Ο Χέλμουτ Σμιτ, σοσιαλδημοκράτης καγκελάριος της Ομοσπονδιακής Γερμανίας (1974-1982), στο βιβλίο Χέλμουτ Σμιτ - Τζιοβάνι Ντι Λορέντζο, «Auf eine Zigarette mit Helmut Schmidt» («Με ένα τσιγάρο μαζί με τον Χέλμουτ Σμιτ»), Κολονία 2009, 4η έκδοση 2018, το οποίο περιέχει συνεντεύξεις του αείμνηστου πολιτικού στη μεγάλη εβδομαδιαία προοδευτική εφημερίδα «Die Zeit», αναφέρεται στον αναντικατάστατο ρόλο μιας ανεξάρτητης και αδέσμευτης εφημερίδας για την ενημέρωση, παρά τις ραγδαίες αλλαγές που έφερε στην επικοινωνία η τεχνολογία, και εκφράζει τη βαθιά δυσπιστία του για το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το Διαδίκτυο.
Εδώ δεν θα αναφερθώ σε ονόματα δημοσιογράφων. Γενικώς δεν μου αρέσει να «προσωποποιώ» τα θέματα, με τα οποία ασχολούμαι αρθρογραφικά. Για τους δημοσιογράφους θα επαναλάβω το κοινότοπο, ότι μπορώ να διαφωνώ με κάποιον, αλλά θα κάνω ό,τι μπορώ για να έχει τη δυνατότητα να γράφει και να ομιλεί απολύτως αβίαστα και ελεύθερα. Βεβαίως, όταν ζητάει την ακύρωση των ουμανιστικών αξιών και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο πνιγμού εκείνων που αναζητούν μια καλύτερη τύχη ζωής, πρέπει να αναμένει σφοδρές αντιδράσεις και αντιστάσεις στον χώρο του αντίλογου και των επιχειρημάτων. Μέχρι εκεί.
Προσφάτως η «Εφημερίδα των Συντακτών» έγινε στόχος χυδαίας επίθεσης, εκπορευόμενης από εκπομπές του ΣΚΑΪ. Πρόκειται για μεγάλο μιντιακό όμιλο (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, Διαδίκτυο), δηλαδή είναι μέρος της «κυβερνώσας» ολιγαρχίας των μέσων ενημέρωσης και πίσω από αυτόν δραστηριοποιείται η εν συνόλω κυβερνητική εξουσία. Εκφράζει, δηλαδή, μια πολύπλευρη και πολυδιάστατη εξουσία.
Η «Εφημερίδα των Συντακτών» χαρακτηρίστηκε από τους δημοσιογράφους του ΣΚΑΪ και τον βουλευτή (πρώην δημοσιογράφο) της Ν.Δ. «εφημερίδα των συκοφαντών και των τρομοκρατών» και επικρίθηκε ότι «υποθάλπει τα τάγματα εφόδου» ή ότι «καλλιεργεί το υπόβαθρο των επιθέσεων».
Η εφημερίδα «αναγκάστηκε» σε ειδικό κείμενό της (8/9.2.2020) να επισημάνει ότι όσα της καταλογίζονται συνιστούν και συγκροτούν «βαριά ποινικά αδικήματα» και κάλεσε να παρέμβουν τους εξής:
Τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη. Αλλά, όπως έχω επιχειρηματολογήσει πολλάκις, πρόκειται για τον εμπνευστή και εκτελεστή μιας αυταρχικής κρατικής εξουσίας, η οποία κατά πολλούς δημοσιολόγους ανατρέχει στις πιο σκοτεινές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Αν «μπορούσε», αυτός θα έλεγε περισσότερα και χειρότερα. Ενσωματώνει στο είναι του την απειλή φόβου προς κάθε κατεύθυνση, «ψηλά» ή «χαμηλά».
Τις αρμόδιες εισαγγελικές αρχές για να δράσουν αυτεπαγγέλτως (π.χ. εντολή προκαταρκτικής εξέτασης). Υστερα από τόσες ημέρες, ουδεμία κίνηση από τον δικαστικό χώρο. Εδώ ουδέν σχόλιον. Τους «προστατεύει» άλλωστε η «ανεξαρτησία», ενώ τον γράφοντα τίποτα.
Την ΕΣΗΕΑ, για να πάρει θέση απέναντι στην πρωτοφανή εκστρατεία εναντίον συναδέλφων. Απόλυτη σιωπή. Ομολογώ ότι δυσκολεύομαι πολύ να επιχειρήσω ανάμειξη στα συνδικαλιστικά θέματα των δημοσιογράφων.
Το ΕΣΡ, για να ελέγξει κ.λπ. Σιγή τάφου. Αλλά τι να περιμένουμε; Η πλειοψηφία του ΕΣΡ «ανέχθηκε» και «νομιμοποίησε» την υπερσυγκέντρωση των μέσων ενημέρωσης στα χέρια των ολίγων «εκλεκτών» της κυβερνητικής ομάδας, παραβλέποντας τις ρητές επιταγές του Συντάγματος.
Νομίζω ότι οι εκκλήσεις των συλλογικών οργάνων διεύθυνσης και λειτουργίας της συνεταιριστικής «Εφημερίδας των Συντακτών» δεν θα έχουν τύχη. Ολα αυτά βεβαίως ανακύπτουν και εξελίσσονται σε συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο. Εξηγούμαι αμέσως:
Μετά τη συντηρητική (είμαι επιεικής) επιβολή στην αναθεώρηση του Συντάγματος και την απόρριψη κάθε προοδευτικής και ριζοσπαστικής κανονιστικής πρότασης επισυμβαίνουν τα εξής ως ακολούθως.
Ανισορροπία πλήρης στο πολιτικό σύστημα.
Απόλυτος πρωθυπουργοκεντρισμός. Ο αυτοδύναμος πρωθυπουργός ως απόλυτος ηγεμών ελέγχει νομοθεσία, διοίκηση, ηγεσία της Δικαιοσύνης και τώρα πλέον εκλέγει και Πρόεδρο της Δημοκρατίας της απόλυτης αρεσκείας του (κάποιες συγκυρίες απέτρεψαν προσφάτως αυτό το ενδεχόμενο, θεσμικά όμως παραμένει πλήρως).
Μη διεύρυνση μειονοτικών δικαιωμάτων και μη δημόσια προστασία κοινωνικών αγαθών. Δηλαδή «συνταγματικό» παράθυρο στο μισαλλόδοξο ρατσιστικό μίσος και οικονομικό σύστημα απόλυτης στήριξης και προώθησης της ολιγαρχίας του πλούτου.
Διακυβέρνηση εν τοις πράγμασι από τους ολίγους των ΜΜΕ. Η πρόσφατη κρίση στο ποδόσφαιρο απέδειξε του λόγου το αληθές. Ενημέρωση τύπου μονοκομματικού καθεστώτος. Ολοκληρωτισμός του ανέλεγκτου, χωρίς θεσμικά εμπόδια, αυτοδύναμου ενός και της ομάδας των τηλεοπτικών κ.λπ. «φίλων» του.
Οι ολίγοι αντιστεκόμενοι του χώρου πρέπει να εξοντωθούν. Πιο εύκολη αιτιολογία; Συνεργάτες των «τρομοκρατών». Και η «Εφημερίδα των Συντακτών» βεβαίως. Καλή δύναμη.
*ομότιμος καθηγητής, πρώην αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας