«Ακόμα και ο τρόπος που θέτουν τα προβλήματα οι αστοί διανοητές είναι μεταφυσικός...»
Καρλ Μαρξ
Αυτό που χαρακτηρίζει την πολιτική συζήτηση στην Ελλάδα για το θέμα του κορονοϊού είναι η παντελής απουσία μιας μαρξιστικής-υλιστικής επιστημολογικής κριτικής της πολιτικής της «τυφλής καραντίνας» που έχει επιβάλει η κυβέρνηση με μια μαζική προπαγάνδα, η οποία ούτε κατά διάνοια τηρεί τις προφάσεις μιας δημοκρατικής συζήτησης.
Η κυβέρνηση βασίζει την πολιτική της στο δόγμα ότι «μεταξύ ανθρώπου και οικονομίας διαλέγουμε τον άνθρωπο». Την πολιτική αυτή έχει ενστερνιστεί και ο ΣΥΡΙΖΑ, του οποίου η μόνη κριτική επικεντρώνεται στο θέμα των «ελλείψεων» που παρουσιάζουν οι υγειονομικές υπηρεσίες.
Η κριτική αυτή είναι πολύ σημαντική, όμως δεν θίγει τη βάση του αστικού διαχωρισμού μεταξύ «ανθρώπου» και «οικονομίας» που έχει επιβάλει η Ν.Δ. Μάλιστα οποιαδήποτε απόκλιση από αυτό το δόγμα, οποιαδήποτε προσπάθεια συζήτησης του κόστους που συνεπάγεται η πολιτική της «τυφλής καραντίνας» θεωρείται... επικίνδυνος «νεοφιλελευθερισμός»(!) και αποκλείεται εκ των προτέρων.
Ετσι η Ν.Δ. έχει κατορθώσει να επιβάλει την απόλυτη γκραμσιανή «ιδεολογική ηγεμονία» στο αφήγημα της αντιμετώπισης του κορονοϊού.
Φυσικά όλα αυτά έχουν ελάχιστη σχέση με τον μαρξισμό και είμαι σίγουρος ότι ο Γερμανός διανοητής θα αντιμετώπιζε με εξαιρετικό σαρκασμό το μητσοτακικό πόνημα για την «προτεραιότητα του ανθρώπου έναντι της οικονομίας».
Για τον Μαρξ ο διαχωρισμός «ανθρώπου» και «οικονομίας» δεν θα είχε κανένα νόημα. Ο άνθρωπος μπορεί να κατανοηθεί μόνο μέσα στο πλαίσιο των υλικών συνθηκών της αναπαραγωγής του, δηλαδή της οικονομίας. Δεν υπάρχει ένας αφηρημένος «άνθρωπος» έξω από την οικονομία αλλά μόνο ως μέρος της, είτε ως εργαζόμενος είτε ως επιχειρηματίας (καπιταλιστής).
Από αυτή τη σκοπιά λοιπόν όχι μόνο επιτρέπεται, αλλά επιβάλλεται η συζήτηση για τις επιπτώσεις στις «υλικές συνθήκες αναπαραγωγής» μιας πολιτικής, η οποία, σύμφωνα με πολλούς οικονομικούς αναλυτές, οδηγεί σε μια μεγάλη κρίση ανάλογη με αυτή των ετών 1920 και 1930 με επίπεδα ανεργίας του 70%.
Επιβάλλεται μια συζήτηση για τα πραγματικά ποσοστά θνησιμότητας του ιού, μιας συζήτησης βασισμένης σε στοιχεία και όχι σε μιντιακούς παροξυσμούς -όσο επώδυνη και αν είναι αυτή. Και τέλος επιβάλλεται μια σύγκριση των επιπτώσεων στις «υλικές συνθήκες αναπαραγωγής» του εργαζόμενου μιας πολιτικής που με βεβαιότητα οδηγεί στην πλήρη κατάρρευση του παραγωγικού κοινωνικού ιστού, με ό,τι σημαίνει αυτό σε ανθρώπινες ζωές.
Πάνω από όλα απαιτείται η εγκατάλειψη της αστικής μεταφυσικής του δίπολου «άνθρωπος»/«οικονομία». Αυτοί που συνεχίζουν να το πιπιλίζουν δεν έχουν καταλάβει τίποτα ούτε για τον άνθρωπο, ούτε για την οικονομία.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας