Θέλω να μιλήσω για τις επαναστάσεις εκείνες που δεν σχετίζονται με την έπαρση θανατηφόρων όπλων και τη χρήση κακοποιητικων εργαλείων. Αυτές de facto στον εικοστό πρώτο αιώνα είναι ατελέσφορες. Υπάρχουν όμως βαθύτατα πνευματικές, ηθικές, κοινωνικές εξεγέρσεις οι οποίες εδράζονται σε μια σειρά από αξίες - βαθιά πλέον αντιδραστικές. Ολα τότε παύουν να είναι θέμα επιβολής και ισχύος, αλλά αποτελούν έναν λογαριασμό ευγενείας.
Αν και δεν το επεδίωξα, αρμόζει να μνημονεύσω τη φράση ενός σύγχρονου -κατά γενική ομολογία- επαναστάτη, του Χρόνη Μίσσιου: «Επανάσταση σήμερα είναι η διατήρηση της τρυφερότητας». Ο σύντομος αλλά περιεκτικός αυτός ορισμός αποτελεί έναν χρήσιμο οδηγό κοινωνικής ανυπακοής. Πρόκειται για ένα είδος αντίρρησης στα ίδια τα κοινωνικά πρότυπα -σημείωσε ότι εμείς αποτελούμε την κοινωνία-, μια μορφή ανάτασης σε αυτό το πνεύμα κοινωνικού κομφορμισμού που αντιτίθεται σε κάθε τι ρομαντικό, ποιητικό, θεμελιωδώς ανθρώπινο. Μια μορφή ανυπακοής η οποία εν πολλοίς διαφέρει από τις άλλες. Κι αυτό διότι δεν αντιμάχεται απλώς ένα κατεστημένο αλλά το έμμεσο υποκείμενο που δεν παύει να φέρει την αποκλειστική ευθύνη για την ύπαρξή του: το Εγώ. Εγώ είμαι αυτός που καθημερινά δεν προσπαθεί να διαφέρει θετικά στις διανθρώπινες σχέσεις, να δίνει συνεχώς κάτι περισσότερο.
Υπό αυτές τις συνθήκες, δεν θα ήταν παράλογο να αναρωτηθείς τι είναι τελικώς σήμερα αντιδραστικό. Η απάντηση, πράγματι, είναι πολύ πιο απλή, η ουσία της δε καθόλου απλοϊκή. Αντιδραστικό είναι όταν χαιρετάς το πρωί τον γείτονα στην είσοδο της πολυκατοικίας. Αντιδραστικό είναι το δευτερόλεπτο που δεν σκέφτεσαι να προσβάλεις τον οδηγό του μπροστινού αυτοκινήτου επειδή καθυστέρησε να ξεκινήσει στον φωτεινό σηματοδότη. Αντιδραστικό μπορεί να γίνει το βλέμμα που θα προσφέρεις στη γυναίκα που σου αρέσει. Αντιδραστική είναι καθεμία μικρή ανθρώπινη κίνηση, τόσο αυτονόητη που εσφαλμένα θέλουμε να την εννοούμε ασήμαντη.
Για του λόγου το αληθές, η μόνη απόκλιση που μπορούμε να εντοπίσουμε στον ορισμό τον οποίο προ ολίγου παραθέσαμε είναι η «διατήρηση». Για να αναζητήσουμε τη διατήρηση ενός προϊόντος, μιας ενέργειας ή κατάστασης προϋποτίθεται ότι αυτό ήδη υφίσταται - έστω σε μικρό βαθμό. Δεν έχω σκοπό να αρνηθώ παντελώς την ύπαρξη της τρυφερότητας, των αξιών, της ανθρωπιάς στη σύγχρονη κοινωνία, σίγουρα όμως δεν πρέπει να διατηρηθεί το γεγονός ότι αποτελούν εξαίρεση.
Οπως κάποτε είχε γράψει ο Γούντι Αλεν με το χαρισματικό του ύφος: «Για να διαπραχθεί μια επανάσταση απαιτούνται δύο πράγματα: κάποιος ή κάτι για να εξεγερθείς εναντίον του και κάποιος να μην την κοπανήσει, δηλαδή να παρουσιαστεί και να κάνει την εξέγερση». Ως προς το πρώτο σκέλος μπορούμε να παρατηρήσουμε μια ταύτιση. Η απογοήτευση, όμως, επέρχεται όταν συνειδητοποιείς την τραγική πραγματικότητα του δεύτερου σκέλους: Ως κοινωνία αλλά και ως προσωπικότητες την έχουμε μάλλον κοπανήσει.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας