Οταν είσαι αφανής εταίρος μιας -ηγέτιδας στον τομέα της- εταιρείας και δεν μπορείς να κάνεις μια καινούργια θυγατρική που θα ανταγωνιστεί μιαν άλλη ανερχόμενη και ήδη υφιστάμενη στην αγορά (η οποία μάλιστα μπορεί να σου είχε πάρει κάποτε τα πρωτεία) ώστε να μην την έχεις μέσα στα πόδια σου ή το έχεις επιχειρήσει και το σχήμα έχει αποτύχει, τότε κάνεις το εξής: Πρώτα με δυσφήμηση, αθέμιτο ανταγωνισμό, συκοφαντίες και προβοκάτσιες, απαξιώνεις την ανταγωνίστρια (κάτι βέβαια που δεν έχεις σταματήσει να το κάνεις από την πρώτη στιγμή που αυτή μπήκε δυναμικά στην αγορά).
Μετά βρίσκεις έναν αχυράνθρωπο με περγαμηνές αριστείας (μπαγαποντιάς στη γλώσσα της πιάτσας), μπασμένο στα κόλπα της λεγόμενης εταιρικής διακυβέρνησης και «υπευθυνότητας», και μέσω αυτού προβαίνεις στην επιθετική εξαγορά της πείθοντας τους εύπιστους μετόχους της ανταγωνίστριας ότι η παλιά διοίκηση φταίει για την κακή κατάσταση της εταιρείας τους και την παίρνεις τζάμπα. Πλέον μπορείς να την κάνεις ό,τι θέλεις. Την κλείνεις και ξενοιάζεις από τον ανταγωνισμό, την πτωχεύεις και την ξαναγυρίζεις στο 3% μερίδιο της αγοράς, τη συγχωνεύεις με μια άλλη που είναι κι αυτή δική σου ή στην οποία είσαι επίσης αφανής εταίρος, την πουλάς ακριβά αφού την έχεις ξεζουμίσει σε κάποιους αφελείς που θα τη θέλουν πίσω (η πιο επικερδής λύση γιατί τους μεταφέρεις την ευθύνη) ή την κρατάς να σε βοηθήσει σε μελλοντικές ανάγκες αυξήσεων κεφαλαίου και συνεργειών ώστε να σώσεις πρώτα την παρτίδα και μετά να μαζέψεις ακόμα μια φορά όλο το «χαρτί» από την αγορά. Το σκηνικό αυτό το έχουν ζήσει στο πετσί τους πολλοί απερίσκεπτοι επιχειρηματίες που πίστεψαν ότι από τα τραπουλόχαρτα της πόκας της αγοράς θα αναλογούσαν και κάποια σε αυτούς που βαυκαλίζονται ότι αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της οικονομίας της χώρας.
Οι αναλογίες των όσων προαναφέραμε με τα τεκταινόμενα σε δύο από τους φορείς της κορπορατικής κομματοκρατίας που κυβερνά τον βαλκανικό Νότο πιστεύω ότι είναι πασιφανείς και στον πλέον αμύητο στα κόλπα του εταιρικού ανταγωνισμού. Και ο ένας φορέας έζησε στο πετσί του την επιθετική εξαγορά του όταν ο κορπορατισμός με τον μανδύα πρώτα του εκσυγχρονισμού και μετά της πράσινης ανάπτυξης, με το ρεβόλβερ τού «λεφτά υπάρχουν» αλλά με δανεισμό από το ΔΝΤ, με συγκυβερνήσεις με τραπεζίτες και λύκους της Γουόλ Στριτ και άλλους εθνικόφρονες παντελονάτους τον μαράζωσε βάζοντας τελεία και παύλα στην όποια θετική για τον τόπο ιστορία του. Ο άλλος φορέας όμως, ο ανατρεπτικός, ο αυτοπροσδιορισμένος ως ριζοσπαστικός, πώς την έπαθε έτσι; Πώς, μαζί με τα κλειδιά των γραφείων του, παρέδωσε και την ιστορία του, μια ιστορία πολιτικής ευπρέπειας και συνέπειας, αλλά και το κύρος των προσωπικοτήτων που τον εκόσμησαν εδώ και δεκάδες χρόνια με την παρουσία τους στις τάξεις του, πώς σπίλωσε τις καλές του προθέσεις που μέχρι σήμερα ήταν αδιαφιλονίκητες, ακόμα και τις ιδέες και τις αξίες του, και τις έδωσε βορά στην αμορφωσιά, στην επιπολαιότητα και τον καιροσκοπισμό;
Είναι αλήθεια ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ κατόρθωσε να αυτοαπαξιωθεί όταν βαπτίστηκε εκούσια στην κολυμπήθρα της γραφειοκρατίας του νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊσμού, κλοτσώντας τη μία και μοναδική ευκαιρία που της έδωσε ένας -για πρώτη φορά (μεταπολιτευτικά)- απροσδόκητα γενναίος λαός, όταν σε μία από τις ελάχιστες στιγμές της Ιστορίας του αφυπνίστηκε και διεκδίκησε την αυτοτέλειά του. Είναι αλήθεια επίσης ότι η συνάφεια με την εξουσία την ανάγκασε να συναλλαχθεί με τους σκιώδεις μεν, πραγματικούς δε κυβερνήτες του ταλαίπωρου αυτού τόπου και, όπως δείχνει η πορεία των πραγμάτων, δεν πρέπει να αποδείχθηκε ιδιαίτερα συνεργάσιμη, οπότε και προκάλεσε το μένος τους ώστε να οδηγηθούν σε «άλλες» λύσεις, πιο ριζικές. Ομως όλα αυτά τα ελαφρυντικά δεν είναι ικανά να δικαιολογήσουν και να απαλλάξουν την ηγεσία και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ από τις ευθύνες της αβάσταχτης πολιτικής ελαφρότητας που επέδειξαν και επιδεικνύουν το τελευταίο διάστημα σχεδόν σε κάθε κομματική διεργασία∙ βιαστικές αποχωρήσεις, έριδες για την ηγεσία, αντικαταστατικές ενέργειες, ακατάσχετη φλυαρία στα κοινωνικά δίκτυα, αλληλοκατηγορίες και απειλές.
Και στο πλαίσιο ενός εκφυλισμού που είναι απότοκος της ανερμάτιστης εποχής μας όλα αυτά ίσως εξηγούνται. Αυτό που δεν εξηγείται είναι η αδιαφορία από όλους, ηγετικά στελέχη και παράγοντες του ΣΥΡΙΖΑ -παρόλο που ορισμένοι πρέπει να έχουν κάποιες πληροφορίες-, να μαθευτεί ποιοι ή ποιος έμπειρος γνώστης των κορπορατικών επιθετικών εξαγορών και συγχωνεύσεων εταιρειών και κομμάτων βρίσκεται πίσω από το πολυτελές γραφείο του αυτή τη στιγμή και χαμογελάει σαρκαστικά απολαμβάνοντας την επιτυχία του σχεδίου του.
*Νομικός, συγγραφέας
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας