Οταν στην παράταση του τελικού ποδοσφαιρικού αγώνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο αντικαταστάθηκε ο Ραμπιό, και μάλιστα λίγο αργότερα και ο Βαράν, μιγαδικής καταγωγής, όλοι οι παίκτες της Εθνικής Γαλλίας, πλην του τερματοφύλακα Γιορίς, ήσαν μαύροι, με εκείνο το βαθύ αφρικανικό μαύρο χρώμα που δεν αφήνει αμφιβολία για τον τόπο της καταγωγής. Σε σημείο που αν κάποιος άνοιγε εκείνη την ώρα την τηλεόραση θα διερωτάτο αν αντίπαλος της Αργεντινής ήταν η Σενεγάλη ή η Γκάνα. Ομως ούτως ή άλλως η πλειονότητα των ποδοσφαιριστών της Γαλλίας τα τελευταία χρόνια πάντα προέρχεται από τις χώρες της Αφρικής. Γι' αυτό όταν ο Μπαράκ Ομπάμα επισκέφτηκε πριν από τέσσερα χρόνια, μετά το τέλος της οκταετούς θητείας του, τη Νότια Αφρική με αφορμή τη συμπλήρωση 100 ετών από τη γέννηση του Νέλσον Μαντέλα, αξιοποίησε στην ομιλία του στο Γιοχάνεσμπουργκ ως παράδειγμα συνύπαρξης λευκών και μαύρων την πρόσφατη -τότε- κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου από τη Γαλλία στη Ρωσία και την αριθμητική πλειοψηφία των μαύρων ποδοσφαιριστών της εθνικής της ομάδας, λέγοντας: «Είδατε; Δεν ήσαν όλοι οι ποδοσφαιριστές Γαλάτες, ήσαν όμως όλοι τους Γάλλοι»! Ομως δεν ήσαν μόνο Γάλλοι πολίτες, οι μαύροι ήσαν και μουσουλμάνοι. Πώς μπορεί λοιπόν η Γαλλία από τη μια να πανηγυρίζει, με πρώτο μάλιστα τον πρόεδρο Μακρόν, την κατάκτηση του τροπαίου το 2018 και τώρα να είναι περήφανη για τη συμμετοχή της στον μεγάλο τελικό, όπου έχασε το τρόπαιο στις λεπτομέρειες, και από την άλλη να αναπτύσσεται η αντιισλαμική ρητορική που περιθωριοποιεί τους μετανάστες, τους οποίους «κουβάλησε» στη χώρα για να καλύψουν τις ελλείψεις του εργατικού δυναμικού στην ανασυγκρότηση της χώρας μετά τον πόλεμο, αλλά και τους απογόνους τους; Διότι η κατάσταση των μετααποικιακών μεταναστών είναι τέτοια ώστε, σύμφωνα με έρευνα του Εθνικού Ινστιτούτου Δημογραφικών Μελετών της Γαλλίας, η δεύτερη γενιά να νιώθει λιγότερο ενσωματωμένη από την πρώτη, πράγμα που αποτελεί αντιστροφή μιας ιστορικής τάσης, κάτι το πρωτοφανές. Διότι η πρώτη γενιά είχε εργασία αφού γι' αυτό τους μετέφεραν στη Γαλλία, ενώ η δεύτερη γενιά βουλιάζει στην ανεργία. Γι' αυτό αν οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής Γαλλίας δεν διέθεταν τις ποδοσφαιρικές δεξιότητες που τους επιτρέπουν να «κολυμπάνε» στο χρήμα, θα ζούσαν σε κάποιο από τα εθνοτικά και θρησκευτικά γκέτο συγκρουόμενοι κατά καιρούς με τη γαλλική αστυνομία, ώστε και χαμηλό ημερομίσθιο να εξασφαλίζουν στη γαλλική παραγωγή αλλά και να επανδρώνουν τον εφεδρικό στρατό ανέργων συμπιέζοντας τις διεκδικήσεις των Γάλλων εργαζομένων.
Πού θα πρέπει να αποδώσουμε αυτή την αντιισλαμική και αντιμεταναστευτική ρητορική και αντιμετώπιση; Στη Γαλλία η προσπάθεια της εκκοσμίκευσης, δηλαδή της χειραφέτησης έναντι της ηγεμονίας της θρησκείας, μπλέκεται με την ιστορία της αποικιοκρατίας, καθώς η Τρίτη Δημοκρατία (1870-1940) μαχόταν υπέρ της εκκοσμίκευσης την ίδια στιγμή που οικοδομούσε την αποικιακή αυτοκρατορία της. Αυτό σημαίνει ότι επί Τρίτης Δημοκρατίας ο πολίτης αντιπαρατίθεται στον ιθαγενή, που δεν διαθέτει τα ίδια δικαιώματα. Με άλλα λόγια η δημοκρατία γεννήθηκε όχι μόνο πολεμώντας ενάντια σε εσωτερικούς εχθρούς, αλλά και καθορίζοντας νομικά σύνορα και πολιτικές ιεραρχίες απέναντι στους αποικισμένους υπηκόους της. Στις αρχές του 20ού αιώνα η Τρίτη Δημοκρατία υποστήριζε την εκκοσμίκευση για να κατανικήσει μια σειρά από αντιδραστικές απειλές, ενώ σήμερα τη χρησιμοποιεί σαν όπλο αποκλεισμού απέναντι σε μειονότητες, τα δικαιώματα των οποίων αρνείται. Γι' αυτό η αποικιακή μήτρα προσφέρει την πολιτισμική βάση πάνω στην οποία μπολιάζεται η νέα ισλαμοφοβία και η αντιμεταναστευτική ρητορική.
Ομως, όπως μας λέει ο Ενζο Τραβέρσο, «η Γαλλία, διαπλάστηκε μέσα από εκατό και πάνω χρόνια μεταναστεύσεων, να γιατί αυτός ο βίαιος αντιμεταναστευτικός λόγος είναι ουτοπικός στην κυριολεξία! Είναι αδύνατο να γυρίσουμε πίσω και η αντιδραστική αγόρευση υπέρ των "γνήσιων" Γάλλων με τη δυσπιστία της απέναντι στους απογόνους των μεταναστών προϋποθέτει και εξιδανικεύει μια Γαλλία που δεν υπάρχει, που έχει πάψει να υπάρχει εδώ και ενάμιση αιώνα και στην οποία, την εποχή της παγκοσμιοποίησης, θα ήταν αδύνατο να επιστρέψουμε. Οχι μόνο είναι αδύνατο να επιστρέψουμε πίσω αλλά, έστω ότι ήταν εφικτό, θα αποτελούσε τότε καταστροφή για τη χώρα, πηγή οπισθοδρόμησης, απομόνωσης και γενικής πτώχευσης. Αυτό ισχύει και για την Ευρώπη ολόκληρη, η οποία εδώ και χρόνια δείχνει μια αυτοκτονική τύφλωση... Εκείνο που αποτελεί τον πλούτο της Γαλλίας και της Ευρώπης -συνεχίζει- είναι ακριβώς η πολλαπλότητα των ταυτοτήτων τους. Στην περίπτωση της Γαλλίας το γεγονός ότι ήταν αποικιακή αυτοκρατορία περιλαμβάνει τουλάχιστον μια θετική πλευρά, δηλαδή ακριβώς τον πλούτο των ταυτοτήτων και της κουλτούρας που την κατοικούν, πλούτος που σε άλλα μέρη δεν βρίσκεται πάντα». Αυτό το συμπέρασμα θα πρέπει να κρατήσουμε από τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου στο Κατάρ.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας