Ατομικές μικροϊστορίες στη «μικρομέγαλη» πόλη της Πάτρας, σε χρόνο παρόντα, παρακείμενο και παρελθόντα, αλληλοσυμπλέκονται και ολοκληρώνουν το παζλ σ’ αυτή την κοινωνικοπολιτική αλληγορία του Βασίλη Λαδά. Προς την «πολιτική παραβολή» μάς πάει και το μότο από τον «Τελευταίο σταθμό» του Γιώργου Σεφέρη, που προτάσσεται στο βιβλίο.
Μια παρέα, που τον πυρήνα της αποτελούν ο Γιάννης Μαντάς, δημοσιογράφος πολιτιστικών σε τοπική εφημερίδα, ο Διονύσιος Μαρίνος ή απλώς Μαρίνος, όπως τον λένε όλοι, συνταξιούχος δικηγόρος, ο σιωπηλός και ανοϊκός πρώην πρόεδρος δικαστηρίου, ο Χάρης και η Νατάσα, φυσιοθεραπευτές, η Ευρυδίκη, όψιμο αίσθημα του Μαρίνου, ο Δημήτρης και η Λυδία, αρχιτέκτονες, γονείς της τετραπληγικής Αθανασίας, η μαχητική συνδικαλίστρια Αθηνά με τον ακινητοποιημένο στο καρότσι Αντωνάκη, η κ. Τασία με τα δίδυμα νταουνάκια, η χημικός Δάφνη «με τη χοντρούλα και ατσούμπαλη Χλόη».
Σ’ αυτούς προστίθενται διάφορα άλλα πρόσωπα, εμμέσως ή αμέσως συνδεόμενα μαζί τους. O αμφιθαλής αδελφός του Χάρη Θόδωρος και η Αλβανή φίλη του Βανέσα, θύματα των ναρκωτικών και οι δυο, ο ετεροθαλής αδελφός του Νίκος Παπαθάνου, αριβίστας πολιτικός, ο Αφγανός Ναζίμ κ.ά.
Το κοινό που συνδέει τους ανθρώπους του βασικού θιάσου είναι η εθελοντική προσφορά στο «Πέρασμα», σωματείο που βοηθά παιδιά με μεγάλη κινητική και νοητική υστέρηση, δεδομένου ότι οι μισοί αντιμετωπίζουν το πρόβλημα στην οικογένειά τους.
Ετσι ερχόμαστε στο κύριο θέμα του βιβλίου, που είναι η αποδοχή και αντιμετώπιση αυτής της ατυχίας στη ζωή των ανθρώπων και η με αγάπη και καλοσύνη προσφορά σε όσους πραγματικά τη χρειάζονται. Το προβαλλόμενο από την αρχή όμως θέμα είναι άλλο, είναι η έρευνα που κάνει ο Μαντάς για μια υπόθεση θανάτου έκθετων βρεφών στο Δημοτικό Βρεφοκομείο των Πατρών, από ασιτία, τον Ιούλιο του 1941, «διότι οι αρμόδιοι υπάλληλοι κράτησαν τα τρόφιμά τους για λογαριασμό τους».
Το γεγονός, που εντόπισε σε υποσημείωση ιστορικού βιβλίου για την περίοδο της γερμανικής Κατοχής στην Πάτρα, συγκλόνισε τον νεαρό δημοσιογράφο. Ετσι ξεκίνησε την έρευνά του, την οποία, αν και ολοκλήρωσε, άφησε ανενεργή, λόγω της γενικής κοινωνικής αποσύνθεσης. Το βιβλίο του Λαδά, μέσα από τις ιστορίες των ηρώων του, μιλάει για την ιστορία της Ελλάδας, «μιας χώρας που, όπως όλες οι χώρες, είναι ανώριμη σαν τα υστερημένα παιδιά».
Η αφήγηση δεν είναι ευθύγραμμη, κινείται κυκλικά, με επαναφορές και επαναλήψεις, και εκτείνεται πέρα από τα βασικά θέματα σε όλο το φάσμα της ζωής στη «μικρομέγαλη» πόλη. Ο τελευταίος προσδιορισμός, καθ’ υπερβολήν χρησιμοποιούμενος και ειρωνικά φορτισμένος, δηλώνει μια πόλη μικρή και μεγάλη συγχρόνως, δηλαδή μικρή που κομπάζει πως είναι μεγάλη ή μεγάλη που τη διακρίνουν σουσούμια του μικρού τόπου.
Ο χρόνος της αφήγησης διχοτομείται. Αρχικά ξεκινά από τον Δεκέμβριο του 2012 και φτάνει στο Σεπτέμβριο του 2013, διάστημα στο οποίο συμβαίνουν τα γεγονότα, και από την άλλη διατρέχει χρονικά το παρελθόν των ηρώων και την ιστορική διαδρομή της πόλης, από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και δώθε.
Συχνά φαίνεται να ατονεί το κύριο μέλημα του δημοσιογράφου και ο αφηγητής αναλώνεται στο να φωτίσει συμβάντα και πρόσωπα που κινούν τα νήματα της πολιτικής και της ζωής στην Πάτρα της κρίσης. Ιδιαίτερα χαρακτηριστική η περίπτωση του πολιτικάντη Παπαθάνου ή της φασιστικής οργάνωσης Μοναχικός Λύκος. Ολη η παθογένεια της κρίσης: πολιτικός αμοραλισμός, βία, μισαλλοδοξία, ναρκωτικά, ύποπτες εξαφανίσεις και φόνοι κατά συρροήν, πνίγουν σαν αφρικανική σκόνη τους ανθρώπους και αναστατώνουν τη ζωή τους σε ένα τοπίο ομίχλης και ανασφάλειας.
Στη ζωντανή αφήγηση του Λαδά και στον τρόπο που ανατέμνει τη φανερή αλλά και την αθέατη, σκοτεινή όψη της πόλης -κάτι συναντάμε και στα προηγούμενα πεζογραφικά του βιβλία, το Μουσαφεράτ και το βραβευμένο το 2013 Παιχνίδια κρίκετ- θα εντοπίζαμε κάπου κάπου μιαν ανεπαίσθητη εκφραστική χαλαρότητα. Παραμένει όμως το ίδιο αξιοπρόσεκτη η τέχνη με την οποία οργανώνει και ξετυλίγει σιγά σιγά την προσωπικότητα και τη ζωή των ηρώων του και ο τρόπος που μιλά με αγάπη και τρυφερότητα για τους νέους και καταφάσκει στη ζωή με όλες της τις δυσκολίες και τις παγίδες.
Βιβλίο ιστορικής αναδίφησης, έρευνας, βιωματικής αποφόρτισης και έντονης κοινωνικής ευαισθησίας, το καινούργιο βιβλίο του Βασίλη Λαδά έρχεται να συγκινήσει και να αφυπνίσει τον αναγνώστη.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας