικές παραχωρήσεις χάνοντας τη μοναδική πρόσβαση στον Αρκτικό Ωκεανό.
Το 1945 όλα έδειχναν ότι η χώρα θα είχε την ίδια τύχη με την υπόλοιπη Ανατολική Ευρώπη, μια εκτίμηση που πολύ γρήγορα διαψεύστηκε.
Για μισό αιώνα, μέχρι τη διάλυση της ΕΣΣΔ, οι σχέσεις των δύο χωρών ήταν υποδειγματικές, καθώς η Μόσχα δεν δοκίμασε να επιβάλει το μοντέλο του υπαρκτού σοσιαλισμού και επιπλέον η μόνη σοβιετική ναυτική βάση έκλεισε το 1956.
Πολύ γρήγορα η μεταπολεμική Φινλανδία έγινε η γέφυρα της ΕΣΣΔ προς τη Δύση. Θα μπορούσε ένα παρόμοιο σενάριο να εφαρμοστεί στις μεταπολεμικές σχέσεις της Ουκρανίας με τη Ρωσία;
Η Φινλανδία δεν αναγκάστηκε να υιοθετήσει το σοβιετικό μοντέλο, με μοναδική δέσμευση να λαμβάνει υπόψη στη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής τα ζωτικά συμφέροντα ασφαλείας της ΕΣΣΔ. Να σημειωθεί ότι η σοβιετική επίθεση στη Φινλανδία το τέλος του 1939 αξιοποιήθηκε επικοινωνιακά από το Ελσίνκι για την ενίσχυση της χώρας από τη Δύση.
Από ό,τι προκύπτει μέχρι στιγμής ο πόλεμος στην Ουκρανία θα τελειώσει στη βάση και στο πλαίσιο ενός ευρύτερου στρατηγικού συμβιβασμού ΗΠΑ και Ρωσίας. Με τα σημερινά δεδομένα η υιοθέτηση μιας ρεαλπολιτίκ από το Κίεβο δεν φαίνεται βραχυπρόθεσμα εφικτή. Τηρουμένων των αναλογιών η πρόκληση προσαρμογής της Ουκρανίας στην επόμενη μέρα του πολέμου δεν είναι θέμα που εξαρτάται μόνο από τη Μόσχα και το Κίεβο αλλά συνολικά από τις ισορροπίες και τους συσχετισμούς δυνάμεων που θα διαμορφωθούν στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε
Το δίλημμα «φινλανδοποίηση ή ΝΑΤΟ» ήταν το κύριο επιχείρημα των οπαδών της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ προς Ανατολάς στις αρχές της δεκαετίας του ’90. Η απάντηση στο δίλημμα έχει ήδη δοθεί από τις εξελίξεις.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας