Ποιητές, πεζογράφοι, κριτικοί λογοτεχνίας αλλά και πανεπιστημιακοί απαντούν στο αρχετυπικό, δαιδαλώδες και ολισθηρό ερώτημα «Γιατί γράφω;». Ενα ψηφιδωτό κειμένων που προσπαθεί να φωτίσει τη σκοτεινή ρίζα της γραφής. Απαντά στο ερώτημα ο Γιώργος Σκαμπαρδώνης.
Μισέλ Φάις
Γράφω για να καπνίζω. Γράφω για να μην καπνίζω. Γράφω χωρίς να ξέρω τι σημαίνει η λέξη «γράφω», εφόσον η τελική πράξη της γραφής είναι το λιγότερο στη διαδικασία του γραψίματος, που είναι σκοτεινή και απολιόρκητη, απροσπέλαστη και ρέουσα. Γράφω γιατί είμαι γράψιμο, και χωρίς αυτό είμαι κάτι απελπισμένο, χωρίς βαρύκεντρο, χωρίς περιεχόμενο, χωρίς αναφορά, χωρίς στιλ. Ενα υπάρχον τυφλό, ορφανό, που ζει παροδικά, χωρίς να δημιουργεί κάτι μη πραγματικό που είναι όμως, για μένα, πιο σημαντικό απ’ το άλλο, το όντως πράττειν.
Γιατί; Δεν ξέρω. Γράφω για να μιλήσω. Γράφομαι. Εγγράφομαι. Πασκίζοντας να αναδημιουργήσω νέα θραύσματα από το μετείκασμα του Ελληνισμού, της πατρίδας μου, στο σύνολό του. Μικρά θέματα, μεγάλα θέματα –χωρίς μεγάλα θέματα δεν υπάρχει μεγάλο γράψιμο. Αλλά και χωρίς μικρά, αφού όλα αλληλο-επιχωρούνται. Το μέγα ενυπάρχει στο ελάχιστο, αρκεί να δεις το μικρό μέσα στις διασυνδέσεις του, χρονο-τοπικά, με το Υπερέχον. Να έχεις την ευρύτερη σάρωση. Γράφω για να φωταγωγήσω με έναν νέο τρόπο το μη ορατό απ’ τους άλλους, αυτό που είχα τη χάριν να ιδώ, ως άλλος, ως έτερος, σε μια ιλιγγιώδη στιγμή έμπνευσης.
Τι είναι η έμπνευση; Δεν ξέρω; Τι θα πει ενεδρεύω; Γιατί τώρα κι όχι πριν; Πότε συμβαίνει η άνωθεν επίσκεψις; Και πώς; Αγνωστο. Και μετά η διαπάλη με τη γλώσσα. Η υπεραξία της λέξης. Ο ρυθμός. Η κύμανση. Η ιερότητα που εκπυρσοκροτεί σε έκλαμψη. Η μετα-γλώσσα που αναλάμπει εν εαυτή.
Καθόσον γράψιμο δεν είναι μια ιστορία. Είναι ο ψύλλος που γίνεται αηδόνι. Ή, το γουρούνι που γίνεται μοδίστρα. Το πυρακτωμένο μηδέν που αναπέμπει το όλον κομματιαστά, ως σχεδόν νόημα και ως απόλαυση. Δεν υπάρχει αντικειμενικό γράφειν. Ο καθένας που γράφει είναι μια ξεχωριστή εκδοχή του γραψίματος, ως μια ξεχωριστή εκδοχή του ρέοντος Είναι. Μια εκδοχή ακατανόητη, στο βάθος της, αλλά υπάρχουσα. Εφόσον γράφω. Εχοντας στον νου μου ότι ταυτόχρονα οφείλω να ανοίγω το δικό μου, μοναδικό όρυγμα. Να εγγράψω μιαν αβάδιστη διαδρομή. Πασκίζοντας να εκπτερώσω σμήνη λέξεων, που πριν δεν είχαν φτερά. Και πάλι, όμως -
Τελευταίο βιβλίο του Γ. Σκαμπαρδώνη είναι η συλλογή διηγημάτων «Νοέμβριος» (Πατάκης, 2014).
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας