Ο τίτλος του έργου είναι διττός, αφού το «La reproduction interdite» μπορεί να σημαίνει «απαγορεύεται η αναπαραγωγή» αλλά και πως είναι αδύνατη. To νεαρό αγόρι κοιτά στον καθρέφτη και δεν βλέπει το πρόσωπό του. Μαλλιά και σβέρκος, το πίσω μέρος του κεφαλιού του που αναπαράγει ο καθρέφτης «του», μας θυμίζει εφιαλτικά πως δεν έχει πρόσωπο, πως δεν επιτρέπεται ούτε να το δει, ούτε να το δούμε. Το μόνο που αντανακλάται σωστά στον αναφερόμενο πίνακα με τον διττό τίτλο του Magritte είναι το βιβλίο του Poe με τις αφηγήσεις του Arthur Pym, που ανεβασμένος στη «γνωστή» Ariel, αιώνες μετά τον Σέξπιρ και δεκαετίες πριν από τον Χάξλεϊ, έθεσε στον «θαυμαστό καινούργιο κόσμο» ζητήματα αποικιοκρατίας και φύλου προφητεύοντας κανιβαλισμούς μεταξύ λευκών που θα συνέβαιναν -ή θα δημοσιοποιούνταν- σε «μικρά καράβια» λίγο αργότερα. Το χειρότερο στην αφήγηση του Poe δεν είναι η δολοφονία. Είναι ο παθητικός τρόπος που ο άνθρωπος-σφάγιο αφήνεται να γίνει τροφή.
Η (επιλεγμένη μα και χειραγωγημένη από τη -ρητή και άρρητη- θρησκευτική και πολιτική βία) αδυναμία να φανταστούμε ως κοινωνικό σώμα σε Δύση και Ανατολή τους (οικονομικά, θρησκευτικά, φυλετικά και έμφυλα) «άλλους» ως ισάξιούς μας ή «φυσιολογικούς» μπορεί να λειτουργεί με διαφορετικές εντάσεις κατά τόπους και εποχές, αλλά δεν παύει στιγμή να αποκλείει, να κακοποιεί, να θανατώνει βιολογικά ή συμβολικά. Ορίζοντας συστολικά τα όρια του «αξιοβίωτου» και ταυτίζοντας (και) τη σεξουαλικότητα με την αμαρτία, δεν είναι άσχετη με τους τρόπους που το πολύπλοκο δίκτυο μικροεξουσιών διαχέει προς τα κάτω το «μεγάλο» πρότυπο που σκάει στα μούτρα όλων μας.
Δεν πέρασαν άλλωστε πολλά χρόνια από τότε που ένας πατέρας αυτοκτόνησε στα Κύθηρα γιατί η αποκάλυψη πως είχε ομοφυλόφιλο γιο οδήγησε σε εκτεταμένο bullying και δεν πέρασαν παρά λίγες ημέρες από τότε που ένας πατέρας, με τη βοήθεια της συντρόφου του, κακοποίησε βάναυσα ένα 15χρονο παιδί στην Κρήτη.
Η πατριαρχία (ενόσω η woke καταγγέλλεται μονομερώς για ακρότητες επειδή ενίοτε απαντά με όντως επιμέρους ακρότητες στη μεγάλη διαμάχη, ώσπου να ισορροπήσει το εκκρεμές) εξακολουθεί να αυτοβαυκαλίζεται μέσα στο φαλλικό φολκλόρ αναπαράγοντας όχι μόνο τον συνδεδεμένο με πλείστες ανισότητες βαθύ δομικό σεξισμό, αλλά και δημιουργώντας νέα θύματα. Παιδιά ή γονείς. Μα και το σύνολο, αφού εσωτερικεύει ή διαχέει ένα υποδόριο μίσος για τον άλλον μα και για τον εαυτό, οδηγώντας -με ποικίλα και δυναμικά εξελισσόμενα αποτελέσματα- σε αυτό που αποκαλέστηκε «ψυχολογική δυσπροσαρμογή» και τις ποικίλες κοινωνικοπολιτικές εκδοχές της. Βλέπετε «η αδύνατη αναπαραγωγή» στον πίνακα αφορά το δικό μας βλέμμα. Ο καθρέφτης είμαστε εμείς.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας