«Συμφωνώ με τον Τσίπρα, χρειάζεται δυνατή συμμαχία κατά της Δεξιάς»

«Mε τον Αλέξη συμμεριζόμαστε την άποψη ότι οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να βρουν τον τρόπο να οικοδομήσουν την ενότητα που απαιτείται, ώστε να ηττηθεί η Δεξιά», δηλώνει στη συνέντευξη αυτή στην «Εφ.Συν.» ο Νικόλα Φρατογιάνι, γραμματέας της Ιταλικής Αριστεράς και κύριο σημείο αναφοράς του ιταλικού προοδευτικού χώρου. Η συμμαχία του με τους Οικολόγους στοχεύει στην οικοδόμηση μιας ρεαλιστικής, προοδευτικής εναλλακτικής πρότασης, η οποία, όμως, «πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει, στον κύριο κορμό της, το κεντροαριστερό Δημοκρατικό Κόμμα και το Κίνημα Πέντε Αστέρων». Οσο για τις ευρωεκλογές, σημαίνει συναγερμό κατά μιας «οπισθοδρομικής, καταπιεστικής και αυταρχικής Δεξιάς».

● Σε τι στοχεύει η συνεργασία της Ιταλικής Αριστεράς με τους Οικολόγους; Δεν πρόκειται μόνο, νομίζω, για μια προσωρινή. εκλογική συνεργασία…

Η συμμαχία αυτή αποτελεί ένα πολιτικό σχέδιο. Η αρχή έγινε το 2022, με τις βουλευτικές εκλογές μας, όταν καταφέραμε να ξεπεράσουμε άνετα το όριο του 3% και μπήκαμε στη Βουλή και στη Γερουσία της Ρώμης. Πρόκειται για συνολικό πολιτικό σχέδιο, διότι ο στόχος του είναι να συνδυάσει τα δύο μεγάλα θέματα της εποχής μας, εκτός από το τεράστιο θέμα της ειρήνης και του πολέμου. Αναφέρομαι στην κλιματική δικαιοσύνη και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Ή, αν θέλουμε να το δούμε και κάπως διαφορετικά, την κλιματική κρίση και την ανισότητα. Στις ευρωεκλογές θέλουμε να πετύχουμε ένα σημαντικό αποτέλεσμα, για να ξαναφέρουμε -ύστερα από χρόνια απουσίας- τη φωνή της Ιταλικής Αριστεράς και του χώρου της Οικολογίας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και για να ενισχύσουμε την κοινωνική και την περιβαλλοντική δικαιοσύνη, όπως και το αίτημα για ειρήνη.

● Στην Ευρώπη σημαίνει συναγερμός για πιθανή μεγάλη άνοδο της Ακροδεξιάς στις εκλογές του Ιουνίου. Ανησυχείτε; Πώς βλέπετε την κατάσταση στη χώρα σας;

Οσο δεν υπάρχει μια αξιόπιστη εναλλακτική, οι απογοητευμένοι πολίτες θα συνεχίσουν να προτιμούν την αποχή

Θεωρώ ότι ο κίνδυνος αυτός όντως υπάρχει, ότι βρίσκεται μπροστά μας. Η καταπιεστική, οπισθοδρομική, αυταρχική Δεξιά σημειώνει άνοδο σε πολλές χώρες. Στην Ιταλία η Δεξιά αυτή μας κυβερνά και έχει ήδη δείξει το πραγματικό της πρόσωπο, με τις επιλογές των τελευταίων δύο, σχεδόν, ετών: αποδυνάμωσαν τους νόμους που προστατεύουν τους εργαζόμενους, κατήργησαν τα μέτρα στήριξης ανέργων και χαμηλοεισοδηματιών, θέλουν να ελέγξουν και να μειώσουν τα κοινωνικά δικαιώματα των Ιταλών και των Ιταλίδων. Η κυβέρνηση Μελόνι συνεχίζει να συρρικνώνει τη δημόσια υγεία και ενέκρινε αρνητικές αποφάσεις στο πεδίο της περιβαλλοντικής μετάβασης. Διότι η Δεξιά στην Ευρώπη κάνει την προεκλογική εκστρατεία της με συνθήματα κατά της προστασίας του περιβάλλοντος, υπέρ άδικων φορολογικών μέτρων και με κινήσεις που μπορεί να σπρώξουν την ήπειρό μας ακόμη βαθύτερα μέσα στον εφιάλτη των πολεμικών συρράξεων, οι οποίες συνεχίζουν να διευρύνονται.

● Επιλέξατε να συμπεριλάβετε στους υποψήφιούς σας την Ιλάρια Σάλις, την Ιταλίδα δασκάλα που βρίσκεται έγκλειστη στις φυλακές της Βουδαπέστης με την κατηγορία ότι ξυλοκόπησε δύο νεοναζί. Πρόκειται για μήνυμα προς την Ουγγαρία του Ορμπαν και παράλληλα, θέλετε και να βοηθήσετε μια γυναίκα, μέλος των κινημάτων της Αριστεράς, η οποία δεν καταφέρνει ούτε να μετατρέψει τη μακρά προφυλάκισή της σε κατ’ οίκον κράτηση;

Είναι μια συγκεκριμένη πράξη, υπέρ της Ιλάρια. Υπέρ μιας γυναίκας τριάντα εννέα ετών, η οποία εδώ και πάνω από έναν χρόνο βρίσκεται έγκλειστη σε σωφρονιστικό ίδρυμα της Ουγγαρίας, με συστηματική παραβίαση των βασικών της δικαιωμάτων και του Δικαίου στο σύνολό του. Είναι και μια υποψηφιότητα, βέβαια, η οποία μας μιλά για την Ευρώπη που θα θέλαμε και για την Ευρώπη που κινδυνεύουμε να βρούμε μπροστά μας. Δεν θέλουμε την Ευρώπη του Ορμπαν, των αυταρχικών καθεστώτων, την Ευρώπη της άκρας Δεξιάς, η οποία συνθλίβει τα δικαιώματα των μειονοτήτων. Θέλουμε μια δημοκρατική, προοδευτική Ευρώπη, στην οποία τα δικαιώματα όλων των πολιτών πρέπει να τυγχάνουν αναγνώρισης σε κάθε χώρα-μέλος της Ενωσης, χωρίς εξαιρέσεις. Η υπόθεση της Ιλάρια Σάλις είναι εμβληματική, διότι δείχνει σε ποια Ευρώπη μπορεί να ζήσουμε, σχετικά σύντομα, αν δεν λάβουμε, δυναμικά, τα μέτρα μας.

● Κατά την επίσκεψή του στη Ρώμη, τον περασμένο Δεκέμβριο, συναντήσατε τον Αλέξη Τσίπρα. Οι απόψεις σας συγκλίνουν, αναφερθήκατε στην ανάγκη ενότητας των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων;

Μοιραστήκαμε ένα συνολικό βλέμμα που αγκαλιάζει όλη την Ευρώπη, μια ανησυχία σχετικά με την άνοδο των ακροδεξιών σχηματισμών, αλλά και την ανάγκη οι πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς -με τις διάφορες μορφές τους- να μπορέσουν να ασκήσουν μια ριζοσπαστική πολιτική, με προτάσεις και απαντήσεις. Προτάσεις που πρέπει να αφορούν, πρώτα απ’ όλα, την κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση. Mε τον Αλέξη συμμεριζόμαστε την άποψη ότι οι προοδευτικές δυνάμεις πρέπει να βρουν τον τρόπο να οικοδομήσουν την ενότητα που απαιτείται, ώστε να ηττηθεί η δεξιά. Η Αριστερά, δηλαδή, δεν πρέπει να νιώθει ικανοποιημένη απλώς και μόνον επειδή διατηρεί την ταυτότητά της και κάνει αισθητή την παρουσία της, πρέπει να συμβάλει καθοριστικά στην εξεύρεση των αναγκαίων λύσεων με συμμαχίες, συνασπισμούς και αποτελεσματικές συγκλίσεις.

● Θεωρείτε ότι στην Ιταλία, η προσπάθεια αυτή μπορεί να καταφέρει να ευδοκιμήσει και με μόνιμη συνεργασία του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος με το Κίνημα Πέντε Αστέρων;

Θεωρώ ότι είναι δυνατόν και απόλυτα αναγκαίο. Οι αριθμοί, η ισορροπία δυνάμεων και ο εκλογικός νόμος της Ιταλίας μάς λένε ότι μια συμμαχία που να περιέχει ως κύριο κορμό τους Δημοκρατικούς, τα Πέντε Αστέρια και την Ιταλική Αριστερά με τους Οικολόγους είναι η βασική προϋπόθεση για να μπορέσει να προταθεί μια αξιόπιστη εναλλακτική στη Δεξιά. Χωρίς τη σύγκλιση αυτή, η εναλλακτική είναι, απλούστατα, αδύνατη, ένα ματς το οποίο δεν αξίζει τον κόπο ούτε να παιχτεί. Ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, ξέρω ότι μεταξύ μας υπάρχουν διαφορές, αλλά δεδομένης της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η χώρα μας, με αύξηση των ανισοτήτων, διεύρυνση της φτώχειας και μείωση της κοινωνικής πολιτικής και των δικαιωμάτων, πρέπει να εργαστούμε για να καταφέρουμε να πετύχουμε τον στόχο μιας ευρείας, προοδευτικής συνεργασίας. Στις ευρωεκλογές, ως γνωστόν, δεν προβλέπονται συμμαχίες και αυτό δεν ευνοεί την όλη προσπάθεια, αλλά εμείς πρέπει να συνεχίσουμε, αδιάκοπα, να δουλεύουμε για να χτίσουμε την εναλλακτική μας πρόταση.

● Πώς είναι δυνατόν, ενάμιση χρόνο μετά την εκλογική της νίκη, η Τζόρτζια Μελόνι να μη χάνει ψήφους στα γκάλοπ των μεγαλύτερων δημοσκοπικών εταιρειών της χώρας;

Είναι ακόμη αρκετά νωρίς για να γίνουν αντιληπτές από όλη τη χώρα οι συνέπειες των επιλογών της κυβέρνησης. Αλλά βαραίνει σίγουρα και το ότι δεν υπάρχει ακόμη μια σαφής, αξιόπιστη εναλλακτική. Κάτι που σημαίνει ότι το μόνο που οι πολίτες βλέπουν ξεκάθαρα είναι η πολιτική που ασκείται από τη δεξιά κυβέρνηση των Αδελφών της Ιταλίας, της Λέγκα και της Φόρτσα Ιτάλια. Οσο δεν υπάρχει μια αξιόπιστη εναλλακτική, οι απογοητευμένοι πολίτες θα συνεχίσουν να προτιμούν την αποχή και θα είναι δύσκολο να δημιουργηθεί το μεγάλο κύμα που χρειάζεται για να ανατραπεί η ισορροπία δυνάμεων. Η Τζόρτζια Μελόνι κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές του 2022, αλλά δεν έπεισε την πλειοψηφία των Ιταλών. Το μεγάλο στοίχημα είναι να καταφέρουμε να πείσουμε εμείς εκατομμύρια πολίτες να πάνε και πάλι στις κάλπες. Να τους πείσουμε με τις ιδέες μας, αλλά και με μια συγκεκριμένη πολιτική πρόταση.

● Πριν από δέκα χρόνια ήσασταν βασικό στέλεχος της ιταλικής αριστερής συμμαχίας που κατάφερε να μπει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, με τη λεγόμενη «Λίστα Τσίπρα». Τι θυμάστε από την εμπειρία αυτή και τ έχει αλλάξει στο μεταξύ;

Θυμάμαι μια σημαντική, γεμάτη ενθουσιασμό εμπειρία, την οποία ζήσαμε χάρη στην εξαιρετική προσωπικότητα του Αλέξη, αλλά και με κύρια αναφορά στην Ελλάδα, η οποία είχε συνθλιβεί από τις πολιτικές λιτότητας και είχε απομονωθεί από μεγάλο μέρος της ηπείρου μας. Το διακύβευμα ήταν σαφές και μπορέσαμε να πετύχουμε ένα βασικής σημασίας πολιτικό αποτέλεσμα. Σήμερα, η κατάσταση για την Αριστερά έχει αλλάξει σε όλη την Ευρώπη και δεν θα έλεγα πάντα προς το καλύτερο. Οσο για την Ιταλία, θέλουμε να είμαστε αισιόδοξοι: η συμμαχία μας με τους Οικολόγους ενισχύεται και ακολουθεί μια νέα οδό. Οχι εκείνη της συμπόρευσης του συνόλου των μικρών και μεγάλων δυνάμεων της Αριστεράς, αλλά την οδό που οδηγεί στην οικοδόμηση μιας καινούργιας πρότασης, με ρεαλιστικό και αποδοτικό τρόπο.