Αποτρεπτική, ρατσιστική και ακροδεξιά, η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας στο προσφυγικό περιγράφει ένα όριο που καλούμαστε να ξεπεράσουμε ως κοινωνία. Ενα σημείο όπου οι αποφάσεις έχουν στόχο να ρυθμίσουν τη ζωή και τον θάνατο, κουβαλώντας την απόλυτη ισχύ της εξουσίας, το απόλυτο δικαίωμα απέναντι σε σώματα και ψυχές, απέναντι σε αυτόν που μια αυταρχική και υπερσυγκεντρωτική κυβέρνηση ορίζει ως αδύναμο και αντιμετωπίζει ως «άλλο». Είναι ένα σημείο όπου η πολιτική είναι ταυτόχρονα ηθική απέναντι στον άνθρωπο, απέναντι σε αξίες, απέναντι στον τρόπο που οργανώνονται οι κοινωνίες.
Τα γεγονότα στη Μόρια και ταυτόχρονα η πολιτική τους χρήση είναι ενδεικτικά για το όριο που θέτει η κυβέρνηση για το τι είναι επιτρεπτό και τι όχι, για το τι αποτελεί κομμάτι μιας πολιτικής και για το τι αποκλείεται. Αυτό που έγινε ξεκάθαρο είναι πως η ζωή δεν αποτελεί παράμετρο. Δεν είναι μόνο η αντιμετώπιση της πυρκαγιάς με ΜΑΤ και ο θάνατος που γεννήθηκε στις φλόγες. Είναι και η ταυτόχρονη ακροδεξιά βιασύνη για δηλώσεις και πολιτικές αποφάσεις αμέσως μετά τα γεγονότα, ώστε να υπάρξει ταύτιση ανάμεσα στα δύο.
Οι αναγγελίες για μαζικές απελάσεις και κλειστά κέντρα κράτησης από τον Αδωνη Γεωργιάδη μία μέρα μετά τις αποφάσεις που πάρθηκαν στο υπουργικό συμβούλιο με φόντο την τραγωδία στη Μόρια, οι δηλώσεις του Βορίδη που τις ακολούθησαν σύμφωνα με τις οποίες «αυτοί λοιπόν είναι παράνομοι μετανάστες και δεν δικαιούνται ανθρωπιστικής προστασίας» και η συνολικότερη αλλαγή της ρητορικής από «προσφυγικό ζήτημα» σε «μεταναστευτικό πρόβλημα» της κυβέρνησης, δεν αποτελούν απλώς στοιχεία μιας κυνικής πολιτικής μετατόπισης σε σχέση με ένα φλέγον θέμα.
Περιγράφουν τον κυνισμό ως πολιτική, το απάνθρωπο ως μόνο αποδεκτό ανθρώπινο, την ύπαρξη ως αναλώσιμο. Αποτελούν διδαχές και δημιουργίες προτύπων για μια ολόκληρη κοινωνία που προσπαθεί να ορίσει τον εαυτό της απέναντι στον άλλο και απέναντι στον εαυτό της. Μια ρητορική που μετατοπίζει την κουβέντα για την ύπαρξη στρατοπέδων στους όρους με τα οποία αυτά τα στρατόπεδα υπάρχουν. Στη λειτουργικότητά τους και στην αποτελεσματικότητά τους ως μηχανές εξάντλησης και εξαφάνισης, ως διαχωρισμός ζωντανών και νεκρών μέσα από μια απλή διαταγή.
Το προσφυγικό είναι πολιτική εγγεγραμμένη στο σώμα. Πολύ περισσότερο είναι πολιτική εγγεγραμμένη πέρα από το σώμα. Εδώ το σώμα δεν είναι όριο, εδώ η ανθρώπινη αντοχή δεν αποτελεί παράγοντα στη διαμόρφωση αποφάσεων, εδώ κάθε στοιχείο είναι πεπερασμένο.
Είναι το σημείο όπου η ζωή και ο θάνατος διαχωρίζονται ως προοπτική και ως απόφαση. Και αυτό ξεπερνά ακόμα και τα θύματα που αφορά άμεσα, τους πρόσφυγες και τους μετανάστες.
Είναι το δικαίωμα που μια δράκα ακροδεξιών αποφασίζει να παραχωρήσει στον εαυτό της, μια άσκηση επιβολής χωρίς όριο, μια επίδειξη ισχύος ως μόνιμο πολιτικό πρόταγμα. Μετά τις ακροδεξιές δηλώσεις και προθέσεις που εξέφρασαν τα στελέχη της κυβέρνησης πάνω στις στάχτες της Μόριας, μια ακόμα στρατηγική ταύτιση έριξε φως στις αυριανές προθέσεις αυτής της πολιτικής.
Λίγες μέρες μετά, με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου η κυβέρνηση αποφάσισε να καταργήσει το αυτοδιοίκητο του ΚΕΘΕΑ. Η λειτουργία του πετυχημένου προγράμματος απεξάρτησης θα καθορίζεται με άμεση κρατική παρέμβαση (και μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει κάτι τέτοιο για μια τέτοια κυβέρνηση). Λίγες μέρες μετά άνοιξε η κουβέντα για τις φυλακές τύπου Γ.
Είναι λοιπόν φανερό πως το προσφυγικό αποτελεί το πρώτο –αλλά ταυτόχρονα και το εμβληματικότερο– πεδίο άσκησης μιας συγκεκριμένης και συνολικής πολιτικής απέναντι στην κοινωνία. Και μαζί ένα πεδίο όπου η κυβέρνηση παίζει με ζωές, σώματα αλλά και με την ίδια την ψυχή της κοινωνίας.
Η πολιτική της Νέας Δημοκρατίας για το προσφυγικό (γιατί πάντοτε προσφυγικό θα είναι) είναι άσκηση απανθρωποποίησης. Μια πρόβα για τις αυριανές κοινωνίες, εκεί όπου η ζωή θα είναι απλώς στατιστική, εκεί όπου η καταστολή και η επιβολή θα ταυτίζονται με το σύνολο του νόμου, εκεί όπου ο κάθε πολίτης και –ακόμα περισσότερο– ο κάθε άνθρωπος θα είναι εχθρός.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας