«Να ξεσκεπάσουμε το παρακράτος της Δεξιάς»

● Ξεκινώντας από την κόντρα σας με την «Ομάδα Αλήθειας», σε ποια συμπεράσματα έχετε καταλήξει για τον υπόγειο επικοινωνιακό μηχανισμό της Ν.Δ.;

Είναι προφανές ότι για να υποστηριχτούν επικοινωνιακά οι αντιλαϊκές, νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Ν.Δ. χρειάζεται και ένας ισχυρός προπαγανδιστικός μηχανισμός, που θα μπορεί να αλλοιώνει την πραγματικότητα. Ετσι, διάφορες ιστοσελίδες και ο διαδικτυακός στρατός των επώνυμων και ανώνυμων λογαριασμών στα κοινωνικά δίκτυα (πολλοί εκ των οποίων μισθοδοτούνται από το κόμμα της Ν.Δ. ή την κυβέρνηση) αναλαμβάνουν να κάνουν τη «βρόμικη» δουλειά: Αφ' ενός να εκθειάζουν τις κυβερνητικές επιλογές κόντρα στην κοινή λογική και αφ' ετέρου με χυδαίο τρόπο να επιτίθενται σε πολιτικούς αντιπάλους, δημοσιογράφους κ.λπ. με τη γνωστή μέθοδο της «κοπτοραπτικής» και του μοντάζ. 

Το πρόβλημα είναι ότι οι μηχανισμοί αυτοί και οι αντίστοιχες καμπάνιες κοστίζουν, και για ένα κόμμα που χρωστά πάνω από 500 εκατομμύρια «δανεικά και αγύριστα» δεν είναι εύκολο να δικαιολογήσει τις αντίστοιχες δαπάνες. Στο σημείο αυτό εισέρχεται η περίφημη ιδιωτική πρωτοβουλία, όπου «ένας ιδιώτης πληρώνει έναν ιδιώτη» με τις πλέον αδιαφανείς διαδικασίες. Μόνο που και οι ιδιώτες πρέπει να έχουν «έσοδα», όπως ανέδειξε και το περίφημο ρεπορτάζ του Inside Story. Ετσι η κρατική διαφήμιση και οι αναθέσεις σε «ημέτερους» επιλύουν κατά τρόπο ιδιαίτερα κερδοφόρο το ζήτημα και δημιουργούν μια κατάσταση «win win». Είναι ζήτημα δημοκρατίας για τη χώρα να ξεσκεπάσουμε το παρακράτος της Δεξιάς, που τρομοκρατημένο απειλεί με αγωγές και μηνύσεις τους πολιτικούς αντιπάλους της Ν.Δ. Νομίζουν ότι θα σπείρουν τον φόβο, αλλά το απόστημα έχει ήδη αρχίσει να σπάει και οι αποκαλύψεις της επόμενης περιόδου θα είναι καταιγιστικές.

● Προχωρήσατε όμως, κύριε Τεμπονέρα, και σε μια συναισθηματικά φορτισμένη ανάρτηση, σημειώνοντας: «Δεν τους φοβηθήκαμε πριν από 34 χρόνια. Δεν θα τους φοβηθούμε και τώρα». Τι κοινά στοιχεία υπάρχουν μεταξύ της πολιτικής κατάστασης του τότε και του σήμερα;

Η συγκεκριμένη αναφορά έγινε λόγω των ονομαστικών επιθέσεων σε μένα (και στον Θανάση Γλαβίνα από το ΠΑΣΟΚ) του σημερινού κυβερνητικού εκπροσώπου Παύλου Μαρινάκη. Ο ίδιος σε πρωινή τηλεοπτική εκπομπή υπερασπιζόμενος γνωστή ιστοσελίδα ουσιαστικά «παρότρυνε» σε απειλές και νομικές ενέργειες, όπως και έγινε. Εσφαλμένα ενδεχομένως (δίχως να αποδίδω κανενός είδους οικογενειακή ευθύνη) ως εγγονός του Πέτρου Μαρινάκη, δικηγόρου του Γιάννη Καλαμπόκα στην υπόθεση της δολοφονίας Τεμπονέρα, θεώρησε ότι θα μας κυριεύσει ο φόβος. Οπως και τότε, πριν από 34 χρόνια, ενημερώνουμε προς πάσα κατεύθυνση ότι ούτε και τώρα πρόκειται να φοβηθούμε. Τους νικήσαμε και τότε στα δικαστήρια στον Βόλο και στη Λάρισα. Θα τους νικήσουμε και πάλι, γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας. 

Η Δεξιά είχε και έχει άριστη σχέση με παρακρατικούς μηχανισμούς, τους οποίους ενεργοποιεί όταν παρίσταται ανάγκη. Το 1991 ήταν οι «Κένταυροι» και οι «Ρέιντζερς» που σαν τραμπούκοι μπαινόβγαιναν στα σχολεία και δολοφονούσαν ανθρώπους. Σήμερα, το βρόμικο έργο έχουν αναλάβει οι ανώνυμοι στρατοί των «trolls» που χυδαιολογούν κατά των επικριτών της κυβέρνησης, ενώ έφτασαν στο σημείο να επιτίθενται στην κυρία Καρυστιανού και στους λοιπούς συγγενείς των θυμάτων των Τεμπών διασπείροντας το μίσος και την τοξικότητα με τις γνωστές δολοφονίες χαρακτήρα. Είναι ζήτημα χρόνου να λάβουν την απάντηση που τους αξίζει από τον δημοκρατικό κόσμο.

● Ησασταν από τους πρώτους που μιλήσατε για την ανάγκη συνάντησης των προοδευτικών κομμάτων. Σήμερα το αίτημα γίνεται ακόμη πιο επιτακτικό, αλλά… η Κ.Ε. της Νέας Αριστεράς το παραπέμπει για αργότερα, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επιμένει σε μια μοναχική πορεία. Αρα, συμπόρευση με ποιους;

Πριν από 1,5 χρόνο είχαμε επιχειρήσει να αναδείξουμε την ανάγκη συμπόρευσης των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων (εκδήλωση θέατρο «Αλφα», 2/2024) κάνοντας μια παραδοχή: «Κανείς μόνος του δεν μπορεί και πρέπει να ενώσουμε δυνάμεις». Από τότε, χάθηκε πολύτιμος χρόνος και η κατάσταση παραμένει αμετάβλητη. Εχουμε ένα ισχυρό κόμμα στα δεξιά του πολιτικού φάσματος και μια κατακερματισμένη και πολυδιασπασμένη αντιπολίτευση. Αλλη εναλλακτική πρόταση που να δίνει προοδευτική διέξοδο δεν υπάρχει και γι' αυτό προτείναμε να εκκινήσει ο προγραμματικός διάλογος που μπορεί να καταλήξει σε μια προγραμματική συμφωνία. Τα όρια της συμφωνίας θα αναδείξουν τα περιθώρια εκλογικής και πολιτικής συμπόρευσης του χώρου. 

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. έκανε ένα βήμα με τους 10 προγραμματικούς άξονες και κάλεσε τα υπόλοιπα κόμματα σε μια κοινή πορεία. Η πρόταση αυτή παρά τις επιφυλάξεις παραμένει διαρκώς στο τραπέζι και είμαι βέβαιος ότι όταν υποχωρήσουν ο εγωκεντρισμός και η περιχαράκωση θα προκύψει πολιτικό αποτέλεσμα. Συμπόρευση λοιπόν με όσους θέλουν και μπορούν για να παροτρύνουμε και εκείνους που πρόσκαιρα δεν θέλουν, ώστε να αντιληφθούν την ιστορική ευθύνη. Η ανάγκη της κοινωνίας για πολιτική αλλαγή και οξυγόνο θα κάμψει τελικά κάθε εμπόδιο. Το ζήτημα είναι να έχουμε έγκαιρα αποτελέσματα και να μη φτάσουμε σε συμφωνία παραμονές των εκλογών, δίνοντας την εικόνα ότι ενδιαφερόμαστε για τη νομή της εξουσίας. Η έναρξη του προγραμματικού διαλόγου πρέπει να εκκινήσει άμεσα.

● Η Πλεύση Ελευθερίας περιλαμβάνεται στο προσκλητήριο; Πού κατατάσσετε το συγκεκριμένο κόμμα;

Στον διάλογο καλούνται όλοι όσοι έχουν αντιδεξιό και αντινεοφιλελεύθερο προσανατολισμό. Η διαδικασία αυτή είναι μια διαδικασία διαρκούς επανατοποθέτησης και επαναπροσδιορισμού στον άξονα Αριστερά-Δεξιά/Πρόοδος-Συντήρηση με βάση τα πολιτικά επίδικα του σήμερα. Πρέπει να απαντήσουμε όλοι, αν σκοπεύουμε να φορολογήσουμε τον μεγάλο πλούτο, αν θα στηρίξουμε το δημόσιο σχολείο και πανεπιστήμιο, αν θα επαναφέρουμε τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αν θα πολεμήσουμε τα καρτέλ και την ακρίβεια, αν θα αποκαταστήσουμε τη λειτουργία των δημοκρατικών θεσμών κ.λπ. Οσοι απαντούν καταφατικά, έχουν θέση στο τραπέζι του διαλόγου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι ακόμα σε μια φάση επούλωσης των πληγών του. Το “φαινόμενο Κασσελάκη” δεν ήταν η αιτία, αλλά το σύμπτωμα αρκετών παθογενειών που προϋπήρχαν στο κόμμα. Μπροστά μας έχουμε ένα συνέδριο, που πρέπει να συνδυάσει την αυτοκριτική και την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ως πυλώνα και καταλύτη της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων

● Ανεξαρτήτως όλων των παραπάνω, ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι χαμηλά στις δημοσκοπήσεις, φαίνονται, έτσι, τώρα οι πληγές από το 2023 και μετά. Τι θα αλλάζατε στην τωρινή τακτική του κόμματός σας, πού, κατά τη γνώμη σας, πρέπει να πέσει το βάρος και πώς;

Ο ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. είναι ακόμα σε μια φάση επούλωσης των πληγών του. Το «φαινόμενο Κασσελάκη» δεν ήταν η αιτία, αλλά το σύμπτωμα αρκετών παθογενειών που προϋπήρχαν στο κόμμα. Μπροστά μας έχουμε ένα συνέδριο, που πρέπει να συνδυάσει την αυτοκριτική και την προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ-Π.Σ. ως πυλώνα και καταλύτη της συνεργασίας των προοδευτικών δυνάμεων. Χρειαζόμαστε να κάνουμε τον απολογισμό ενός ιστορικού κύκλου που έχει κλείσει. 

Χρειαζόμαστε σκληρή αυτοκριτική και πολιτική ανανέωση, αλλά και νέα στρατηγική με ένα πολιτικό σχέδιο που θα αποτυπώσει τις μεγάλες ανάγκες τού σήμερα. Για να πετύχει το σχέδιο πρέπει να επαναβεβαιώσουμε την πολιτική μας ταυτότητα. Να απαντήσουμε στο ερώτημα ποιοι είμαστε, ποιους εκπροσωπούμε, σε ποιο προσανατολισμό και με ποιο κυβερνητικό σχέδιο θα φτάσουμε πιο κοντά στον στόχο μας. Στο μυαλό μας πρέπει να έχουμε ότι εκεί έξω υπάρχει μια κοινωνική αντιπολίτευση που αναζητά πολιτική έκφραση. Οφείλουμε να μετατρέψουμε την υφιστάμενη κοινωνική σε πολιτική, προοδευτική πλειοψηφία.

Είναι ευθύνη των προοδευτικών δυνάμεων να συνεννοηθούν στη βάση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου με τον λαό, που στην προμετωπίδα του θα βρίσκονται οι ανάγκες του κόσμου της εργασίας

● Να εκμεταλλευτώ, κλείνοντας, την επαγγελματική σας ιδιότητα. Η κυβέρνηση υπογραμμίζει διαρκώς ότι από το 2019 και μετά έχει γίνει μια καλή αύξηση του κατώτατου και του μέσου μισθού, ότι μισό εκατομμύριο άνθρωποι έχουν βρει δουλειά. Μήπως το κυβερνητικό επιχείρημα, «κάνουμε αυτό που μπορούμε», βρίσκει αποδέκτες στην κοινωνία;

Η κυβέρνηση αυτή ούτε θέλει ούτε μπορεί να βοηθήσει τους εργαζομένους. Ενώ παράγεται απίθανος πλούτος, η αγοραστική δύναμη των εργαζομένων για το 2024 είναι στην κυριολεξία στον πάτο μεταξύ των χωρών της Ε.Ε. Αντίθετα τα καρτέλ και οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι θησαυρίζουν. Δεν είναι φυσικό φαινόμενο τα υπερκέρδη των τραπεζών, των εταιρειών ενέργειας, των εταιρειών τροφίμων. 

Η κυβέρνηση θα μπορούσε να μειώσει τους έμμεσους φόρους και δεν το κάνει. Θα μπορούσε να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και να ενισχύσει την Επιθεώρηση Εργασίας και δεν το κάνει. Θα μπορούσε να προχωρήσει σε ρύθμιση οφειλών και να προστατέψει την πρώτη κατοικία, την επαγγελματική στέγη και την αγροτική γη από πλειστηριασμούς και δεν το κάνει. Θα μπορούσε να μειώσει τα ενοίκια με παρεμβάσεις και δεν το κάνει. 

Η κυβέρνηση της Ν.Δ. έχει διαλέξει πλευρά. Συνεπώς, είναι ευθύνη των προοδευτικών δυνάμεων να συνεννοηθούν στη βάση ενός νέου κοινωνικού συμβολαίου με τον λαό, που στην προμετωπίδα του θα βρίσκονται οι ανάγκες του κόσμου της εργασίας. Σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε με όλες μας τις δυνάμεις.