Κάπου στο μέσον των σπουδών μου στην Αθήνα, εκεί γύρω στο 1980, διαπίστωσα ότι τέλειωσε το λάδι, στον μικρό τενεκέ που είχα φέρει από το χωριό. Τότε δεν περιμέναμε κουτί με έτοιμα φαγητά από τη μαμά για να γεμίσουν την κατάψυξη. Κι ούτε μπορούσαμε να παραγγείλουμε διαδικτυακά. Μεγαλύτερο πρόβλημα και εμπόδιο ήταν το μικρό φοιτητικό επίδομα των γονιών. Οι γονείς μας ήταν αγρότες, εργάτες, μικροεπαγγελματίες με μετρημένα έσοδα. Από τον πρώτο χρόνο των σπουδών ώς τον τελευταίο το ποσό παρέμενε σταθερό, αν δεν μειωνόταν.
Η αγορά λαδιού ήταν μεγάλη ιεροσυλία για μας που καταγόμαστε από τη Λέσβο. Δεν πήγαινε το χέρι σου να πληρώσεις για αυτό το αγαθό. Γιατί όλοι σχεδόν έχουμε μερικές ρίζες ελιές που παράγουν το απαραίτητο λάδι της οικογένειας. Για την αντιμετώπιση του προβλήματος δανείστηκα ένα μπουκάλι από θείο μου, αδερφό της μητέρας μου, των οποίων τα κτήματα ήταν αδερφομεράδια. Ετσι ένιωθα ότι χρησιμοποιούσα από το δικό μας λάδι. Μετά από λίγες μέρες μού έφερε έναν τενεκέ λάδι από το χωριό ο κυρ Γιώργος, ο παραγγελιοδόχος. Συναντιόμασταν στο καφενείο ενός μικρού δρόμου, πίσω από το Εθνικό Θέατρο. Ανταλλάσσαμε μερικές κουβέντες, τα νέα του χωριού, και πάντοτε με συμβούλευε να προσέχω και να διαβάζω.
Θυμάμαι τη χρονιά που έδινα εισαγωγικές εξετάσεις σε κάποιο Λύκειο του Πειραιά –εκεί ήταν τα εξεταστικά κέντρα των νησιωτών–, ο παππούς μου έφερε πεσκέσι σε συγγενείς από έναν τενεκέ λάδι. Τενεκέδες με λάδι πρόσφεραν, εκτός των άλλων, οι αγρότες στους γιατρούς της Αθήνας που τους γιατροπόρευαν.
Τώρα αυτός ο τρόπος μεταφοράς πάει να καταργηθεί. Ετσι λέει θα πατάξουν τη νοθεία στο ελαιόλαδο και τη φοροδιαφυγή! Φαντάσου τον παραγωγό που δεν θα μπορεί να στείλει λάδι στα παιδιά του, σε συγγενείς ή σε κάποιον φίλο. Ο σκοπός είναι ένας. Να ελεγχθούν η παραγωγή και η διακίνηση από εταιρείες. Για χρόνια έρχονταν στο λιμάνι της Μυτιλήνης πλοία-τάνκερ και φόρτωναν χύμα λάδι για εξαγωγή στην Ιταλία. Εκεί γινόταν και γίνεται η τυποποίησή του. Ακόμα και στη Γερμανία, χώρα με μηδενική παραγωγή, γίνεται τυποποίηση λαδιού, το οποίο εισάγεται από ελαιοπαραγωγικές χώρες της Μεσογείου. Δεν γνωρίζουμε αν οι Γερμανοί τυποποιητές παίρνουν και επίδομα παραγωγής.
Μπορούν οι ευρωβουλευτές κι οι άλλοι εκπρόσωποί μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση να προωθήσουν νομοθεσία με την οποία το λάδι και τα άλλα αγροτικά προϊόντα να τυποποιούνται μόνο στη χώρα παραγωγής τους; Ετσι ώστε το όφελος του παραγωγού να είναι μεγαλύτερο μέσα από τους συνεταιρισμούς. Γιατί καταντήσαμε ολόκληρη ελαιοπαραγωγική Λέσβος να μην έχει Ενωση Συνεταιρισμών με δικό της τυποποιημένο λάδι στην αγορά!
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας