Το φθινόπωρο είναι η πιο δημοκρατική εποχή. Γιατί δεν είναι μονολιθικό. Κουβαλάει χρώματα και εικόνες που ερεθίζουν τη φαντασία. Υποχωρούν οι μεγάλες εντάσεις με τη ζέστη, τα αισθήματα αποκτούν μεγαλύτερη αρμονία, ακόμη και στην εκδήλωση της θλίψης. Ολα είναι υπόρρητα. Ολα αναδεύονται με τη θλίψη για τον ερχομό του χειμώνα. Κι έτσι οι άνθρωποι ζουν με τον φόβο του μέλλοντος. Χάνουν τη μαγεία του φθινοπώρου που υπάρχει πίσω από τον πλουραλισμό των χρωμάτων, τα φύλλα που απλώνονται στους δρόμους και τις αυλές. Το σκοτάδι πλαγιάζει στην πλάτη της ημέρας. Τα χωράφια λαμπαδιάζουν, οι αγρότες ετοιμάζουν την καινούργια παραγωγή, μεθυσμένοι από τον καινούργιο άκρατο οίνο που έβγαλαν.
Ομως ο Σεπτέμβριος του 1944 ήταν περίεργος. Ανάκατα τα συναισθήματα. Στα μέσα του μήνα οι Γερμανοί κατακτητές άρχισαν σιγά σιγά να μαζεύουν τη σιδερόφραχτη Βέρμαχτ. Στις 14 Σεπτεμβρίου ο Αμβρακικός κόλπος έκανε βαθιά εισπνοή στην ελευθερία. Οι Γερμανοί αποχώρησαν από την Πρέβεζα. Η ατμόσφαιρα στην πόλη, πανηγυρική.
Οι αντάρτες του ΕΛΑΣ αποβιβάζονταν στην παραλία ερχόμενοι από το απέναντι Ξηρόμερο. Η παρέλαση που ακολούθησε έγινε ένα μακρόστενο χαμόγελο που ακούμπησε σε όλη την παραλία. Ολα τα πρόσωπα είχαν πάρει τα χρώματα και τη γλυκύτητα του Σεπτεμβρίου στο Ιόνιο πέλαγος. Λίγο μετά έφτασαν και οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ. Με επικεφαλής τον ταγματάρχη Δημήτριο Γαλάνη.
Ευφορία παντού. Το κοινό φρουραρχείο και η εναλλασσόμενη διοίκηση. Ηταν τόση η χαρά που έμοιαζε ψεύτικη. Ωσπου βούληση ρυπαρή φθόνησε τις ευοίωνες προοπτικές. Να αρχίσει το χτίσιμο των ρημαγμένων ζωών από τον ναζισμό. Η νηνεμία του φθινοπώρου κράτησε μία βδομάδα. Και τότε ακούστηκαν οι ριπές των εκτελέσεων. Στην Παργινόσκαλα. Η πορεία του θανάτου ξεκίνησε από το κάστρο του Παντοκράτορα. Εκεί που στοιχειώνουν οι φωνές των νεαρών αγωνιστών που εκτελέστηκαν. Χωρίς δίκη. Εκεί που το γιατί του γυμνασιάρχη Κοντού και του γιατρού Μαϊδάτση η απορία καλύπτονται από τη δύναμη της φουσκοθαλασσιάς που χτυπάει στα θεμέλια του κάστρου.
Η πόλη που έκρυβε τις πληγές της για πολλά χρόνια. Που φοβόταν την εκδικητική μανία όσων πήραν το πάνω χέρι. Μια θυσία που πότισε τη σκοπιμότητα όσων σχεδίαζαν, σε υπόγεια παραεξουσίας, το μέλλον του τόπου. Ενα μέλλον βαμμένο με αίμα. Και μίσος. Με τη φωνή του μακελάρη Γαλάνη να διαπερνάει τους τοίχους και τα μυαλά των ανθρώπων.
Μια θυσία-προειδοποίηση. Χωρίς να έχει αρχίσει ο Εμφύλιος. Μια θυσία-πρόβα τζενεράλε. Για όσα ακολούθησαν τον Δεκέμβριο του 1944. Μια θυσία που προκάλεσε την ανόητη αιματοχυσία στο Ναλαμάνι λίγους μήνες μετά.
Αυτές τις μέρες οι ψυχές των σαράντα οχτώ συμπολιτών που εκτελέστηκαν τον Σεπτέμβριο του ’44 συγκεντρώνονται στην Παργινόσκαλα. Σκιές ασώματες που στοιχειώνουν τη μνήμη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας