Πριν από λίγες μέρες, όταν ο Μασκ έκανε τον γνωστό ναζιστικό χαιρετισμό, ο αρχι-σχολιαστής των ειδήσεων (;) του «Μέγκα» το μόνο που βρήκε να κάνει είναι να εκφράσει, με το ερεβώδες βλέμμα του έκπληκτου, την απορία του σχετικά με το τι λόγο έχει ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου να συμπαθεί τα Waffen-SS. Ως γνωστόν, ιστορικά, το μεγάλο κεφάλαιο έκανε ένοπλη αντίσταση εναντίον του Χίτλερ ξεκινώντας αντάρτικο από τον Μέλανα Δρυμό - εκεί έξω από την καλύβα του Χάιντεγκερ.
Η συνάδελφός του Πανδώρα των «Νέων», όντας πιο υποψιασμένη, ίσως και ενημερωμένη, δεν έδειξε αντίστοιχη έκπληξη. Οπως μας πληροφόρησε, «έτσι κάνουν οι πλούσιοι». Και για να το αποδείξει, μας θύμισε πώς έτρεχαν να κάνουν τον φίλο στον Τσίπρα πολλοί Ελληνες καπιταλιστές (;). Είναι αυτό που έλεγαν οι εβραιομπολσεβίκοι: ότι, δηλαδή, η αστική τάξη είναι ικανή να μας πουλήσει ακόμα και το σκοινί με το οποίο θα τους κρεμάσουμε. Γενικότερα, τα σχόλια των συστημικών πολιτικών επιθεωρησιογράφων είναι πολύ πετυχημένα, τελευταία. Πραγματικά σπαρταριστά.
Δεν είναι, όμως, μόνο οι συμπατριώτες μας που έχουν πάθει κοκομπλόκο και αρλουμπολογούν. Ακόμη και κορυφαίοι διεθνώς πολιτικοί επιστήμονες λένε τερατωδίες. Χαρακτηριστική περίπτωση ο διάσημος Ντάνιελ Ζίμπλατ, συγγραφέας του εξαιρετικά ευπώλητου «Πώς πεθαίνουν οι δημοκρατίες», ο οποίος έγραψε το εξής καταπληκτικό:
«Αυτό είναι κάτι που πιθανώς υποτίμησα, γιατί πίστευα ότι υπήρχαν πολλά χρήματα και πολύ πλούσιοι και στις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος στις ΗΠΑ, οπωσδήποτε στρεβλώνοντας την πολιτική ερήμην του μέσου ψηφοφόρου, αλλά χωρίς να δημιουργούν άνισους όρους ανταγωνισμού μεταξύ των κομμάτων».
Κατανοητό; Ο μέγας επιστήμων εξεπλάγη όχι από τον πλουτοφασισμό καθαυτόν, αλλά από το ότι οι πλούσιοι προτίμησαν περισσότερο τον Τραμπ, δημιουργώντας… άνισο ανταγωνισμό. Ως μαχητής υπέρ της ισότητας -που εκλαμβάνεται ως ίση κατανομή των πλούσιων υποστηρικτών- ανησύχησε.
Προβλέπω ότι, πολύ σύντομα, όλοι αυτοί και άλλοι της ίδιας ομοταξίας θα νιώσουν περισσότερο άνετα με τον αμερικανικό φασισμό. Συνέβη στον Μεσοπόλεμο, θα συμβεί και τώρα. Σε οποιαδήποτε περίπτωση βρεθεί απέναντι στον ποικίλο διεθνώς τραμπισμό μια αριστερή δημοκρατική δύναμη, αυτοί θα είναι με τους τραμπιστές - δεν έχω καμιά αμφιβολία.
Αλλωστε, οι άνθρωποι το δηλώνουν ρητά - είναι, λέει, συστημικοί.
Επιχειρώντας να παρουσιάσουν -προς το παρόν, νομίζω- τον Τραμπ και τον Μασκ ως αντισυστημικούς (!), κάνουν, απλώς, επίδειξη κυνισμού, στα όρια της βλακείας. Το να θεωρείς ότι ο Μασκ, ο Μπέζος ή ο Ζούκερ… όχι μόνο δεν είναι σύστημα, αλλά είναι αντι-σύστημα, σε κατατάσσει σε χαμηλή βαθμίδα στην κλίμακα του ορθολογισμού.
Οι ακροκεντρώοι υπηρέτες του συστήματος -οι ίδιοι το λένε, όχι εγώ- αισθάνονται, είναι αλήθεια, λίγο περίεργα. Το σύστημα εμφανίζεται λίγο δύσμορφο και κακομούτσουνο, αρκετά σιχαμένο, κι αυτό τους χαλάει, ρε παιδί μου. Αλλά επειδή το σύστημα, εν τέλει, είναι σύστημα θα βγει λευκός καπνός σύμπνοιας ανάμεσα στις δύο ψυχές του.
Το σίγουρο είναι πως πρέπει να είμαστε με το σύστημα. Μεταφέρω σχετική τοποθέτηση αρθρογράφου του «Βήματος», αλλά και παρουσιάστριας ειδήσεων:
«Οι δεξαμενές […] των αντισυστημικών δυνάμεων έχει αποδειχθεί ότι συγκοινωνούν. [Οι ψηφοφόροι τους] μετακινούνται με χαρακτηριστική ευκολία από ένα αριστερό αντισυστημικό κόμμα σε ένα δεξιό αντισυστημικό. Αυτός ο ενιαίος άξονας […] θα απειλήσει συνολικά τα συστημικά κόμματα. [Πρέπει, λοιπόν] οι υγιείς πολιτικές δυνάμεις να ριχτούν χωρίς περιδινήσεις σε έναν θαρραλέο αγώνα υπεράσπισης της κοινής λογικής».
Αρχικά, ας κάνουμε δύο παρατηρήσεις με όρους ανάλυσης λόγου.
Η αρθρογράφος χρησιμοποιεί, για την ταξινόμηση των πολιτικών ρευμάτων, την «κοινή λογική», ό,τι ακριβώς κάνει και ο Τραμπ - αυτός είναι ο κεντρικός άξονας γύρω από τον οποίο διαμορφώνει το πρόγραμμά του, το τόσο συστημικό. Τόσο, δηλαδή, καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό.
Επιπλέον, κάνει χρήση του χαρακτηρισμού «υγιείς» δυνάμεις. Μόνο που, να: οι ιατρικοί χαρακτηρισμοί στην πολιτική είναι κακός δείκτης και, ιστορικά, έχουν συνδεθεί με γύψους. Το επιχείρημα της αρθρογράφου θα πρέπει να παραδεχτούμε πως βρίθει από… εμβρίθεια. Η έμπνευσή της να θεωρεί ότι οι ψηφοφόροι του ΜέΡΑ25 είναι ίδιοι, «σε τελευταία ανάλυση» -για να θυμηθούμε και τους μαρξιστάς- με αυτούς του Βελόπουλου, ή εκείνοι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ ίδιοι με τους άλλους της Νίκης, δείχνει βάθος ανάλυσης πραγματικά εντυπωσιακό.
«Τα παλιά χρόνια» ο όρος «συστημικός» δεν χρησιμοποιούνταν ούτε από τους συστημικούς. Ηταν ντροπή και αίσχος. Το establishment θεωρούνταν ένα μάτσο καθάρματα, ζάπλουτοι εγκληματίες ή οι τζουτζέδες τους, που ήταν έτοιμοι να καταστρέψουν τους πάντες και τα πάντα, για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους. Επρόκειτο για το απόγειο του κτητικού ατομικισμού. Τον οποίο, ως σταθερά όλων των συστημικών, όπου γης και κάθε εποχής, οι πλουτοφασίστες τον οδηγούν στον παροξυσμό.
Ας μην ανησυχούν οι συστημικοί. Οι ακροδεξιοί αντισυστημικοί (sic) είναι πιο συστημικοί ακόμη και από τους ίδιους - αν είναι δυνατόν κάτι τέτοιο.
*Από τις εκδόσεις Τόπος κυκλοφορεί το βιβλίο του Χρήστου Λάσκου «Να ξαναμιλήσουμε για την εκμετάλλευση: Απλοϊκά μαθήματα πολιτικής οικονομίας».
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας