Ποιητές, πεζογράφοι, κριτικοί λογοτεχνίας αλλά και πανεπιστημιακοί απαντούν στο αρχετυπικό, δαιδαλώδες και ολισθηρό ερώτημα «Γιατί γράφω;»... Ενα ψηφιδωτό κειμένων που προσπαθεί να φωτίσει τη σκοτεινή ρίζα της γραφής. Απαντά η Ελενα Γιαννακάκη.*
Γράφω γιατί μπορώ και γιατί τολμώ. Εννοώ πως πάρα πολλοί άνθρωποι γύρω μου θα μπορούσαν να το κάνουν εξίσου καλά, αλλά δεν τολμούν – ποτέ δεν τόλμησαν εκείνη τη –σημαντική– πρώτη φορά.
Γράφω γιατί είναι για μένα ένας μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας – μονόλογος μεν που όμως έχει τη δυναμική να εγείρει πλείστους διαλόγους. Αυτή είναι άλλωστε και μια απ’ τις βασικές λειτουργίες της λογοτεχνίας γενικότερα: είναι σαν να πετάς ένα μπουκάλι στο πέλαγος χωρίς να ξέρεις ποιος θα το βρει, πότε και πόσοι θα διαβάσουν το μήνυμα.
Πέρα απ’ αυτή την «πρακτική», επικοινωνιακή πλευρά της συγγραφής, προσωπικά μου δίνει απέραντη ευχαρίστηση το κυνήγι της λέξης - της πιο κατάλληλης στην κάθε περίπτωση λέξης η οποία θα αναδείξει καλύτερα το νόημα της πρότασης και συχνά θα της προσδώσει εσωτερικό ρυθμό και ηχητική αρμονία. Είναι κάτι σαν χειροτέχνημα, βάζω-βγάζω μια λέξη, την κονταίνω, τη μακραίνω, την πασπατεύω γενικά, της αλλάζω θέση και ούτω καθ’ εξής. Θα έλεγα πως ίσως είναι για μένα το πιο ευχάριστο κομμάτι της συγγραφικής διαδικασίας: όταν έχω τελειώσει με την πρόταση ή κυρίως με την ενότητα, όταν νιώσω δηλαδή πως είναι αυτό ακριβώς που ήθελα να κάνω ή να πω, τότε ξαναγυρνώ για να «παίξω» λίγο με την ησυχία μου, αναποδογυρίζοντας τη σειρά, αλλάζοντας τη σύνταξη και ψάχνοντας για τυχόν συνώνυμα, ομώνυμα, παρώνυμα ή ομόρριζα μέχρι να καταλήξω στο οριστικό αποτέλεσμα. Αν και κάθε φορά που το ξαναδιαβάζω μπαίνω και πάλι στον πειρασμό να μετακινήσω τον κέρσορα και ν’ αρχίσω να «πειράζω» κάποια οποιαδήποτε στοιχεία του κειμένου.
Επιπλέον, γράφω σημαίνει για μένα χώνομαι βαθιά σ’ ένα θέμα και το διερευνώ. Δεν εκθέτω στο χαρτί ή στην οθόνη του υπολογιστή μου αυτά που γνωρίζω εκ των προτέρων, αλλά αυτά που μαθαίνω και αποκομίζω η ίδια προσπαθώντας να κατανοήσω τον τρόπο που σκέπτονται και δρουν οι ήρωές μου στην κάθε περίπτωση.
Και οπωσδήποτε δεν «αυτο-θεραπεύομαι» γράφοντας.
* Η Ε. Γιαννακάκη δίδαξε Νεοελληνική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης από το 1997 έως το 2011. Τελευταίο βιβλίο της το μυθιστόρημα «Σναφ» (Εστία, 2010)
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας