Το σχέδιο νόμου που δημοσιοποίησε η κυβέρνηση για τα λεγόμενα μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια δικαίωσε τους πιο ακραίους φόβους για την ίδρυσή τους και επιβεβαίωσε την πεποίθηση ότι η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη αδιαφορεί για την ποιότητα των πανεπιστημιακών σπουδών θεωρώντας ότι η αγορά είναι ικανή να τη ρυθμίσει.
Εχουν γραφτεί και ειπωθεί τα περισσότερα για το περιεχόμενο αυτού του νόμου και το είδος των ιδρυμάτων που θέλει να νομιμοποιήσει με κυριότερα τη θεσμική καθιέρωση της διάκρισης ανάμεσα σε όσους και όσες θέλουν να σπουδάσουν με βάση την οικονομική τους δυνατότητα. Θα μου πείτε: Η διάκριση δεν υπήρχε; Μπορούσε μια οικογένεια με μικρές οικονομικές δυνατότητες να πληρώνει φροντιστήρια ή να σπουδάσει ένα παιδί σε μια άλλη πόλη; Δύσκολα, πολύ δύσκολα. Η διάκριση υπήρχε, τώρα όμως θεσμοθετείται.
Υποβαθμίζεται επίσης η ποιότητα των πτυχίων καθώς δεν υπάρχουν κριτήρια ακαδημαϊκής λειτουργίας. Μας κοροϊδεύουν κατάμουτρα υποστηρίζοντας ότι δεν θα είναι κερδοσκοπικά καθώς ο μόνος λόγος για την ίδρυσή τους είναι το κέρδος. Διαφορετικά δεν έχουν λόγο να επενδύσουν στην Ελλάδα. Στο τέλος θα ζητάμε το πτυχίο του γιατρού για να αποφασίσουμε αν θα του εμπιστευτούμε την υγεία μας. Και πολλά άλλα που ελπίζω ότι θα αναδειχθούν στον δημόσιο διάλογο. Προσωπικά θα ήθελα να ασχοληθώ εδώ με δύο μόνο σημεία.
Το timing: Εχοντας τη δυνατότητα να προχωρήσει μέσα στο 2024 σε μια συνταγματική αναθεώρηση του άρθρου 16 που απαγορεύει την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, είναι εύλογο να αναρωτιέται κανείς γιατί η κυβέρνηση διακινδυνεύει με την ψήφιση ενός προφανώς αντισυνταγματικού σχεδίου νόμου. Η απάντηση, νομίζω, βρίσκεται στην εργαλειοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης για να ικανοποιεί το συντηρητικό ακροατήριο το οποίο με επιμέλεια έχει πείσει ότι το δημόσιο πανεπιστήμιο είναι ο μεγάλος ασθενής της εκπαίδευσης.
Σε μια συγκυρία συζήτησης για το δικαίωμα στον γάμο και στην τεκνοθεσία των ομόφυλων ζευγαριών που κλονίζει τη σχέση της με την Ακροδεξιά και τα ομοφοβικά στρώματα της ελληνικής κοινωνίας που είναι προνομιακά στο πλευρό της, η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιχειρεί να τα αποζημιώσει ρίχνοντας στην αρένα της συζήτησης τα ιδιωτικά πανεπιστήμια και τις καταλήψεις και προσφέροντας δολώματα για την οικονομική ανακούφιση των Ελλήνων πολιτών των οποίων τα παιδιά αναγκάζονται να μεταναστεύσουν για να σπουδάσουν.
Η εργαλειοποίηση των πανεπιστημίων για να εξυπηρετηθούν τα δόγματα της δεξιάς διακυβέρνησης ξεκίνησε εξάλλου μόλις ανέλαβε η κυβέρνηση του 2019 με τον νόμο για την κατάργηση του ασύλου, ενός ασύλου που ήταν ήδη καταργημένο αλλά με προϋποθέσεις. Στη συνέχεια, για να εξυπηρετηθεί το ίδιο δόγμα του νόμου και της τάξης έφερε την πανεπιστημιακή αστυνομία και όλα τα φιλικά της δημοσιογραφικά όργανα έπαιζαν τον ίδιο σκοπό: μειοψηφίες που τα καταστρέφουν και η κυβέρνηση που θα τα σώσει. Τίναξε έτσι στον αέρα την ακαδημαϊκή ειρήνη χωρίς να καταφέρει απολύτως τίποτα. Και αυτό διότι στην πρόθεσή της δεν είναι η προστασία του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αλλά η επικοινωνιακή εκμετάλλευση των παθογενειών της.
Η agenda: Ενα από τα προβλήματα της αντιπολίτευσης θεωρώ ότι είναι ο καθορισμός της ατζέντας από την κυβέρνηση. Τι έκανε η κυβέρνηση στο ζήτημα των ιδιωτικών πανεπιστημίων; Εβαλε το δίλημμα: μόνο κρατικά ή και μη κρατικά, μη κερδοσκοπικά; Σε μια χώρα που είναι πλήρως εξοικειωμένη με την ιδιωτική εκπαίδευση, από τον παιδικό σταθμό έως και τη μεταλυκειακή εκπαίδευση μέσω των κολεγίων, ποιος ο λόγος να απαγορεύονται τα ιδιωτικά πανεπιστήμια εφόσον λειτουργούν με κανόνες, σκέπτονταν οι πολίτες. Μήπως δεν πληρώνουμε για τα φροντιστήρια; Μήπως τα κολέγια που δίνουν πτυχία με πλήρη επαγγελματικά δικαιώματα δεν είναι ιδιωτικά; Για τους/τις πιο μυημένους/ες, η ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει ξεκινήσει εδώ και χρόνια μέσα στο δημόσιο πανεπιστήμιο με τα μεταπτυχιακά προγράμματα σπουδών, ακόμα και με προγράμματα διά βίου μάθησης.
Θέτοντας το δίλημμα με τον τρόπο που τέθηκε, η κυβέρνηση διαμόρφωσε την ατζέντα της συζήτησης υπέρ της. Μέχρι να δημοσιοποιηθεί το σχέδιο νόμου που κατόπτρισε τις προθέσεις της κυβέρνησης, πολλοί ήταν οι πολίτες που απάντησαν θετικά στις σχετικές δημοσκοπήσεις. Σήμερα όμως που γνωρίζουν πώς ακριβώς η κυβέρνηση θέλει να νομοθετήσει, θα την αφήσουν να το κάνει; Αμφιβάλλω. Η κυβέρνηση έχει πια απέναντί της όχι μόνον τις μειοψηφίες, όπως τις χαρακτηρίζει, αλλά και τους φοιτητές και τις φοιτήτριες του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου καθώς και συνολικά την εκπαιδευτική κοινότητα και μεγάλο, πιστεύω, μέρος της κοινής γνώμης. Οι πολίτες γνωρίζουν πια ότι δεν πρόκειται για μη κρατικά μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια αλλά κερδοσκοπικά πανεπιστήμια αμφιβόλου ποιότητος, ιδιωτικά πανεπιστήμια α λα γκρέκα.
*Ιστορικός ΑΠΘ
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας