Εδώ και καιρό στην πολιτική δημόσια σφαίρα διεξάγεται ένας αναλυτικός και εμπεριστατωμένος διάλογος με θέμα τη θεσμοθέτηση και στη δική μας κοινωνία του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών. Εχει τονιστεί κατά κόρον ότι πρόκειται για θέμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ως τέτοιο καλείται να το αντιμετωπίσει και η ελληνική πολιτική κοινωνία. Δεν πρόκειται για ακόμη μία θεσμική μεταρρύθμιση απ’ αυτές που έχει ανάγκη η κοινωνία μας για να γίνει λειτουργική και σύγχρονη. Ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών είναι ζήτημα που αναφέρεται στον αυτοπροσδιορισμό του ατόμου και στη λογική της κοινωνικής ισότητας.
Δεν σκοπεύω να εκθέσω τις θέσεις μου για τη σημασία και τον ρόλο που θα παίξει η θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφύλων και τα οφέλη που θα προκύψουν για την ίδια την κοινωνία μας. Θα πρέπει να προηγηθεί αυτό που κάνω τώρα, δηλαδή μια ακτινογραφία του δημόσιου διαλόγου όπως αυτός διεξάγεται για το σχετικό θέμα. Και αυτό, όπως αντιλαμβάνομαι, επιβάλλεται να γίνει για να κατανοήσουμε επιτέλους όλοι μας σε ποια κοινωνία ζούμε. Τα άτομα τα οποία χαρακτηρίζονται ομόφυλα θα βρουν τον δρόμο τους με τον έναν ή άλλον τρόπο, αλλά η ελληνική κοινωνία εάν δεν λυθεί το υπό συζήτηση ζήτημα θα παραμένει δέσμια απαρχαιωμένων αντιλήψεων σχετικά με την ίδια την ταυτότητά της.
Η εν εξελίξει δημόσια συζήτηση συγκεντρώνει τα εξής τρία χαρακτηριστικά. Πρώτον, διαπιστώνω ότι υφίσταται μια απόσταση (διαφορά) ανάμεσα στην κοινωνική συνείδηση και τη σχετική νομοθετική πρωτοβουλία: η μέτρηση του Ινστιτούτου Alco δείχνει πως το 49% των Ελλήνων απορρίπτει τη θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφύλων. Από την άλλη ο ίδιος ο πρωθυπουργός σε τηλεοπτική συνέντευξή του σκιαγράφησε τις κυβερνητικές πρωτοβουλίες, οι οποίες όμως έχουν τεθεί υπό αίρεση. Αναρωτιέμαι εάν αυτή η απόσταση μέχρι την ψήφιση του νομοσχεδίου μπορεί να καλυφθεί. Μήπως δεν επαρκεί ο διεξαγόμενος δημόσιος διάλογος. Επρεπε εδώ και δεκαετίες να είχαμε ως πολιτική κοινωνία και ως πανεπιστημιακή κοινότητα δρομολογήσει παιδαγωγικές και μαθησιακές διαδικασίες εκπαίδευσης του πληθυσμού με θέμα τα σχετικά ζητήματα.
Το δεύτερο χαρακτηριστικό του δημόσιου διαλόγου έχει να κάνει με τις κοινοβουλευτικές μεθόδους που επινόησε και προωθεί ο πρωθυπουργός Μητσοτάκης για να ψηφιστεί το σχετικό νομοσχέδιο. Αναφέρομαι συγκεκριμένα σε δύο μεθόδους: στην αποχή των βουλευτών της Νέας Δημοκρατίας από την ψηφοφορία και στη διεξαγωγή της ψηφοφορίας στη Βουλή στη βάση των παρόντων βουλευτών. Κατά την άποψή μου και οι δύο αυτές μέθοδοι υποδηλώνουν, εάν δεν εκφράζουν περίτρανα, την παθογένεια των κοινοβουλευτικών διαδικασιών.
Το τρίτο χαρακτηριστικό έχει να κάνει με τον βάσιμο φόβο που έχουμε όλοι μας: μήπως βρισκόμαστε μπροστά στην αναβίωση και την ανασύσταση του ιδεολογικού-πολιτικού μετώπου της Ακροδεξιάς; Ο Σαμαράς και η νέα εκδοχή του ΛΑΟΣ καιροφυλακτούν. Αυτό που τονίζουμε κατά κόρον, ότι οι Δημοκρατίες υπονομεύονται με τα δικά τους μέσα, ισχύει στην περίπτωσή μας. Κινδυνεύουμε ως πολιτική κοινωνία, ενώ προωθούμε τη ρύθμιση του γάμου των ομοφύλων, να βρεθούμε μπροστά σε μια Ακροδεξιά η οποία θα είναι σκληρή και φονταμενταλιστική. Φοβάμαι και τρομάζω μπροστά στους Σαμαρά και Βορίδη. Εάν το πολιτικό σχέδιο της νομιμοποίησης του γάμου των ομοφύλων αποτύχει, τότε θα έχει αποτύχει η ίδια η πολιτική κοινωνία μας. Πριν διατυπώσω το τελικό συμπέρασμά μου θα πρέπει να τονίσω ότι η Νέα Αριστερά ως συγκροτημένη κοινοβουλευτική ομάδα (και μελλοντικά ως πολιτικό κόμμα) είναι αυτή η οντότητα που επιχείρησε και προσπάθησε να γεφυρώσει το χάσμα ανάμεσα στην κοινωνική συνείδηση και την πολιτική αυτογνωσία.
Πού καταλήγω με βάση όλα όσα υποστηρίζω; Με δυο λέξεις λέω το εξής: Η θεσμοθέτηση του γάμου των ομοφύλων είναι πολύ σοβαρό κοινωνικό ζήτημα (ανθρωπίνων δικαιωμάτων και διαφωτιστικής πολιτικής κοινωνίας) για να το διαχειριστεί μια φονταμενταλιστική κοινωνία όπως είναι η ελληνική. Εκπρόσωπός της είναι ο Στέλιος Ράμφος, ο επονομαζόμενος και φιλόσοφος της λαϊκής φωνής!
* Καθηγητής Πολιτικής Φιλοσοφίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας