Το ’20 την έκανε, μας άφησε –τι κρίμα!–
κι εγώ από την πίκρα μου θα γράψω ένα ποίημα.
Ξεκίνησε σαν όνειρο, μα κάπου μέσα Μάρτη
το όνειρο το γύρισε σε έναν εφιάλτη.
Μια νυχτερίδα φάγανε κάποιοι με βουλιμία
και ξαφνικά κηρύχθηκε παγκόσμια πανδημία!
Σε μια νυχτιά πατήθηκε το pause της ζωής μας
και χάσαμε τον μπούσουλα της ίδιας της ψυχής μας.
Τα πάντα σταματήσανε, τίποτα δεν κουνούσε
μέχρι που μας φάνηκε κι η Γη πως δεν γυρνούσε.
Κάποιοι τ’ ευχαριστήθηκαν, ελάχιστοι πλουτίσαν
πολλοί έμειναν άνεργοι, κάποιοι αυτοκτονήσαν,
κάποιοι προσβλήθηκαν βαριά και κάμποσοι πεθάναν,
μα οι πιο πολλοί τη γλίτωσαν και το σταυρό τους κάναν.
Κι εμείς από τα σπίτια μας ακούγαμ’ μ’ ενδιαφέρον
Κούλης, Σωτήρης, Χαρδαλιάς τι νέο θα μας φέρουν.
Ετσι, με σκαμπανέβασμα κι υπομονή μεγάλη
η καραντίνα έληξε κάπου κοντά στον Μάη.
Ολοι μας ανασάναμε, νιώσαμε μία νίκη
πως πέρασαν τα δύσκολα και του θανάτου η φρίκη.
Ανοίξανε τα σύνορα, ανοίξανε οι πίστες
σε παραλίες πήγαμε – ήρθανε κι οι τουρίστες!
Περάσαμε όλοι τέλεια, κι οι κόρες και οι κούροι,
εκτός απ’ τους στρατιωτικούς που φάγανε αγγούρι.
Τους κόψανε τις άδειες μια μέρα με λιακάδα
γιατί η Τουρκία –τάχα μου– θα ’μπαινε στην Ελλάδα.
Ωστόσο, τη γλιτώσαμε κι εμείς κι οι Τούρκοι αντάμα
και έτσι αποφεύχθηκε ένα ακόμη δράμα.
Γυρίσαμε Σεπτέμβριο φορτσάτοι, μαυρισμένοι,
κάπως πιο αισιόδοξοι, μα πάλι αγχωμένοι.
Ωστόσο, το παλέψαμε να βρούμε ισορροπία
και τα παιδιά μας στείλαμε με μάσκες τα σχολεία.
Μα όσα και αν κάναμε, δεν έφτασαν και πάλι
και ένα lockdown δεύτερο μας ήρθε στο κεφάλι.
Τώρα μετράμε δίμηνο αποκλεισμένοι, μόνοι
εξόριστοι στα σπίτια μας, πίσω από μια οθόνη.
Ψώνια, δουλειά, εκπαίδευση, των Χριστουγέννων δώρα
όλα από tablet, κινητά – ανάθεμα την ώρα!
Click away, delivery –τάχα για προστασία–
κι έξω στους δρόμους πανικός, σαν να μην τρέχει μία!
Τι να σας πω, αδέρφια μου; Αυτό που ζούμε τώρα
μου μοιάζει με παράνοια, που πλήττει όλη τη χώρα.
Μακάρι η επόμενη χρονιά που θα σιμώσει
χαρές και όμορφες στιγμές να έχει να μας δώσει!
Χρόνια πολλά, σας εύχομαι, μ’ αγάπη, ισορροπία
χαμόγελα μες στην καρδιά και ψυχική υγεία.
Κι αν κάποιος φίλος θα βρεθεί απ’ τα δικά μου μέρη
για ώρα ανάγκης –βρε αδερφέ!– αγχολυτικό ας φέρει!
Η επιστολή δημοσιεύτηκε στο φύλλο της «Εφ.Συν.» τη Δευτέρα 04/01/2021.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας