Την Κυριακή ψηφίζουμε αλλά για τι ψηφίζουμε; Ψηφίζουμε κατά της μονοκρατορίας Μητσοτάκη και κατά της ακρίβειας; Για καλύτερους μισθούς και συντάξεις; Για τα δικαιώματα που χάσαμε την εποχή των μνημονίων και για ένα καλύτερο μέλλον;
Ψηφίζουμε για μια Ελλάδα της ειρήνης και της ευημερίας σε μια Ευρώπη της ειρήνης και της προόδου; Για δίκαιη κατανομή του παραγόμενου πλούτου και των ευρωπαϊκών κονδυλίων; Για μια κοινωνία σε Ελλάδα και Ευρώπη με περισσότερα δικαιώματα και καλύτερες προοπτικές;
Δυστυχώς δεν ψηφίζουμε για τίποτε απ' όλα αυτά. Δεν υπάρχουν στην ατζέντα της σημερινής ενωμένης Ευρώπης και δεν περιλαμβάνονται στο πολιτικό πρόγραμμα των κομμάτων που αναμετρώνται. Ψηφίζουμε για να διαχειριστούμε την οικονομική, πολιτική και κοινωνική κρίση στην οποία έχει περιέλθει ανοικτά η χώρα από το 2009. Μια κρίση που έχει φέρει πλασματική ισορροπία στην οικονομία (ακόμα μια φούσκα, που δεν ξέρουμε πόσο θα κρατήσει) και πλήρη ανισορροπία στο πολιτικό σύστημα, όπως έδειξε το αποτέλεσμα των περσινών εθνικών εκλογών.
Εκείνες οι εκλογές αποδυνάμωσαν πλήρως (;) την αξιωματική αντιπολίτευση και τη δυνατότητα κάθε τέτοιας αντιπολίτευσης να προβάλλει ως δυνάμει κυβέρνηση. Αρα διέλυσαν το σύστημα κυβερνητικής εναλλαγής. Εκείνες οι εκλογές κατέστησαν το σύνολο της αντιπολίτευσης μειοψηφική δύναμη απέναντι στο σημερινό κυβερνητικό κόμμα.
Εισήγαγαν ουσιαστικά τους όρους ενός πολιτικού ολοκληρωτισμού και αποδυνάμωσαν πλήρως, αν δεν κατέστρεψαν, τη δυνατότητα εναλλακτικής
λύσης πέρα από τη δυνατότητα κυβερνητικής εναλλαγής. Δηλαδή αποδυνάμωσαν το διαφορετικό.
Το χειρότερο όμως όλων είναι ότι οι περσινές εθνικές εκλογές επιβεβαίωσαν μια ακραία συντηρητικοποίηση της ελληνικής κοινωνίας την οποία δεν θα ήθελαν ούτε οι σώφρονες υποστηρικτές της συντηρητικής πολιτικής. Πού οφείλεται αυτό; Το αντιλαμβανόμασταν όλοι ως πιθανή συνέπεια της ομογενοποίησης του πολιτικού συστήματος την εποχή των μνημονίων.
Πρόκειται για την καταστροφή της ελπίδας ως συνέπεια της μνημονιακής πολιτικής. Πρόκειται για το γεγονός ότι οι πολίτες είτε δεν βρίσκουν διαφορές στις πολιτικές των βασικών κομμάτων είτε δεν ελπίζουν ότι αυτά που λένε τα κόμματα μπορούν να γίνουν πράξη.
Αυτή η κατεστραμμένη ελπίδα τούς οδηγεί είτε να ψηφίζουν με βάση την ισχύ που νομίζουν ότι έχουν κάποια κόμματα είτε να απέχουν από τις εκλογές ως ένδειξη απελπισίας και έλλειψης εμπιστοσύνης στην πολιτική. Κι αυτό καταλήγει να μεταφράζεται στην πράξη σε κρίση αντιπροσώπευσης και κρίση νομιμοποίησης της αντιπροσώπευσης. Αρα σε κρίση της δημοκρατίας.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας