Από όλες τις ημέρες της εβδομάδας, η δυσκολότερη για την Εύα είναι η Πέμπτη. Μόλις τελειώσει η τέταρτη διδακτική ώρα στο πρώτο της σχολείο, πρέπει μέσα σε δέκα λεπτά να μαζέψει τα πράγματά της απ’ το γραφείο των καθηγητών, να μπει στο αυτοκίνητό της, να οδηγήσει ώς το Γυμνάσιο της παρακείμενης συνοικίας όπου έχει μάθημα την επόμενη διδακτική ώρα και να μπει όπως όπως στην τάξη για να ξεκινήσει τη διδασκαλία.
Ενα κόκκινο φανάρι, ένας γονιός που ήρθε να ενημερωθεί εκτός ωραρίου, ένας μαθητής που χρειάστηκε μια συμβουλή για κάποια υπόθεση, μια οποιαδήποτε μικροαναποδιά και το εγχείρημα της έγκαιρης προσέλευσης στο επόμενο σχολείο πάει περίπατο.
Είναι κάποια χρόνια που η Εύα τοποθετείται ως αναπληρώτρια. Φέτος την καλέσανε στα τέλη του Οκτώβρη και, προκειμένου να συμπληρώσει ωράριο, τοποθετήθηκε σε τρία διαφορετικά σχολεία.
Πώς να μπορέσει κάποιος, αλήθεια, μέσα σε μερικές εβδομάδες να γνωρίσει την ανθρωπογεωγραφία τριών σχολείων, να γίνει κομμάτι στη μικροκοινωνία τους, να αντιληφθεί τα ελλείμματα και τις ανάγκες τους, να δεθεί με παιδιά και με γονείς, να επιτελέσει ουσιαστικό εκπαιδευτικό και παιδαγωγικό έργο;
Καλά καλά δεν προλαβαίνει ούτε με τους συλλόγους των καθηγητών να έρθει σε επαφή, πόσο μάλλον να συμμετάσχει στις συνεδριάσεις τους και στη λήψη των αποφάσεων που θα καθορίσουν τη φυσιογνωμία και τον χαρακτήρα του κάθε σχολείου. Μέχρι να προλάβει η Εύα να αποκτήσει μια επιδερμική, έστω, εικόνα, μέχρι να μάθει τα ονόματα μαθητών και συναδέλφων, τελειώνει η σχολική χρονιά και την επόμενη τοποθετείται αλλού, και φτου κι απ’ την αρχή.
Κι είναι χιλιάδες σαν την Εύα, που γυρίζουν κάθε εβδομάδα σε δυο, τρία ή και τέσσερα σχολεία ακόμη, σαν πλασιέ της γνώσης θαρρείς, καθότι ίσα που προλαβαίνουν να χτυπήσουν την πόρτα του κάθε σχολείου, να διαλαλήσουν την εκπαιδευτική τους πραμάτεια κι έπειτα ξανά στον δρόμο, να προλάβουν να πάνε στο επόμενο σχολείο στην ώρα τους, να πούνε κι εκεί αυτά που πρέπει και να φύγουν, και την επόμενη χρονιά αλλού, με άλλους μαθητές, με άλλους συναδέλφους, σε άλλες κοινωνίες και καταστάσεις, αναλώσιμοι τελάληδες μιας στείρας γνώσης κι όχι παιδαγωγοί και διαμορφωτές ενός κοινωνικού κυττάρου.
Αλλωστε ζούμε στην εποχή του ατομικισμού και της κατανάλωσης· ποιος ενδιαφέρεται για συλλογικότητες, κοινωνικά κύτταρα κι άλλα τέτοια παρωχημένα κι αναχρονιστικά, που εμποδίζουν και την ανάπτυξη, σύμφωνα με τις επιταγές του κυρίαρχου, στις μέρες μας, ιδεολογήματος. Ως καταναλωτικό αγαθό αντιμετωπίζεται και η παιδεία, αρκούν πλασιέ για να το διαλαλήσουν, άσε που κοστίζουν και λιγότερο.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας