Ευρωεκλογές, λοιπόν, την Κυριακή. Και όσον αφορά στον ελλαδικό χώρο σε ενεστώτα χρόνο η σχέση κοινωνίας και πολιτικών φαίνεται πως βρίσκεται σε ιστορικών διαστάσεων ναδίρ... Όχι άδικα, αν κρίνει κάποιος από τη συνεχή καθημερινή δυσπραγία που διαπιστώνει γύρω του στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων. Μέσα σε αυτήν την κατάσταση είναι πολύ δύσκολο να πραγματωθούν όχι μόνο νέα «κοινωνικά συμβόλαια» εμπιστοσύνης, αλλά και η παραμικρή θερμή υποστήριξη της όποιας επιλογής...
Δεκαετίες πριν, το να ήσουν πολιτικός ήταν κάτι που προκαλούσε μία μορφή σεβασμού και οι περισσότεροι αναγνώριζαν τη σημασία της πολιτικής στη διαμόρφωση των όρων της καθημερινότητας. Στο σήμερα, δυστυχώς, έχουμε περάσει στο άλλο άκρο. Στο οποίο η αδιαφορία είναι η πιο... κομψή στάση... Γιατί υπάρχουν και οργή, και δυσαρέσκεια, και χλεύη, οι οποίες μπορεί να μην εκδηλώνονται (π.χ. με μορφή βίαιων διαδηλώσεων), αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν.. Μία ματιά στα πρόσωπα των περισσοτέρων από εμάς όταν κινούμαστε για τις διάφορες καθημερινές υποχρεώσεις μας, τα λέει όλα...
Στο σήμερα όλοι ψάχνονται ατομικά. Για το πώς θα τα καταφέρουν μέσα στην εργασιακή ζούγκλα που έχει παγιωθεί, δίχως να φαίνεται πως μπορεί όντως κάποιος να την ανακόψει, πόσο μάλλον να αντιστρέψει τη φορά της ανίσωσης. Ίσως, να πει κάποιος πως υπερβάλλω. Μα, εδώ πέρα παραπονιούνται και άνθρωποι που δύσκολα να πεις πως δεν είναι προνομιούχοι... Η κατάσταση είναι περίεργη και οι ευρωεκλογές θα είναι σύμπτωμα και όχι μέρος της επίλυσης του γενικού προβλήματος...
Για να ψηφίσεις ένα κόμμα στο σήμερα, πιστεύουν ολοένα και περισσότεροι πια, πως πρέπει είτε να είσαι ιδεολόγος, είτε να έχεις κάποιο υλικό όφελος. Αναγνωρίζω αγνές προθέσεις στους ανθρώπους που ανήκουν στην πρώτη κατηγορία (έχει ανάγκη η κυνική κοινωνία μας την αγνότητα, όσο και την αποτελεσματικότητα και τη δικαιότητα), αντιλαμβάνομαι πλήρως τα κίνητρα αυτών που ανήκουν -σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία- στη δεύτερη κατηγορία.
Στο σήμερα προέχει το πώς θα τα φέρει βόλτα ο καθένας και κάθε συζήτηση για οράματα, ιδέες και διάφορα τέτοια παρεμφερή, μοιάζει και παράταιρη, και άκυρη, και κουραστική. Και το κυριότερο, όσοι παραμένουν ακόμα πρόθυμοι να την κάνουν μία τέτοια συζήτηση, δεν θέλουν να την κάνουν με το υπάρχον πολιτικό προσωπικό (και τους κάθε διαλογής και προέλευσης κολαούζους του). Αυτό είναι κυρίως ευθύνη των πολιτικών. Γιατί δεν είναι όλοι οι άνθρωποι στο κοινωνικό σώμα απολίτικοι, χαβαλέδες, ανώριμοι, «στον κόσμο τους»... Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, αλλά για το κυρίαρχο κλίμα φταίνε οι συνθήκες που διαμορφώνουν οι κρατούντες με τις κατευθύνσεις των αποφάσεων που λαμβάνουν...
Τα κόμματα ξέρουν. Είτε κάποια στελέχη τους έχουν κανονική επαφή με την κοινωνική πραγματικότητα, είτε κάποια άλλα είναι κλεισμένα σε μία γυάλα, «από όλα έχει ο μπαξές...», γενικώς οι αρμόδιοι γνωρίζουν το τι γίνεται και τους παλμούς που επικρατούν στο κοινωνικό σώμα. Για αυτό και πασχίζουν προεκλογικά να βρουν ατάκες, λέξεις, πιασάρικες απαντήσεις, μήπως και κάνουν κάποιο κλικ στα μυαλά των απογοητευμένων. Τα καταφέρνουν; Το βράδυ της Κυριακής, που θα μάθουμε το οριστικό ποσοστό της αποχής, θα έχουμε τις αποδείξεις για αυτό που βιώνουμε και οσμιζόμαστε όλοι, ανεξάρτητα από το τι θα επιλέξουμε να κάνουμε την Κυριακή ως εξατομικευμένες περιπτώσεις...
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας