«Ανάρμοστο να φτιάχνουν τρομολαγνικά σενάρια για το μέλλον της Ελλάδας»

Ο πρόεδρος του Die Linke χαρακτηρίζει αποτυχημένο το γερμανικό μοντέλο, το οποίο έχει καταστρέψει τα κοινωνικά του χαρακτηριστικά, ενώ ασκεί κριτική στις έξωθεν παρεμβάσεις στην προεκλογική περίοδο στην Ελλάδα. Παράλληλα, κατηγορεί τους σοσιαλδημοκράτες ηγέτες ότι ταυτίζονται με την πολιτική Μέρκελ

• Πώς κρίνετε τις απειλές και την πίεση που ασκούν ορισμένοι ηγέτες της Ε.Ε, η τρόικα και οικονομικοί κύκλοι, προκειμένου να επηρεάσουν τις εκλογικές προτιμήσεις των Ελλήνων, αμφισβητώντας τους έτσι το δικαίωμα να αποφασίζουν ελεύθερα;

Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, η Ε.Ε, το ΔΝΤ και η τρόικα πρέπει να αφήσουν τους Ελληνες ψηφοφόρους να αποφασίσουν ποιο κόμμα θα πάρει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης μετά τις επικείμενες εκλογές. Είναι εντελώς ανάρμοστο να φτιάχνουν τρομολαγνικά σενάρια για το μέλλον της Ελλάδας, όταν εκείνες οι πολιτικές που εκπόνησαν όλοι οι παραπάνω για τη χώρα σας την οδήγησαν στην άβυσσο. Τώρα οι ίδιοι προσπαθούν με κάθε μέσο να αποτρέψουν μια αλλαγή πορείας. Και μάλιστα παρά το ότι υπάρχει αδήριτη ανάγκη για κάτι τέτοιο. Η πορεία της βάρβαρης λιτότητας απέτυχε οικτρά και πρέπει να τερματιστεί. Οι Μέρκελ και σία βρίσκονται αντιμέτωποι με τα ερείπια των πολιτικών τους. Οι Ελληνες, έτσι, δεν χρειάζονται μαθήματα για την κατάσταση της χώρας τους. Τη βλέπουν και τη βιώνουν καθημερινά και θα βγάλουν τα δικά τους συμπεράσματα, χωρίς να χρειάζονται ξένους «δασκάλους», οι οποίοι θέλουν να συνεχίσουν το αποτυχημένο τους πείραμα.

• Ο Μπάρι Αϊχενγκριν, ο Αμερικανός ιστορικός της οικονομίας, προειδοποίησε ότι μια πιθανή απόφαση από μια νέα ελληνική κυβέρνηση να εγκαταλείψει την ευρωζώνη θα συνεπαγόταν μια καταστροφική αναταραχή στις χρηματοπιστωτικές αγορές, ακόμα μεγαλύτερη και από αυτήν που προκλήθηκε από την κατάρρευση της Λίμαν Μπράδερς το 2008. «Βραχυπρόθεσμα θα ισοδυναμούσε με Λίμαν Μπράδερς στο τετράγωνο», είπε χαρακτηριστικά. Ποια είναι η άποψή σας;

Στην τρέχουσα περίοδο, εκτός από τους πολιτικούς, και αρκετοί οικονομολόγοι εκφράζουν τις απόψεις τους. Πολλοί απ’ αυτούς θα πρέπει να αφήσουν αυτό το θέμα, επίσης. Εγώ θέλω να επικεντρώσω στο εξής: Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θέλει να φύγει από την ευρωζώνη. Ο Αλέξης Τσίπρας δεν το αναφέρει καν και η πλειονότητα του ελληνικού πληθυσμού επίσης δεν το επιθυμεί. Αλλά αποτελεί μέρος μιας στρατηγικής να παρουσιάζουν τον ΣΥΡΙΖΑ σαν έναν κίνδυνο, προκειμένου η κυβέρνηση Σαμαρά, η οποία λειτουργεί σαν πρωτοπαλίκαρο για τις πολιτικές της τρόικας, να παραμείνει στην εξουσία. Ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να βγάλει τον ελληνικό λαό από τη φτώχεια και τη μαζική ανεργία και να δημιουργήσει μια βάση για την οικονομική ανάπτυξη. Και αυτό είναι απολύτως σωστό.

• Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ και ο Φρανσουά Ολάντ, οι ηγέτες του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος και των Γάλλων Σοσιαλιστών αντίστοιχα, παρότι ασκούν κριτική στις πολιτικές λιτότητας, αντί να υποστηρίξουν την προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, την προειδοποιούν να μην αθετήσει τις συμφωνίες με τους πιστωτές της. Για εσάς, ποιος είναι ο ρόλος και οι ευθύνες της Σοσιαλδημοκρατίας;

Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ μόλις πρόσφατα προειδοποίησε την Ελλάδα να μην αμφισβητήσει τη βάρβαρη πολιτική λιτότητας. Και σ’ αυτό είναι ειλικρινής. Οι σοσιαλδημοκράτες έχουν εγκρίνει την επιχείρηση διάσωσης [της Ελλάδας], δηλαδή τα προγράμματα λιτότητας και φτώχειας, απ’ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Εκαναν το ίδιο με την Πορτογαλία και την Ιρλανδία. Ετσι, είναι λογικό να συνεχίζουν σ’ αυτό το θανατηφόρο μονοπάτι. Στο τέλος, πραγματικά αριστερά κόμματα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ μπορούν να αποδείξουν ότι υπάρχουν αποτελεσματικές και δίκαιες εναλλακτικές λύσεις στην πολιτική των Μέρκελ, Γκάμπριελ, Ολάντ και άλλων, οι οποίες δεν θα βασίζονται στις περικοπές μισθών, συντάξεων και παροχών. Εάν ήμουν στη θέση του Γκάμπριελ, αυτή η προοπτική θα με εκνεύριζε και μένα. Οι δηλώσεις Γκάμπριελ και Ολάντ αποτελούν, φυσικά, μια διακήρυξη χρεοκοπίας των σοσιαλδημοκρατικών πολιτικών.

• Πώς μπορεί να οικοδομηθεί πανευρωπαϊκά ένα κοινό μέτωπο ενάντια στη λιτότητα και τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, δεδομένων των καταστροφικών αποτελεσμάτων των σημερινών οικονομικών επιλογών;

Οι προθέσεις της Ελλάδας και του ΣΥΡΙΖΑ αποτελούν μια ευκαιρία για την Ευρώπη. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ αναλάβει την ευθύνη της Ελλάδας. Εάν γίνει ξεκάθαρο ότι υπάρχει μια εναλλακτική στη σημερινή προστασία του κεφαλαίου και της περιουσίας. Εάν ο πλούτος φορολογηθεί και προστατευτούν οι κοινωνικές εισφορές. Εάν οι δημόσιες επενδύσεις ανοίξουν προοπτικές για τους ανθρώπους και δημιουργηθεί απασχόληση αντί για ανεργία. Εάν τα εθνικά χρέη δεν «εκρήγνυνται», αφού όσοι τα δημιούργησαν θα καθίστανται υπεύθυνοι για την αναχρηματοδότησή τους. Τότε, αυτό μπορεί να γίνει μια πρώτη σπίθα για την υπόλοιπη Ευρώπη και να τονώσει τις αριστερές δυνάμεις. Εμείς τουλάχιστον βρισκόμαστε σε πολύ στενή σχέση και ανταλλαγή με τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Μόλις την προηγούμενη εβδομάδα τα κόμματα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς συναντήθηκαν στο Βερολίνο. Υπάρχουν εναλλακτικές σ’ αυτό που βιώνουμε τώρα, δηλαδή στη λιτότητα και στο εμπόριο του φόβου.

• Πολλοί ισχυρίζονται πως αντί για μια ευρωπαϊκή Γερμανία, οι κυρίαρχες γερμανικές ελίτ επιδιώκουν μια γερμανική Ευρώπη. Ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες και οι κίνδυνοι μιας τέτοιας πολιτικής;

Ο πραγματικός κίνδυνος είναι η Ευρώπη να πρέπει να υπηρετήσει μόνο τον στόχο να γίνει μια ανταγωνιστική οικονομική περιοχή, η οποία θα ανταγωνίζεται βάρβαρα με άλλες περιοχές μέσω χαμηλών μισθών και κοινωνικών στάνταρντ, αλλά και αποψιλωμένων δημόσιων υπηρεσιών. Αυτό είναι το υποτιθέμενο πετυχημένο μοντέλο της Γερμανίας, με το οποίο υπερέχουμε των Ευρωπαίων γειτόνων μας. Η περικοπή των μισθών, το μη μισθολογικό κόστος εργασίας, ένας τεράστιος κακοπληρωμένος τομέας, μια εν μέρει υποχρηματοδοτούμενη και εν μέρει προβληματική δημόσια υποδομή είναι τα μέτρα που έχουν προκαλέσει κοινωνικό ρήγμα στη Γερμανία. Αυτό δεν μπορεί να γίνει μοντέλο για την Ευρώπη. Δεν μπορούν όλες οι χώρες να επενδύσουν σε μια επιθετική εξαγωγική πολιτική. Εάν εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πλέον καμιά κοινωνική προοπτική, αυτό σημαίνει νερό στον μύλο των δεξιών λαϊκιστικών κομμάτων. Εμείς, από την άλλη, θέλουμε μια κοινωνική, δίκαιη και δημοκρατική Ευρώπη.

Ποιος είναι

Γεννημένος το 1955 και τραπεζικός στο επάγγελμα, ο Ρίξινγκερ ήταν από τους συνδικαλιστές που από το 2003 ηγήθηκαν του αγώνα κατά της περίφημης «Ατζέντας 2010» του Γκέρχαρντ Σρέντερ, η οποία αποδομούσε το κοινωνικό κράτος και τα εργασιακά. Από το 2012 μοιράζεται τη θέση του προέδρου του Die Linke με την Κάτια Κίπινγκ.