Τρίτο Μνημόνιο: η πρόβα τζενεράλε για την TTIP

«Μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου στην Ελλάδα οι δανειστές επέβαλαν ένα καθεστώς σύμφωνα με το οποίο η κυβέρνηση δεν μπορεί να προβεί σε καμία πράξη, εάν δεν έχει νωρίτερα την έγκρισή τους»

Τζακ Ράσμους

Αμερικανός καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας

Δεν γνωρίζω αν είναι τυχαία σύμπτωση ή σκόπιμη επιλογή των ημερομηνιών, όμως σε κάθε περίπτωση οι δύο ημερομηνίες έχουν τη δική τους σημασία: στις 8 Ιουλίου, την ώρα που οι λαοί της Ευρώπης είχαν τα μάτια και τα αυτιά τους στραμμένα στην οικονομική κατάσταση της Ελλάδας και στην εξέλιξη της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, με απόφαση των ηγετικών κύκλων της Ε.Ε. το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο προωθείται η «Διατλαντική Εταιρική Σχέση Εμπορίου και Επενδύσεων» (ΤΤΙΡ).

Πέντε ημέρες αργότερα, στις 13 Ιουλίου, οι ίδιοι κύκλοι στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο επέβαλαν στην ελληνική κυβέρνηση το 3ο Μνημόνιο, τα βασικότερα σημεία του οποίου προβλέπονται και στην ΤΤΙΡ: περιορισμός μέχρι και κατάργηση των κοινοβουλίων, εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποίηση των δημόσιων υπηρεσιών (υγεία, παιδεία) κ.ά.

Κάνοντας τη σύνδεση αυτών των γεγονότων γίνεται φανερό ότι το 3ο Μνημόνιο που, όπως αναφέρει και ο Αμερικανός καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας Τζακ Ράσμους, καταργεί τη δημοκρατία στην Ελλάδα, δεν αφορά μόνο τη χώρα μας, αλλά έχει ευρύτερες διαστάσεις.

Απλά η εφαρμογή του στη χώρα μας προλειαίνει το έδαφος για να υλοποιηθεί σε όλη την Ευρώπη η πιο βάρβαρη πολιτική που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα σε συνθήκες ειρήνης. Η πολιτική της ΤΤΙΡ.

Χαρακτηριστική για αυτή τη συμφωνία είναι η φράση του Ισπανού συνδικαλιστή Πάκο Βιγέρας, ο οποίος στις 8/8 σε ανοιχτή συγκέντρωση στη Γρανάδα τόνισε ότι «τα μνημόνια θα φαντάζουν παράδεισος μπροστά στην ΤΤΙΡ, εάν ψηφιστεί και εφαρμοστεί αυτή η συμφωνία».

Η Ελλάδα ως πειραματόζωο

Είναι φανερό λοιπόν ότι η Ελλάδα έχει επιλεγεί σαν το πειραματόζωο για την εφαρμογή βάρβαρων αντιλαϊκών πολιτικών σε όλη την Ευρώπη. Και αυτό συμβαίνει για τρεις βασικούς -υπάρχουν βέβαια και άλλοι- κατά την άποψή μου λόγους:

α) Για λόγους ιστορικούς. Ολα τα δάνεια που έδωσαν οι «σύμμαχοι» στη χώρα μας από το 1821 μέχρι σήμερα και οι όροι που τα συνοδεύουν, αποβλέπουν αφενός στη συντήρηση πελατειακών σχέσεων και της διαπλοκής στο εσωτερικό και αφετέρου στη διαιώνιση της υποτέλειας από τον «διεθνή παράγοντα».

Οι «σύμμαχοι» δηλαδή ποτέ δεν ήθελαν την Ελλάδα ανεξάρτητο κράτος, όπως εμπεριστατωμένα αναλύει ο Βασίλης Φίλιας1, καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου. Αυτό ισχύει πολύ περισσότερο σήμερα που οι ηγετικοί κύκλοι προετοιμάζουν την Ευρώπη για την ΤΤΙΡ.

β) Για επιβεβαίωση της TINA (There Is No Alternative), του γνωστού δόγματος της Θάτσερ. Στη διάρκεια των επτάμηνων διαπραγματεύσεων της ελληνικής κυβέρνησης με τους δανειστές οι πολίτες στην Ευρώπη τις παρακολουθούσαν με αγωνία περιμένοντας ότι θα σταματούσε η περίοδος των μνημονίων.

Βλέποντας όμως την κατάληξη των διαπραγματεύσεων και την υπογραφή του 3ου Μνημονίου είναι πιο εύκολο να πέσουν θύματα της προπαγάνδας των δανειστών και των εγχώριων υποστηρικτών τους, ότι δηλαδή δεν υπάρχει άλλος δρόμος από τα μνημόνια.

Με τον ίδιο τρόπο θα παρουσιάσουν αργότερα και την ΤΤΙΡ ως τη μοναδική λύση για το μέλλον της Ευρώπης.

γ) Για να αποδειχτεί ότι και η Αριστερά απέτυχε. Μετά την υπογραφή του τρίτου Μνημονίου από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ γίνεται μια συκοφαντική εκστρατεία συνολικά εναντίον της Αριστεράς, ότι δηλαδή ούτε η Αριστερά μπορεί να αλλάξει τα πράγματα και επομένως οι πολίτες πρέπει να υποταχθούν στον μονόδρομο του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος θα επιβληθεί σε όλη την Ευρώπη εάν ψηφιστεί η TTIP.

Χρειάζονται πολλοί μνημονιακοί

Οι ηγέτες της ευρωζώνης βέβαια γνωρίζουν καλά ότι είναι πολύ δύσκολο και πρακτικά αδύνατο να εφαρμοστεί ένα τόσο αντικοινωνικό και αντιπεριβαλλοντικό Μνημόνιο.

Γνωρίζουν ότι η δημοκρατία είναι βαθιά ριζωμένη στις συνειδήσεις των λαών και δεν μπορεί να την καταργήσει κανένα Μνημόνιο.

Αυτός είναι ο λόγος που έκαναν «σκληρό αγώνα» μαζί με τις εγχώριες μνημονιακές δυνάμεις να συμμετέχουν στη νέα Βουλή όλα τα μνημονιακά κόμματα.

Θέλουν πάση θυσία να πετύχει το πείραμα κατάργησης της δημοκρατίας στην Ελλάδα, για να μπορέσει εύκολα να εφαρμοστεί αργότερα και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες, όταν θα ψηφιστεί, όπως πιστεύουν, η TTIP.

Υπόθεση των λαών

Το άσχημο όμως για την ηγεσία της ευρωζώνης είναι ότι επιχειρεί μέσω του 3ου Μνημονίου να ξεκινήσει η κατάργηση της δημοκρατίας στη χώρα που γεννήθηκε.

Στη χώρα που άνθησε η άμεση δημοκρατία, για την οποία σήμερα αγωνίζονται οι λαοί σε όλο τον πλανήτη.

Το Μνημόνιο λοιπόν που φέρνει την κατάργηση της δημοκρατίας δεν πρόκειται να εφαρμοστεί, γιατί η δημοκρατία δεν είναι υπόθεση των κομμάτων, αλλά υπόθεση των πολιτών και των λαών.

Και είναι σίγουρο ότι ο ελληνικός λαός με τους αγώνες του θα αποτρέψει την εφαρμογή του 3ου Μνημονίου ενάντια στις αποφάσεις της νέας μνημονιακής Βουλής.

Οι ηγέτες λοιπόν της ευρωζώνης, που σήμερα πειραματίζονται με την TTIP και τα μνημόνια, είναι σίγουρο ότι θα απογοητευτούν.

Θα διαπιστώσουν πολύ γρήγορα ότι όσα κόμματα και αν χρησιμοποιήσουν και στην Ελλάδα και στην υπόλοιπη Ευρώπη, οι λαοί δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν την κατάργηση των αξιών και των ιδανικών του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και του διαφωτισμού, για τα οποία αγωνίστηκαν σκληρά και εκατομμύρια άνθρωποι έδωσαν και τη ζωή τους.

Και όπως δείχνουν οι αγώνες που ήδη έχουν αρχίσει, τόσο η απόρριψη του 3ου Μνημονίου όσο και η μη ψήφιση και εφαρμογή της TTIP θα είναι υπόθεση των λαών της Ευρώπης, οι οποίοι για ακόμη μία φορά θα βγουν νικητές.

1. Β. Φίλιας «Κράτος και εξουσία στην Ελλάδα», σελ. 96-101