«Ξέρω τις αγωνίες του διπλανού πιο καλά από πολλούς γραβατωμένους»

Εχει γράψει Ιστορία με άπειρους τρόπους και έγραψε το καλύτερο βιογραφικό αυτής της εκλογικής αναμέτρησης. Είναι εξαιρετικά δύσκολο να κλείσει κανείς μια τέτοια πολυσχιδή προσωπικότητα σε λίγες λέξεις κι έτσι την προλογίζουμε με τα δικά της λόγια, όπως συστήθηκε στο βιογραφικό της: «Γεννήθηκα στο Κερατσίνι. Φοίτησα στη Σχολή Υπαξιωματικών του Πολεμικού Ναυτικού στον Πόρο. (Δεν αποφοίτησα διότι με εκδίωξαν με ρατσιστικό τρόπο).

Πήρα το πτυχίο μου στη Λεωφόρο Συγγρού, έκανα μεταπτυχιακό στην οδό Αθηνάς και διδακτορικό στη Λεωφόρο Καβάλας [...]. Συμμετείχα σε κοινωνικούς αγώνες από τον καιρό της ακμής των Εξαρχείων μέχρι σήμερα [...]. Δεν έχω πάρει πτυχίο σαν του Διαματάρη, δεν κατέχω τα ακίνητα του Μητσοτάκη, δεν έχω πάρει “πέτσινες” επιδοτήσεις σαν τους καναλάρχες, δεν μου έχουν διαγράψει δάνειο οι τράπεζες, δεν έχω κληρονομήσει τη βουλευτική έδρα του μπαμπά μου, δεν έχω προσληφθεί ποτέ σε δημόσια θέση, δεν έχω δώσει απευθείας αναθέσεις σε κολλητούς μου, δεν εμπορεύομαι σπίτια πλειστηριασμών σαν τον Πάτση.

Δεν αντάλλαξα τη σιωπή μου με την εύνοια υπουργείων και ιδρυμάτων, όπως τόσοι διανοούμενοι και καλλιτέχνες, δεν ευθύνομαι για τον ξυλοδαρμό, την παρακολούθηση, τον ξεσπιτωμό ή την απόλυση κανενός συμπολίτη μου και διαθέτω λευκό ποινικό μητρώο.

Ομιλώ (μετρίως) τα αγγλικά και (απταίστως) τα καλιαρντά, που είναι και αυτά διεθνής γλώσσα. Εχω προβάλει τα ντοκιμαντέρ μου στο Βερολίνο, το Μόναχο, το Παρίσι, τη Βρετάνη, την Μπολόνια, το Αμστερνταμ, το Βελιγράδι, την Κωνσταντινούπολη και την Κύπρο [...]. Θέλω οι αυτοαποκαλούμενοι “άριστοι” να χάσουν τη γη κάτω από τα πόδια τους και να αποκτήσουμε φωνή όσοι δεν έχουμε κανένα προνόμιο».

● Κυρία Ρεβενιώτη, είστε ακτιβίστρια για τα ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα, εδώ και δεκαετίες. Τι σας έκανε να αποφασίσετε την κάθοδό σας στην κεντρική πολιτική σκηνή;

Η εκλογή μου στο Κοινοβούλιο θα δώσει μια τεράστια ορατότητα στα ΛΟΑΤΚΙ ζητήματα, θα αρχίσει να τα συζητάει ο κόσμος. Επειτα, θα πρέπει να δίνονται εξηγήσεις στη Βουλή για πολλά ζητήματα. Και, πέρα από αυτό, ξέρω πολύ καλά την Αθήνα στα μέσα και τα έξω, την καλή και τη σκληρή της πλευρά. Ξέρω τις αγωνίες του διπλανού ανθρώπου, πολύ περισσότερο από πολλούς γραβατωμένους μέσα στη Βουλή. Η ελληνική κοινωνία πρέπει, επιτέλους, να αλλάξει. Βλέπουμε την άνοδο της Ακροδεξιάς παντού, βλέπουμε ένα ανεξήγητο μίσος απέναντι σε ΛΟΑΤΚΙ άτομα, αλλά και σε μετανάστες. Πρέπει να ακουστεί και η δική μας φωνή.

● Η εκλογή σας θα είναι και μια πρωτιά για την ελληνική Βουλή, δεν είχαμε ποτέ μια τρανς βουλευτίνα.

Ούτε καν ανοιχτά ομοφυλόφιλο βουλευτή δεν έχουμε. Νομίζω θα είναι μια γροθιά στον συντηρητισμό - και δεν το λέω με έπαρση αυτό. Πέραν του τι άλλο μπορώ να προσφέρω, σκεφτείτε τη δύναμη αυτού του συμβολισμού.

● Και, όπως σωστά είπατε, ο συντηρητισμός ανεβαίνει. Ποια πιστεύετε ότι πρέπει να είναι η αντίδραση των κινημάτων; Και πόσο έχουν ανάγκη τη διαθεματικότητα;

Ολοι οι αγώνες πάνε μαζί· επί παραδείγματι, δεν μπορούμε να μιλάμε μόνο για τα εργατικά δικαιώματα και να μη μιλάμε για τους ΛΟΑΤΚΙ και τον αποκλεισμό τους από την εργασία.

● Είστε μητέρα και θα γίνετε και γιαγιά...

Είδατε πώς τα φέρνει η ζωή...

● Καμιά φορά, τα φέρνει και τρυφερά. Ως μητέρα, λοιπόν, κι ως μέλλουσα γιαγιά, ποια άλλα θέματα θα είναι ψηλά στη δική σας ατζέντα;

Το κόμμα μας έχει ένα συνολικό πρόγραμμα. Εγώ θα ασχοληθώ με κοινωνικά θέματα, με τον αποκλεισμό, με τη νεανική μετανάστευση, δεν μπορεί τα παιδιά να πρέπει να φεύγουν για να βρίσκουν μια καλύτερη τύχη. Πρέπει να μπορούν να ζήσουν στον τόπο τους, να έχουν καλύτερους μισθούς. Επειτα, πολύ ψηλά για μένα είναι το θέμα της υγείας - ξέρετε τι είναι να χρειάζεσαι μια εξέταση και να μην έχεις χρήματα ή να πρέπει να είσαι επί μήνες σε λίστα αναμονής στα νοσοκομεία; Η φτώχεια στην Ελλάδα είναι ποινικό αδίκημα, και θα δώσω μεγάλη σημασία σε αυτό το θέμα.

● Εχοντας όλη αυτή τη μακρά και πολυσχιδή εμπειρία ζωής, για ποιον λόγο πιστεύετε η ελληνική κοινωνία γίνεται όλο και πιο συντηρητική, όλο και πιο πατριαρχική;

Ολα ξεκινάνε από την ανέχεια. Οσο πιο πολύ φτωχαίνει μια κοινωνία και όσο δεν της δίνεται υποστήριξη, δεν της δίνεται υγεία, παιδεία, θα χειροτερεύει. Τότε θεριεύει ο ρατσισμός - ο άλλος θα βρει τον πιο αδύναμο για να ξεσπάσει πάνω του. Κάποτε ήταν οι Εβραίοι στο στόχαστρο, τώρα είναι οι μετανάστες. Μπείτε στο διαδίκτυο και δείτε τι γράφεται για τους ομοφυλόφιλους, δείτε τι ρατσισμό, τι φασισμό, τι μίσος ξερνάνε εναντίον των ΛΟΑΤΚΙ. Η κοινωνία μας έχει αγριέψει. Και παλιά αντιμετωπίζαμε δυσκολίες και αποκλεισμούς, αλλά ήταν απλά κράξιμο· τώρα είναι μίσος και βία. Και παλιά υπήρχαν οι πιάτσες των τρανς -που ήταν τότε η μόνη επαγγελματική διέξοδος η σεξεργασία-, περνούσαν από εκεί, έκραζαν, αλλά, ταυτόχρονα, κάπως αποκτούσαν και μια εμπειρία, μια ώσμωση.

● Θα κλείσω με μια παρατήρηση, γιατί σας παρακολουθώ στο facebook. Με χαρά βλέπω ότι η γλώσσα που μιλάγατε πριν από την υποψηφιότητά σας και τώρα που είστε υποψήφια παραμένει η ίδια: είστε ελευθερόστομη, ενίοτε σκληρή και πάντα απελευθερωτική. Να περιμένουμε ότι -επιτέλους- θα ακούσουμε αυτή τη γλώσσα και στη Βουλή;

Μα έχω υποσχεθεί μια ομιλία στα καλιαρντά, αν μπω στη Βουλή, για να τιμήσω τους ανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν στη ζωή τους. Δεν πρόκειται να αλλάξω - άλλωστε ζητάω από τους ανθρώπους να με στηρίξουν για αυτό που είμαι. Εγώ δεν σκοπεύω να κάνω καριέρα πολιτικού, ούτε έχω πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους.