Πριν από είκοσι χρόνια, η Ε.Ε. των 15 γινόταν η Ε.Ε. των 25 σε εφαρμογή της σχετικής απόφασης της συνόδου κορυφής της Κοπεγχάγης τον Δεκέμβριο του 2002.
Πριν από είκοσι χρόνια, κανείς δεν ήθελε να θυμάται την παραλίγο διάσπαση της Ε.Ε. όταν οι οκτώ χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, έναν χρόνο πριν από την πλήρη ένταξή τους, μαζί με την Ισπανία του Αθνάρ, την Πορτογαλία του Μπαρόζο και τη Βρετανία του Μπλερ, συγκρούστηκαν μετωπικά με τον γαλλογερμανικό άξονα με αφορμή την επικείμενη τότε εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ.
Ηταν μια σαφής προειδοποίηση ότι οι χώρες της Ανατολικής Ευρώπης είχαν τη δική τους ατζέντα, τόσο ως προς τις διεθνείς ισορροπίες όσο και ως προς την εμβάθυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Στη συνέχεια, ήλθαν η απόρριψη της Συνταγματικής Συνθήκης στη Γαλλία και στην Ολλανδία την άνοιξη του 2005 και η αντικατάστασή της από τη μινιμαλιστική Συνθήκη της Λισαβόνας λίγα χρόνια αργότερα και έτσι, επί της ουσίας, ακυρώθηκε πλήρως η εμβάθυνση που ήταν όρος εκ των ων ουκ άνευ για τη διεύρυνση.
Αργά αλλά σταθερά, με σημείο εκκίνησης την κρίση της ευρωζώνης, η Γερμανία ανακάλυψε τη χρησιμότητα του ευρωπαϊκού μινιμαλισμού των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης, καθώς λειτουργούσε σαν μόνιμη τροχοπέδη σε κάθε προσπάθεια εμβάθυνσης της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης.
Με δυο λόγια, το Βερολίνο, όταν ξέσπασε η κρίση στην ευρωζώνη των 12, αισθανόταν μεγαλύτερη άνεση στην Ε.Ε. των 25 και στη συνέχεια των 27.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η πρωτοβουλία του Σαρκοζί να συγκαλέσει για πρώτη φόρα σύνοδο κορυφής της ευρωζώνης τον Νοέμβριο του 2008 στο Παρίσι.
Μέχρι την τελευταία στιγμή, η Μέρκελ απειλούσε να μην παραστεί, για να υποχωρήσει όταν δήλωσε συμμετοχή ο πρωθυπουργός τής εκτός ΟΝΕ Βρετανίας Γκόρντον Μπράουν.
Την άνοιξη του 1998 ο Κολ αποδέχθηκε τη συμμετοχή της Ιταλίας στην πρώτη ομάδα χωρών της ΟΝΕ όταν ο Σιράκ απείλησε με βέτο στην ένταξη των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Είκοσι χρόνια μετά τη διεύρυνση της Ε.Ε. είναι πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο ευρωπαϊκός μινιμαλισμός των χωρών της Ανατολικής Ευρώπης δεν θα μπορούσε να σταθεί χωρίς την ανοχή, αν όχι τη συνενοχή, της Γερμανίας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας