Ηταν μια εποχή έντονων πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων (μα κι ελπίδων καλυτέρευσης) που νομιμοποιούσαν και αύξαναν τη βία κατά των «άλλων». Κι ανάμεσα τους, προνομιακά, των γυναικών. Ηταν Γενάρης του 1917. Το σκάκι παιζόταν άγρια.
Εάν στην Αμερική, οι νόμοι του Jim Craw δικαιολογούσαν (ιδίως -αλλά όχι μόνο- στον Νότο) τον «άγραφο νόμο» των «έντιμων» λευκών ανδρών να εκδικούνται τη «μόλυνση» των γυναικών τους μέσα από τη φαντασίωση των μαύρων βιαστών, επιτιθέμενοι μαζικά σε Αφροαμερικανίδες, στην Ανατολή, σε χώρες όπως η Ουκρανία, το πογκρόμ του 1917-1921, ιδίως κατά Εβραίων γυναικών από εθνικιστές που χρέωναν στη θρησκεία τους την μπολσεβίκικη επανάσταση (η οποία αργότερα θα έκανε τα ίδια χρεώνοντάς τους αντεπανάσταση) έπαιρνε μαζικές διαστάσεις.
Στις αίθουσες δικαστηρίων των ΗΠΑ, οι συνήγοροι υπεράσπισης των γυναικοκτόνων συνέδεαν τον άγραφο νόμο με την πρόσκαιρη παραφροσύνη και το περιουσιακό δικαίωμα επί του θηλυκού σώματος, ωστόσο, όπως το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης έχει επισημάνει, με την πάροδο του χρόνου, περιβόητες δικαστικές υποθέσεις σε Βορρά και Νότο, Δύση κι Ανατολή, καθιέρωναν έναν -ακόμη υποδόρια ισχύοντα- νομικό πολιτισμό που μετατόπιζε την ευθύνη μακριά από τον άγραφο νόμο και την εξωνομική «δικαιοσύνη», σε ένα αφήγημα που δαιμονοποιούσε αναξιόπιστες γυναίκες και απάλλασσε τους (κατά το δοκούν, αφού στις υπόλοιπες κυρίαρχες αφηγήσεις αυτό αιρόταν) αδύναμους άνδρες.
Ταινίες όπως The Birth of a Nation, Gone with the Wind, αλλά και, λίγο αργότερα, Of Mice and Men δημιουργούσαν στερεότυπα για την έμφυλη βία και τις αιτίες της. Εκείνο τον Γενάρη όμως, η καταγραφή των σχεδόν αόρατων αφηγήσεων των γυναικών εναντίον των «συγκλονιστικών μύθων» που δικαιολογούσαν σεξουαλικές επιθέσεις σε δημόσιους χώρους, ενδοοικογενειακή βία και δολοφονίες με βάση το φύλο, δημιούργησε το πρώτο οργανωμένο κύμα διαδηλώσεων. Οι καθημερινές πικετοφορίες ξεκίνησαν στις 10 Ιανουαρίου 1917 έξω από τον Λευκό Οίκο. Κατά τη διάρκεια εκείνης της χρονιάς γυναίκες από όλες τις φυλές που συναποτελούν την Αμερική εντάχθηκαν στις πικετοφορίες διαμαρτυρίας για«δικαιοσύνη και ψήφο που θα έδινε δύναμη».
Πληρώνοντας το τίμημα του να δίνεις φωνή στο ανείπωτο, στο ακατάγραφτο από την επίσημη ιστορία: Πολλές από αυτές συνελήφθησαν και κατηγορήθηκαν, αρκετές φυλακιζόμενες. Αλλά ήταν ένα κίνημα που κραυγάζοντας την ανάγκη, θα ταξίδευε, δυναμώνοντας, πέρα από τον Ατλαντικό και δεν θα σταματούσε, ούτε όταν ξεκινούσε ο Πρώτος Μεγάλος Πόλεμος ο οποίος θα θυματοποιούσε άνδρες και γυναίκες. Σήμερα που οι γυναικοκτονίες αυξάνονται πάλι και το κοινωνικο-πολιτικό σκάκι αγριεύει, με τελευταίο τραγικότατο θύμα τη 40χρονη έγκυο, αξίζει να το μνημονεύσουμε και να το επικαιροποιήσουμε. Γι’ ακόμη μία φορά.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας