Σε μια εποχή όπου η αποδοτικότητα, η αξιολόγηση και οι δεξιότητες κυριαρχούν στο εκπαιδευτικό λεξιλόγιο, αναδύεται επιτακτικά ένα ερώτημα που μοιάζει να έχει ξεχαστεί: γιατί μαθαίνουμε; Η τεχνοκρατική αφήγηση που διαμορφώνει τη σύγχρονη εκπαιδευτική πολιτική, τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς, έχει αντικαταστήσει σταδιακά το ουμανιστικό υπόβαθρο της παιδείας με ένα σύστημα ποσοτικών στόχων και λειτουργικών αποτελεσμάτων.
Η τεχνοκρατική μετατόπιση στην εκπαίδευση
Η τεχνοκρατική προσέγγιση της εκπαίδευσης χαρακτηρίζεται από:
- Εστίαση σε δεξιότητες (skills): Η έμφαση μετατοπίζεται από τη βαθύτερη κατανόηση του κόσμου στην απόκτηση «χρηστικών» δεξιοτήτων, όπως ψηφιακός γραμματισμός ή οικονομική λογική.
- Αξιολόγηση μετρήσιμων δεικτών: Οι μαθητές, οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία κρίνονται μέσα από test και πίνακες κατάταξης (rankings).
- Εκπαίδευση ως προετοιμασία για την αγορά εργασίας: Η παιδεία εκλαμβάνεται κυρίως ως μέσο για επαγγελματική αποκατάσταση και οικονομική απόδοση.
Η καθιέρωση της PISA και η εισαγωγή της στην ελληνική εκπαιδευτική ατζέντα ενισχύει την εστίαση στη μέτρηση αποδοτικότητας, συχνά εις βάρος της δημιουργικότητας ή της ηθικής καλλιέργειας.
Η υπέρμετρη τεχνοκρατικοποίηση οδηγεί στην απώλεια του νοήματος της μάθησης ως προσωπικού και κοινωνικού μετασχηματισμού. Αντί να εμπνέει την περιέργεια, τη φιλοσοφική αναζήτηση, τη δημοκρατική συμμετοχή και τον στοχασμό, η εκπαίδευση καταλήγει να υπηρετεί μια στενή αντίληψη χρησιμότητας.
Όπως έγραφε ο Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Δεν πρέπει να διδάσκουμε στους ανθρώπους επαγγέλματα, αλλά να τους δίνουμε το πνεύμα να κατανοούν τι είναι σημαντικό».
Επιπτώσεις στον μαθητή και στον εκπαιδευτικό
Ο μαθητής χάνει το ενδιαφέρον και τη σύνδεση με τη γνώση, αφού δεν βλέπει το βαθύτερο νόημα της εκπαίδευσης. Η σχολική εμπειρία συχνά βιώνεται ως αγγαρεία, ένας «αγώνας ;δρόμου» για βαθμούς και εξετάσεις.
Ο εκπαιδευτικός περιορίζεται σε ρόλο εκτελεστή προγραμμάτων και στόχων, με λιγότερο χώρο για παιδαγωγική πρωτοβουλία ή δημιουργία ουσιαστικής σχέσης με τους μαθητές.
Η κοινωνία καταλήγει να αναπαράγει ανισότητες και έλλειμμα κριτικής σκέψης, όταν το σχολείο μετατρέπεται σε «γραφείο σταδιοδρομίας» και όχι σε κύτταρο πολιτισμού.
Πέντε ερωτήματα για έναν επαναπροσδιορισμό της εκπαίδευσης:
- Μαθαίνουμε μόνο για να εργαζόμαστε ή και για να ζούμε με πληρότητα;
- Πώς ορίζουμε την «επιτυχία» σε ένα σχολείο ή πανεπιστήμιο;
- Ποια είναι η θέση της ηθικής, της τέχνης και της φιλοσοφίας στο σχολικό πρόγραμμα;
- Πώς δίνουμε φωνή στους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς στον σχεδιασμό της εκπαίδευσης;
- Τι σχολείο χρειάζεται μια κοινωνία που θέλει να είναι δημοκρατική και ελεύθερη;
Η τεχνοκρατική αφήγηση δεν είναι απαραίτητα αρνητική από μόνη της· μπορεί να προσφέρει εργαλεία οργάνωσης και αποδοτικότητας. Ωστόσο, όταν γίνεται ο κυρίαρχος λόγος, απογυμνώνει την εκπαίδευση από την υπαρξιακή και κοινωνική της διάσταση. Η επαναφορά του ερωτήματος «γιατί μαθαίνουμε» δεν είναι ρομαντική πολυτέλεια. Είναι θεμέλιο για μια ουσιαστική, δίκαιη και ανθρώπινη παιδεία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας