Από το κίνημα του ιμπρεσιονισμού κρατήστε μόνο το πνεύμα του 19ου αιώνα: την αυτοκρατορία του Ναπολέοντα Γ', όπου η γαλλική Ακαδημία Καλών Τεχνών καθόριζε με τρόπο απόλυτο τα όρια της τέχνης. Υπαγόρευε τα πάντα· από τη θεματολογία της ζωγραφικής (τα ιστορικά, τα θρησκευτικά θέματα, τα στησίματα των πορτρέτων κ.ά.) μέχρι τις τεχνικές που όφειλαν να ακολουθούν οι ζωγράφοι της εποχής (τα χρώματα, τις αδρές πινελιές κ.λπ.).
Οι ιμπρεσιονιστές ήθελαν να επικοινωνήσουν την πρώτη εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα. Και προφανώς ήταν η εποχή που πολλά κοινωνικο-πολιτικά επανεμφανίζονταν όχι ως τραγωδίες αλλά και ως φάρσες. Ανεξάρτητα όμως από τον Μαρξ που μιλούσε για «μέτριες και γελοίες προσωπικότητες», για δαιδαλώδη λειτουργία του κράτους και για λουμπίνες -γιατί έχουμε πολλές τέτοιες-, ο ομόχρονός του Αλεξίς ντε Τοκβίλ στα «Απομνημονεύματά» του είχε μιλήσει -με οξυδέρκεια που θα ζήλευε ένας σύγχρονος πολιτικός φιλόσοφος- για «κοινωνία κομμένη στα δύο: σε εκείνους που δεν είχαν τίποτα να τους ενώνει πέραν του κοινού φθόνου και σε εκείνους τους λίγους που είχαν τα πάντα ενωμένα κάτω από ένα κοινό πέπλο απειλής για τους πολλούς».
Καθώς μας χαιρετάει το 2023, δεν έχουμε πάψει να μιλάμε για τα πετρωμένα χρόνια της προηγούμενης δεκαετίας. Στη Βουλή συζητείται ο προϋπολογισμός του 2024 με τον ιμπρεσιονισμό της ευτυχίας να ισούται με 41%. Η κυβερνητική πλευρά τον υπερασπίζεται με επιχειρήματα μεσσιανικού τύπου, παρά το γεγονός ότι δεν σχεδιάζει τις καλύτερες μακροπρόθεσμες λύσεις των κοινωνικών προβλημάτων. Αντίθετα, στήνει ένα «κάδρο ευτυχίας». Δεν θα το σχολίαζα εάν δεν το άκουγα να επαναλαμβάνεται από υπουργούς και βουλευτές της κυβέρνησης. Ομως, το 41% δεν λύνει το θέμα της σταθερότητας, της αναπτυξιακής προοπτικής της οικονομίας και της συνοχής της κοινωνίας. Δεν είναι μακροπρόθεσμο. Δεν απαντά σε αγωνίες, αβεβαιότητες και αναποδιές της ζωής.
Ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Κωστής Χατζηδάκης, παρουσίασε πίνακες και διαγράμματα με υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ουρανοκατέβατη κερδοφορία, υψηλούς ρυθμούς επενδύσεων και υψηλά δημόσια έσοδα. Δεν είπε πουθενά ότι η χώρα μας βρίσκεται στη δεύτερη θέση από το τέλος -μετά τη Βουλγαρία σε επίπεδο Ε.Ε.- σε όρους κατά κεφαλήν ΑΕΠ για το 2022. Ούτε είπε ότι η αύξηση του κόστους ζωής ακουμπά τη συντριπτική πλειονότητα. Ούτε ότι η κυβέρνηση κρατάει το τιμόνι μιας χώρας, με το περίπου 20% του πληθυσμού της να βρίσκεται στο ποσοστό φτώχειας.
Ο υπουργός Ανάπτυξης, κ. Σκρέκας, με λογικά άλματα και διαφήμιση συγκεκριμένης αλυσίδας σουπερμάρκετ (πάντα της ίδιας), υποστήριξε ότι το κόστος του χριστουγεννιάτικου τραπεζιού θα είναι χαμηλότερο από πέρυσι, άρα θα μιλάμε για μεγαλύτερο εισόδημα και, άρα, για μηδενικό πληθωρισμό ή ακόμη και για αρνητικό πληθωρισμό σε σχέση με την περσινή αντίστοιχη περίοδο. Δεν είπε ότι ακόμα και μηδενικός πληθωρισμός δεν σημαίνει μείωση τιμών αλλά σταμάτημα της ανόδου του γενικού επιπέδου τιμών. Και αυτή η σοφία προέκυψε μόλις 48 ώρες μετά τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το Ινστιτούτο Καταναλωτών, σύμφωνα με τα οποία το φετινό χριστουγεννιάτικο τραπέζι θα είναι ακριβότερο κατά 20% σε σχέση με πέρσι.
Η Δόμνα Μιχαηλίδου ενώ το 2019 -από τη θέση της υφυπουργού Εργασίας με χαρτοφυλάκιο Κοινωνικής Πρόνοιας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης- μας είχε παρουσιάσει τη λύση του ελληνικού δημογραφικού προβλήματος, σήμερα από τη θέση της υφυπουργού Παιδείας αρμόδιας για θέματα Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, δικαιολογεί τη συγχώνευση σχολικών μονάδων ως επωφελή για τους μαθητές, επειδή -σύμφωνα με τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας- θα περπατούν αρκετά χιλιόμετρα για να πάνε στο σχολείο τους και, άρα, θα έχουν καλύτερη υγεία. Αν ζούσε ο Αριστοτέλης θα τραβούσε τα μαλλιά του, καθώς θα έβλεπε την παραβίαση της αρχής του ότι «το ανθρώπινο αγαθό πρέπει να είναι “τέλειον” (τελικό), που επιλέγεται πάντοτε προς χάρη του εαυτού του και όχι για την επιδίωξη άλλου σκοπού». Βεβαίως ο ΟΗΕ μνημονεύει τις αρχές της ευδαιμονίας του Αριστοτέλη στον Δείκτη της Ανθρώπινης Ευτυχίας. Ομως, η πατρίδα του Αριστοτέλη βρίσκεται στην προτελευταία θέση του Δείκτη Ευτυχίας, μετά τη Βουλγαρία, στην Ε.Ε. των 27.
Οσο για το 41%; Δεν είναι η απάντηση στους δείκτες ευτυχίας ούτε τροχιοδεικτικό άσκησης πολιτικής. Στο κάτω κάτω η πολιτική άφορά όλους, ακόμα κι εκείνους που δεν παρουσιάστηκαν στις κάλπες. Ηδη έχουν αρχίσει να διατυπώνονται πολλά ερωτήματα και να εκφράζονται εύλογες δυσαρέσκειες. Και όχι μόνο από εκείνους που ψήφισαν με βαριά καρδιά τη Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη. Σήμερα αυτοί που λοιδορούνται, πένονται και τσακίζονται κοκαλωμένοι πάνω στους συρμούς που μεταφέρουν μελομακάρονα και κουραμπιέδες, δύσκολα θα έλεγαν ότι έπεσαν θύματα του πιο γλυκού δυστυχήματος της ζωής τους. Θυμηθείτε τα Τέμπη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας