Με την ευκαιρία της αναγγελίας της υποψηφιότητας του Προέδρου της Δημοκρατίας από τον πρωθυπουργό ανέτρεξα στις αρμοδιότητες του Προέδρου όπως αυτές αναφέρονται στη σελίδα της Προεδρίας της Δημοκρατίας.
Στις πρώτες παραγράφους και για να γίνεται σαφές προς κάθε κατεύθυνση αναφέρονται τα παρακάτω:
«…ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποτελεί τον ρυθμιστή του Πολιτεύματος. Ωστόσο, κατά το παρόν Σύνταγμα οι ουσιαστικές αρμοδιότητες του Προέδρου είναι περιορισμένες σε σχέση με τις αρμοδιότητες του Πρωθυπουργού και των Υπουργών»· και «...καμία πράξη του Προέδρου δεν ισχύει ούτε εκτελείται χωρίς την προσυπογραφή του αρμοδίου Υπουργού εκτός από τις εξαιρέσεις»!
Οι εξαιρέσεις, συνήθως, επιβεβαιώνουν τον κανόνα!
Εύλογα αναρωτιέται κανείς ποια είναι η ρυθμιστική δύναμη του Προέδρου της Δημοκρατίας όταν οι αρμοδιότητές του είναι περιορισμένες σε σχέση με αυτές του πρωθυπουργού και των υπουργών.
Πώς υλοποιούνται οι αποφάσεις του όταν καμία πράξη του δεν εκτελείται χωρίς την υπογραφή του αρμόδιου υπουργού;
Αρα ο ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι κυρίως συμβολικός.
Οι ουσιαστικότεροι συμβολισμοί σε μια δημοκρατία είναι η συναίνεση, η συλλογικότητα, ο σεβασμός στην πλειοψηφία…
Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: διαθέτει η πρόταση του πρωθυπουργού αυτούς του συμβολισμούς;
Θα λάβει η πρότασή του τη συναίνεση της πλειοψηφίας;
Ποια πλειοψηφία, θα μου πείτε, όταν η «σχετική πλειοψηφία» με την οποία τελικά μπορεί να εκλεγεί ο ΠτΔ σύμφωνα με τη νέα αναθεώρηση του σχετικού νόμου (παρ. 4, αρ. 32, 25-11-2019 Ψήφισμα της Θ' Αναθεωρητικής Βουλής) δίνει τη δυνατότητα στο πρώτο κόμμα να εκλέξει τον δικό του ΠτΔ, μόνο με τις δικές του ψήφους!
Μήπως τελικά είναι δημοκρατική επίφαση η δυνατότητα κατάθεσης προτάσεων από τα άλλα κόμματα;
Τι νόημα έχει να καταθέτεις μια πρόταση όταν ξέρεις εκ των προτέρων ότι τελικά θα υπερισχύσει η «σχετική πλειοψηφία» του πρώτου κόμματος;
Μένει λοιπόν να δούμε αν η πρόταση του πρωθυπουργού είχε στόχο τη «δημοκρατική», όπως ορίστηκε πρωτύτερα, αποδοχή ή τη «σχετική», όπου σχετική, των δεξιών και ίσως ακροδεξιών βουλευτικών εκπροσώπων.
Αν και όπως λέει ο Κολομβιανός συγγραφέας Ν. Γκ. Ντάβιλα «οι αλήθειες δεν είναι σχετικές. Αυτό που είναι σχετικό είναι οι απόψεις για την αλήθεια». Ετσι και η δημοκρατία δεν είναι σχετική, σχετικές είναι οι απόψεις για τη δημοκρατία ή, κατά το λαϊκότερο και πιραντελικό, «έτσι είναι αν έτσι νομίζετε», όπου η σύγχυση ανάμεσα στο λογικό και το παράλογο, στην ψευδαίσθηση και την πραγματικότητα καλά κρατεί!
*παράφραση της ρήσης του Νικολάς Γκόμες Ντάβιλα
**Εκπαιδευτικός, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας