Τους πήραν την μπουκιά απ’ το στόμα κι εκείνοι βρίζουν... όλους τους άλλους

Κεραυνός εν αιθρία! Ή μάλλον, εδώ ο κόσμος χάνεται...

Μία παράτυπη, παράνομη και προφανώς εξωθεσμικά διαπλεκόμενη χειρονομία μιας υπαλλήλου του υπουργείου Πολιτισμού υποχρέωσε τον κ. Υφυπουργό να προβεί σε εν μέρει αντικατάσταση κάποιων μελών της προτεινόμενης από την ψευδεπίγραφη Ακαδημία Ελληνικού Κινηματογράφου Επιτροπής για την υποψηφιότητα των Οσκαρ, για να προλάβει τις προθεσμίες.

Και ξέσπασε... μέγα σκάνδαλο, από μια μικρή αλλά καλά οργανωμένη μειοψηφία προνομιούχων, με προσβολές και ύβρεις εναντίον τόσο του υπουργείου όσο και της συντριπτικής πλειοψηφίας τού ώς τώρα πληττόμενου κλάδου των δημιουργών του κινηματογράφου. Το πράγμα δεν θα είχε ενδιαφέρον, αν κάποια κόμματα –και μάλιστα της αντιπολίτευσης– δεν ταυτίζονταν άκριτα με τις εκδηλώσεις αυτής της διαπλεκόμενης μικρο-ομάδας, προσβάλλοντας με τη σειρά τους το σύνολο των Ελλήνων κινηματογραφιστών.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Εν αρχή ήταν το «κίνημα» της Ομίχλης, που διέσπασε τους σκηνοθέτες και στη συνέχεια όλους τους άλλους συντελεστές του κινηματογράφου σε μικρο-ομάδες αλληλοσυγκρουόμενων συμφερόντων. Η ίδρυση μιας πρόχειρης και αδιαφανούς –χωρίς ποιοτικά κριτήρια– Ακαδημίας Ελληνικού Κινηματογράφου κι αμέσως μετά ο καταστροφικός Νόμος 3905/2010 (Νόμος Γερουλάνου, που ντε φάκτο διέλυσε το Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου για 10 χρόνια ρίχνοντάς το σε κακοδιοίκηση και σωρεία αποδεδειγμένων από τις ελεγκτικές αρχές διοικητικών και οικονομικών σκανδάλων) άνοιξαν τον δρόμο για τη συγκρότηση μιας διαπλεκόμενης ομάδας, της Ομίχλης, που εκμεταλλεύτηκε την ασάφεια του Νόμου και τα κατά καιρούς διοριζόμενα Διοικητικά Συμβούλια του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, για να μονοπωλήσει την κινηματογραφική «αγορά», αποκλείοντας τις σημαντικότερες δυνάμεις του κινηματογράφου και οδηγώντας τον Ελληνικό Κινηματογράφο σε πλήρη απαξίωση.

Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στα 14 χρόνια ισχύος του Νόμου 3905/2010, που προέκυψε ως διακαής πόθος και «επίτευγμα» των παρασκηνιακών επιδιώξεων της Ομίχλης και της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου το διάστημα 2009 και 2010, και ιδιαίτερα στο διάστημα ισχύος του Νόμου 2010 έως 2020, άλλαξαν (στην ουσία ή αποπέμφθηκαν για διοικητικά ή οικονομικά σκάνδαλα ή παραιτήθηκαν) τουλάχιστον 10 Πρόεδροι του ΕΚΚ, 7 Γενικοί Διευθυντές και σίγουρα 70 ή 80 άτομα στα 7μελή Διοικητικά Συμβούλια του ΕΚΚ, όλα αυτά τα όργανα διοίκησης τριετούς θητείας. Λες και έπεφταν οι σφαίρες σαν το χαλάζι! Τι σημαίνουν όλες αυτές οι πρωτοφανείς αλλαγές προσώπων, που όμοιές τους αναζητούνται σε αντίστοιχο οργανισμό παγκοσμίως; Ολα αυτά, είναι λίγα από τα δείγματα γραφής της Ομίχλης και της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου στο ελληνικό κινηματογραφικό γίγνεσθαι.

Δύο μικρά Σωματεία (των Σκηνοθετών-Παραγωγών και ένα από τα πέντε υφιστάμενα των αμιγώς παραγωγών), συνεπικουρούμενα από το Δ.Σ. της Ακαδημίας και αξιοποιώντας τη στενή σχέση τους με το ΕΚΚ, μονοπώλησαν τα κρατικά κονδύλια για την παραγωγή ταινιών και απέκλεισαν όσο μπορούσαν τους «εκτός κυκλώματος» σκηνοθέτες, αποκαλώντας τους... «παροπλισμένους»!

Αλλεπάλληλα σκάνδαλα, αυθαιρεσίες, παράνομες αποφάσεις, προκάλεσαν ακόμα και δίκες, στις οποίες δικαιώθηκαν μεν οι αδικημένοι, αλλά το Δ.Σ. του Κέντρου συνέχισε τη μεροληπτική πρακτική του με μικρές διορθώσεις.

Δεν έγινε ποτέ γνωστό με ποια λογική ανατέθηκε στην περιβόητη Ακαδημία το δικαίωμα να προτείνει κάθε χρόνο την Επιτροπή και τους τρόπους για την επιλογή της ταινίας που θα εκπροσωπήσει τη χώρα στις βραβεύσεις της Αμερικανικής Ακαδημίας (Οσκαρ), χωρίς μάλιστα να ορίζονται τα κριτήρια αντικειμενικότητας, όπως δηλαδή γίνεται και με τις αδιαφανείς επιλογές για χρηματοδότηση του Ελληνικού Κινηματογράφου που τόσα δεινά μας επεφύλαξαν.

Ο... «υπερβάλλων ζήλος» μιας προφανώς διαπλεκόμενης, με την ομάδα των... διαπλεκομένων, υπαλλήλου του υπουργείου Πολιτισμού πυροδότησε την έκρηξη του σκανδάλου και προκάλεσε την επαναφορά στη νομιμότητα εκ μέρους του υφυπουργού Πολιτισμού κ. Ι. Φωτήλα. Και ξαφνικά, οι... θιγόμενοι, που πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη ευτυχώς, ξέσπασαν σε ύβρεις, διαμαρτυρίες και πιέσεις στους συμμετέχοντες να τους συμπαρασταθούν στην παρανομία!

Απλά μέλη και μέλη του Δ.Σ. της Ελληνικής Ακαδημίας (γνωστές και γνωστοί και μη εξαιρετέοι) επιδόθηκαν αφενός σε έναν πρωτοφανή αγώνα απαξίωσης της διαδικασίας, συκοφάντησης συναμιλλωμένων τους και πίεσης προς αυτούς να αποσύρουν τις ταινίες τους, παρουσιάζοντάς μόνο ένα μέρος των αληθινών περιστατικών αποσιωπώντας όμως τα σημαντικότερα, τη συνδιαλλαγή με κάποιους υπαλλήλους στο ΥΠΠΟ για να θέσουν την ηγεσία του ΥΠΠΟ προ τετελεσμένων γεγονότων.

Ενας ένας, τα φιντάνια της διαπλοκής, ξετρύπωσαν από τις φωλιές τους και εξετέθησαν με ύβρεις και προσβολές, πιστεύοντας πως... θα ξανακερδίσουν έτσι το χαμένο έδαφος, όπως γινόταν στα χρόνια της παντοδυναμίας τους. Ομως ο βασιλιάς ήταν γυμνός και το επιχείρημα πως... εκπροσωπούν το σύνολο του κλάδου και πως οι εκάστοτε διαμαρτυρόμενοι ήσαν... παροπλισμένοι κατέρρευσε.

Ηρθε πλέον στο φως η ανάγκη της αναθεώρησης του Νόμου Γερουλάνου και, σ’ ό,τι αφορά τα μέλη της Ακαδημίας, αν πράγματι θέλουν να σώσουν το κύρος των κινηματογραφιστών, ν’ αναθεωρήσουν το Καταστατικό τους, να ορίσουν τις απαραίτητες δημοκρατικές διαδικασίες, να περιορίσουν την Ακαδημία σε πολιτιστικές δραστηριότητες, χωρίς συνδικαλιστικές-συντεχνιακές εκτροπές, να ελέγχουν το Διοικητικό Συμβούλιο και εν γένει να ξαναφέρουν το ήθος που πρέπει σε αληθινούς καλλιτέχνες.