Εκεί στης Υδρας τ’ ανοιχτά και των Σπετσών,
να 'σου μπροστά μου ένα δελφινοκόριτσο
Μωρέ τού λέω πού 'ν’ το μεσοφόρι σου,
έτσι γυμνούλι πας να βρεις τ’ αγόρι σου;(1)
«Αυτή την εβδομάδα συζητάμε για τον Ελύτη». Κάθε εβδομάδα, στην είσοδο της τάξης, υπήρχε μια ζωγραφιστή αναγγελία για το θέμα συζήτησης των ημερών.
Λίγο πριν τις καλοκαιρινές διακοπές, διάβασα τη συγκεκριμένη με κάποια καχυποψία· μα κάνουν ποίηση στο νηπιαγωγείο;
Μπορεί να νιώσει ένα μικρό παιδί τον στίχο του ποιητή, να τον αναχαράξει και να τον κάνει δικό του, να γευθεί τη μουσικότητά του, να αναπλάσει τις εικόνες του και να εκφραστεί, εμπνευσμένο από αυτόν, με ζωγραφιές και νότες;
Αυτά είναι μεγαλίστικα πράματα, πίστευα, και υπερβολές του αναλυτικού προγράμματος. Οι εμπειρίες μου, άλλωστε, δεν ήταν ενθαρρυντικές· σε δυο τρεις γιορτούλες παιδικών σταθμών και νηπιαγωγείων όπου είχα παρευρεθεί παλιότερα, τα παιδάκια βασανιστήκανε με άσκοπες πρόβες προκειμένου να παπαγαλίσουνε μερικές αράδες κάποιου βαρυσήμαντου ποιητή ή πολυδιαβασμένου συγγραφέα σε μια στημένη παράσταση, με μοναδικό στόχο να θραφεί η ματαιοδοξία γονιών και εκπαιδευτικών.
Όσο για τα καημένα τα παιδάκια, απλώς λειτουργούσανε ως μηχανές αναπαραγωγής, δίχως καμιά ψυχική ή συναισθηματική εμπλοκή, χωρίς να μετασχηματίζουν τη λογοτεχνία σε εμπειρία και βίωμα.
Κι όμως, βρέθηκε μια παιδαγωγός του δημόσιου σχολείου που κατόρθωσε αυτό που στα μάτια μου φάνταζε αδύνατο.
Ο γιος μου όχι μονάχα τραγουδούσε ολημερίς τα τραγούδια του Ελύτη που μελοποίησε ο Λίνος Κόκοτος («Θαλασσινό τριφύλλι», ΛΥΡΑ 1972), αλλά γέμιζε τον κόσμο με ζωγραφιές, με θέματα που δανειζότανε από τους στίχους του ποιητή· έτσι, αποκτήσαμε σε πίνακα το «Δελφινοκόριτσο», την «Ποδηλάτισσα», τα «Τζιτζίκια» και το «Ντούκου, ντούκου μηχανάκι», με τεχνοτροπία μαρκαδόρου σε καμβά Α4.
Σύντομα, μάλιστα, συμπαρέσυρε και τη μικρή του αδερφή μέσα σε αυτή τη μέθεξη· δραματοποιούν και υποδύονται τους χαρακτήρες των στίχων, τους εντάσσουν στο παιχνίδι τους και ερμηνεύουνε ως χορωδία τα μελοποιημένα λόγια.
Έκτοτε, δεν φύγανε από την άκρη των χειλιών μας τα μαγευτικά αυτά τραγούδια. Καμιά φορά μάλιστα, τα κυριακάτικα πρωινά, μας συντροφεύουν και ο Μιχάλης Βιολάρης με την Ρένα Κουμιώτη και τραγουδάμε τον μελοποιημένο Ελύτη όλοι μαζί. Να ΄ναι καλά η Σοφία Παπαϊωάννου, η νηπιαγωγός, που έκαμε τον στίχο αιθέρα για να γενεί συμβατός με τις παιδικές ψυχές και μας ξεκλείδωσε αυτόν τον κόσμο τον υπέροχο.
Και τραγουδούμε μαζί με τα τζιτζίκια όλο το καλοκαίρι: «_Ζει, και ζει και ζει, ο βασιλιάς ο Ήλιος ζει…_» (2)
(1) Οδ. Ελύτης, «Δελφινοκόριτσο» (2) Οδ. Ελύτης, «Τα τζιτζίκια»
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας