Διάβαζα την καινούργια ποιητική συλλογή του Γιώργου Βέη («Βράχια», Υψιλον) κι εκείνη την ώρα η τηλεοπτική συζήτηση άναψε με αφορμή τα όσα είπε ένας από αυτούς που συγκροτούν τον γαλαξία των ποικιλώνυμων συμβούλων της κυβέρνησης.
Να πω την αμαρτία μου, ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω γιατί χρειάζεται να συνωστίζονται τόσοι πολλοί σύμβουλοι. Μετακλητοί και σύμβουλοι δημιουργούν έναν ιδιωτικό στρατό στην υπηρεσία όσων τους φιλοξενεί. Ωρες ώρες, δίνεται η εντύπωση πως ο θεσμός αυτός μοιάζει με την κερκόπορτα. Ενα από τα βασικά προσόντα που απαιτούνται για τη διάβασή της είναι η γνώση της λατρευτικής γλώσσας και η αναπομπή δοξαστικών ευχών.
Είναι τεμπέληδες όσοι κάνουν διδακτορικό. Εχουν εθιστεί σε μια ζωή χωρίς φιλοδοξίες. Φυγόπονοι. Δική μου η μετάφραση των δηλώσεων. Στον Βέη ανήκει η λέξη «μαρμαρυγή», που την εμβαπτίζει στο ομώνυμο ποίημά του. Φαίνεται πως οι σύμβουλοι πάσχουν από την ίδια ασθένεια. Ζουν με αυτήν και την αύξηση των καρδιακών παλμών. Η ανάγκη να εντυπωσιάσουν και να ανακαλύψουν κοινοτοπίες που έχουν μακρόχρονη ιστορία.
Σαν τον σύμβουλο που νόμισε ότι είπε κάτι πρωτότυπο. Αν διάβαζε Ιστορία, θα διαπίστωνε με έκπληξη ότι πάντα έτσι γινόταν. Η γνώση θεωρήθηκε περίπου περιττή, ιδίως για ανθρώπους που δεν είχαν καμία τύχη να αποκτήσουν δημόσια αξιώματα. Που δεν βρίσκονταν στην αυλή κάποιου ηγεμόνα. Τους αρκούσαν η σωματική ρώμη και η κατοχή κάποιας τεχνικής δεξιότητας. Η γνώση είχε αριστοκρατικό άρωμα, συνεπώς αφορούσε τους λίγους. Οσον αφορά τις γυναίκες, δεν χρειαζόταν καν να μάθουν γράμματα. Τους αρκούσε το κορμί τους για την αναπαραγωγή αλλά και για τη συντήρηση του οίκου.
Προφανώς, ο σύμβουλος δεν γνωρίζει την ελληνική πραγματικότητα. Διαφορετικά, θα ήξερε πως τα διδακτορικά πολλαπλασιάστηκαν γιατί η ίδια η πολιτεία υποχρέωσε τα νέα παιδιά να μαζεύουν χαρτιά. Να κάνουν φάκελο για να αρχίσουν να χτυπάνε πόρτες. Για δουλειά. Εχουν κλείσει πολλές στράτες πια. Εμεινε μόνο η στράτα της μετανάστευσης. Ο μπρέιν-ντρεϊνισμός. Θα ήξερε ακόμη πως οι πιο πολλοί από όσους εκπονούν διατριβή καθυστερούν να τελειώσουν. Εργάζονται, συχνά σε δυο δουλειές, υποαμειβόμενες καμιά φορά.
Τα λόγια του συμβούλου ήταν ύβρις για όσους/ες αγωνιούν να διευρύνουν τις γνώσεις τους. Ξενυχτώντας σε εργαστήρια. Προσδοκώντας στην επαλήθευση των υποθέσεών τους. Να πετύχει το πείραμα. Να επιστρέψουν τη γνώση στην κοινωνία, σ’ αυτούς που την έχουν ανάγκη.
Κι όταν τελειώνουν, είναι έτοιμοι να βοηθήσουν τον τόπο. Ομως, η πολιτεία τούς αγνοεί. Η χαρά που τα κατάφεραν γίνεται απογοήτευση. Οι γνώσεις τους σκουριάζουν. Γιατί αυτό που δεν τους έμαθε η ενασχόληση με το διδακτορικό ήταν ένα: το μονοπάτι που οδηγεί στην κερκόπορτα. Φαίνεται ότι αυτό είναι το πρώτο που διδάσκεται σε κάποια πανεπιστήμια.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας