Η UNESCO, στην επίσημη ιστοσελίδα της για το δικό της logo, ορίζει αυστηρά: «Ο ναός είναι η σφραγίδα, το έμβλημα του Οργανισμού, και αυτό δεν πρέπει ποτέ να αλλοιώνεται καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Ως βασικό στοιχείο του όλου λογότυπου, αναφέρεται στον ελληνικό ναό του Παρθενώνα. Τα σκαλοπάτια του υποδηλώνουν τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, το θεμέλιο πάνω στο οποίο οικοδομήθηκε η UNESCO. Το όνομα του Οργανισμού με γράμματα (U,N,E,S,C,O, σχεδιασμένα σαν κολόνες του ναού) αντιπροσωπεύει τους σκοπούς και τα προγράμματα της UNESCO. Η στέγη και το αέτωμα συμβολίζουν τις υψηλότερες φιλοδοξίες και τους στόχους της ανθρωπότητας».
Τι γίνεται, λοιπόν, όταν κάποιος αφαιρέσει ή καταστρέψει τη στέγη (όπως ο Μοροζίνι το 1687) ή το αέτωμα (όπως ο Ελγιν από το 1801 έως το 1812) όχι ενός απλού σήματος ενός διεθνούς οργανισμού αλλά του ίδιου του πραγματικού ναού; Είναι ακριβώς αυτός ο ναός ο οποίος, ως ολότητα που δεν επιτρέπεται να αλλοιωθεί, εμπνέει τον κορυφαίο οργανισμό του οικουμενικού πολιτισμού.
Επειδή, μέχρι σήμερα, οι ελληνικές νομικές ενέργειες και τα λοιπά διαβήματα δεν απέδωσαν καρπούς, καιρός είναι να δοθεί το κύριο βάρος στο προνομιακό πλαίσιο της UNESCO. Ο διεθνής οργανισμός, που έχει σήμα κατατεθέν τον Παρθενώνα, θα επικαλείται, με τους ίδιους αυστηρούς όρους, την πνευματική ιδιοκτησία του σήματός του ακέραιου όσο και του πραγματικού αετώματος ακέραιου. Σ’ αυτόν ανήκει το μνημείο. Αυτός θα αξιώσει την επιστροφή των βιαίως αφαιρεθέντων Γλυπτών. (Κι αν τελικά αυτά δεν επιστρέψουν, η διεθνοποιημένη ποιοτική συζήτηση σε επίπεδο UNESCO έχει μοναδική αξία πολιτιστική. Θα μαθαίνουμε!)
Η βρετανική κυβέρνηση, βεβαίως, θα μπορούσε να αντιπροτείνει την ενοποίηση του μνημείου στο Λονδίνο και όχι στην Αθήνα, κατά το παράδειγμα της μεταφοράς ενός ολόκληρου ναού (της Περγάμου) στο Βερολίνο, τέλη 19ου αι. Να θυμίσουμε, όμως, ότι στην Αθήνα υπάρχει ένα λειτουργικό σύνολο που είναι αδύνατον να μεταφερθεί, όσες νταλίκες και αν διαθέσει ο κ. Σούνακ. Ναός, Θέατρο, Πνύκα, Αρειος Πάγος, Αγορά, όλο αυτό το τετραγωνικό χιλιόμετρο κάτω από τον αττικό ουρανό πάει μαζί. Κάτω από αυτόν τον ουρανό γεννήθηκαν όλα όσα λέμε σήμερα Ευρώπη, κι αυτός ο ουρανός δυστυχώς, κ. Σούνακ, δεν μεταφέρεται.
Η απόφαση της βρετανικής Βουλής, το 1816, να αγοράσει (για λογαριασμό του Βρετανικού Μουσείου) τα Μάρμαρα από τον Ελγιν νομιμοποίησε αρπαγή και καταστροφή. Το 1811, ο Μπάιρον, στο 300 στίχων ποίημά του «Η Κατάρα της Αθηνάς», αποκαλεί τον Ελγιν πλιατσικολόγο/plunderer. Ο Ελγιν είχε εξασφαλίσει κάποιο «σουλτανικό φιρμάνι» που, όπως απέδειξε ο καθ. Βασ. Δημητριάδης, αρχαιολόγος, οθωμανολόγος, δεν είναι ούτε σουλτανικό ούτε φιρμάνι. Απλή επιστολή αναπληρωτή μεγάλου βεζίρη είναι προς τον καϊμακάμη της Αθήνας, που πουθενά δεν δίνει άδεια απόσπασης Γλυπτών από το μνημείο. (Οι Βρετανοί έχουν στα χέρια τους μόνο την ιταλική μετάφραση της επιστολής. Η πρωτότυπη δεν σώζεται.)
«Το έγγραφο του Ελγιν ισοδυναμεί, σήμερα, με μια συστατική επιστολή ενός αντιπροέδρου κυβέρνησης προς νομάρχη, με την οποία επιστολή ζητείται απλώς η εξυπηρέτηση ενός φίλου». (Ανακοίνωση Δημητριάδη σε συνέδριο του 2000, πρώτο παράρτημα της μελέτης της Βρετανικής Επιτροπής για την Επανένωση των Μαρμάρων του Παρθενώνα, που έχει επισήμως υποβληθεί στη βρετανική Βουλή.)
ΥΓ.1: «Χριστούγεννα στο Δωμάτιο του Ελγιν» είναι ο τίτλος του ποιήματος του σπουδαίου Αγγλου πεζογράφου και ποιητή Τόμας Χάρντι (1905): «Ποιος είναι ο θόρυβος που ταράζει τη νύχτα/ και φαίνεται να ανεβαίνει στο ύψος του πολικού αστέρα;/ Χριστουγεννιάτικες καμπάνες, λέει ο φύλακας./ Είμαστε εκείνοι τους οποίους τα Χριστούγεννα ανέτρεψαν/ μερικούς αιώνες αφότου ο Φειδίας ήξερε/ πώς να μας σμιλεύσει και πώς να μας στολίσει/ και πώς να μας τοποθετήσει στον ναό της Αθηνάς/ στη θέα των κοινών ανθρώπων./ Ω, είναι λυπηρό που πουληθήκαμε/ εμείς, θεοί, για το χρυσάφι των Βορείων./ Τούτο δω το υγρό δωμάτιο/ που το φως του ήλιου πάντα θα αποφεύγει/ μόνο το κρύο θα διαπερνάει, την αυγή./ Με όλες αυτές τις καμπάνες/ θα ήμουν ακόμα ακτινοβόλος/ στον λόφο της θεάς Αθηνάς./ Κι εγώ! κι εγώ! τα άλλα μάρμαρα αναστενάζουν».
Υ.Γ.2: «Δώστε Πίσω τα Ελγίνεια Μάρμαρα» είναι ο τίτλος του ποιήματος του Αγγλο-ιρλανδού ακτιβιστή και ποιητή Ρότζερ Κέισμεντ (1891): «Αφήστε τα να πλαγιάσουν/ αγνά και καθαρά κάτω από έναν αττικό ουρανό./ Τα καπνογόνα δάχτυλα του βόρειου κλίματός μας/ περισσότερο κακό θα κάνουν από όλα τα αρχαία χρόνια».
Υ.Γ.3: Ο ινδικής καταγωγής κ. Σούνακ θέλει να αποδείξει ότι είναι ο πιο Βρετανός. Τόρης που θέλει να αποδείξει ότι είναι ο πιο Τόρης. Στο Ουκρανικό, ο πιο πολεμοχαρής Δυτικός ηγέτης. Ως υπουργός Οικονομικών του κακού Τζόνσον απέδειξε ότι είναι χειρότερος του Τζόνσον, με τη δήλωσή του, το 2020, «να μην κλείσει η οικονομία και ας πεθάνει ο κόσμος» (Reuters 21/11/2023).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας