Κάθε αποτέλεσμα και κάθε επιλογή έχουν την αυτοτέλειά τους. Μπορούμε λοιπόν να αντιμετωπίσουμε το αποτέλεσμα των εκλογών ως μία πράξη αποδοκιμασίας των πολιτικών του ΣΥΡΙΖΑ, παρ’ όλα αυτά το σχήμα αυτό δεν επαρκεί για να εξηγήσει, ούτε καν να περιγράψει το ίδιο το γεγονός. Το συνολικό αποτέλεσμα των διαφορετικών εκλογικών διαδικασιών περιγράφει μια τάση, ωστόσο η κάθε διαδικασία ξεχωριστά είναι μια διαφορετική ιστορία.
● Τα αποτελέσματα πρέπει να ιδωθούν μέσα στο γενικότερο πολιτικό συγκείμενο. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τα εκλογικά αποτελέσματα του πρόσφατου παρελθόντος, ούτε τις τάσεις και τα ιδεολογήματα που αναδύθηκαν την περίοδο της κρίσης.
● Με βάση αυτήν την παραδοχή, είναι σημαντικό και ταυτόχρονα κρίσιμο να γίνουν κατανοητά τα αποτελέσματα της Αττικής και της Αθήνας. Να περιγραφούν τα αποτελέσματα όχι μόνο μέσα από την ελλιπή απόδοση των βασικών ανταγωνιστών των τελικά κερδισμένων, αλλά κυρίως μέσα από την ευρύτερη κατάφαση ενός συντριπτικού ποσοστού του εκλογικού σώματος σε δύο πολιτικές συμπυκνώσεις. Μέσα στην κρίση ζήσαμε την ευρύτερη αμφισβήτηση κατεστημένων τάσεων, ενσαρκώσεων και πολιτικών παραδειγμάτων στο πλαίσιο της ευρύτερης απαξίωσης του πολιτικού προσωπικού της χώρας καθώς και την αμφισβήτηση του δρόμου που οδήγησε μια κοινωνία και μια χώρα στην κρίση. Στο πλαίσιο αυτό υπήρξαν η οικογενειοκρατία, η διαφθορά και η επίδειξη του πλούτου και της απόστασης από τον μέσο όρο του «λαουτζίκου». Η επικράτηση δύο τέλειων ενσαρκώσεων των παραπάνω σε δύο από τις πιο κρίσιμες αυτοδιοικητικές αναμετρήσεις δεν μπορεί παρά να δημιουργεί σκληρά ερωτήματα σε κάθε πολιτική ανάλυση για το παρόν, αλλά ακόμα και για το πρόσφατο παρελθόν: από τη μία το χαρακτηριστικότερο παράδειγμα πολιτικού γόνου της σύγχρονης ιστορίας και συνεχιστή της πιο δυναμικής δυναστείας του παρόντος και από την άλλη, μια ανεκδιήγητη περίπτωση νεοπλουτίστικης επιδειξιομανίας (ας το αφήσουμε έτσι γενικό).
● Η ευρύτερη τάση απαξίωσης, γελοιογράφησης και χαβαλέ γύρω από τα δύο συγκεκριμένα αποτελέσματα αλλά και ευρύτερα, κυρίως από τη μεριά οπαδών του ΣΥΡΙΖΑ, περιγράφει και την απόσταση από το τερέν της ιδεολογικής αντιπαράθεσης και από την κατανόηση του νοήματος του αποτελέσματος. Το να απαξιώνεις τον νικητή όχι με πολιτικά επιχειρήματα αλλά με πλήρη αισθητικοποίηση περιγράφει αδιαφορία κατανόησης της ήττας και βέβαιη επανάληψή της. Οσο η κριτική παραμένει σε επίπεδο καρτουνίστικης απαξίωσης του «Κούλη» κτλ. το βάθος της κυρίαρχης αντίθεσης θα παραμένει θαμμένο κάτω από memes, διαδικτυακές viral ατάκες και επιδείξεις αυτοεπιβεβαίωσης ανωτερότητας που οδηγούν με ακρίβεια στην αυτοδυναμία της Νέας Δημοκρατίας.
● Η συντριπτική νίκη της επιχειρηματικότητας α λα γκρέκα και του τρόπου της εις βάρος του πολιτικού ως γενικότερης δημοκρατικής διαδικασίας σε μια σειρά από κρίσιμες αναμετρήσεις, όπως του Μώραλη στον Πειραιά (του ομίλου Μαρινάκη), Βούρου στη Φιλαδέλφεια (του ομίλου Μελισσανίδη) και Μπέου στον Βόλο, είναι ίσως το πιο σκοτεινό σημείο των συγκεκριμένων εκλογών και ταυτόχρονα ένας εφιάλτης από το εγγύς μέλλον.
● Το παράδειγμα Πελετίδη στην Πάτρα περιγράφει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την αντίστροφη διαδικασία. Το πώς η ιδεολογία δεν αποτελεί εμπόδιο στην πολιτική αλλά αντίθετα, όταν μεταφράζεται σε άμεσα και χειροπιαστά παραδείγματα προς όφελος των πολλών, τροφοδοτεί την πολιτική με λύσεις, με συνέχειες και με τον ρεαλισμό του οράματος.
● Η πολυδιάσπαση της Ακροδεξιάς, η πτώση της Χρυσής Αυγής και η άνοδος του Βελόπουλου αλλά και η ταυτόχρονη συνομιλία σε επίπεδο ψηφοφόρων, αλλά και πολιτικών με τη Νέα Δημοκρατία, στο πλαίσιο μάλιστα μιας κλιμακούμενης και καταγεγραμμένης πια ανόδου της Ακροδεξιάς σε όλη την Ευρώπη, δημιουργεί ένα νέο ρευστό πολιτικό πεδίο στον πολιτικό χάρτη. Δεν μπορώ να φανταστώ ποιο αποτέλεσμα μπορεί να κριθεί ως ευνοϊκό. Προς το παρόν, αντιδρούμε μάλλον θετικά εκεί όπου η βλακεία επικρατεί της φρίκης.
● Και αν αυτό το άρθρο μοιάζει βομβαρδισμένο και αποσπασματικό, είναι ακριβώς γιατί δεν είμαι βέβαιος πως μπορούμε να εξαγάγουμε εύκολες απαντήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε μια σειρά από πολιτικά λάθη, δεν έπεισε, η συντριβή του στην τοπική αυτοδιοίκηση αντιστοιχεί στο μέγεθος της μη ετοιμότητάς του. Η μεσαία τάξη είναι οργισμένη, η στάση των μέσων ενημέρωσης δεδομένη. Οι βεβαιότητες αυτές δεν επαρκούν –τουλάχιστον σε εμένα– για να αποκωδικοποιήσουμε τα αποτελέσματα και να κωδικοποιήσουμε τις βεβαιότητές μας. Σημειώσεις, ερωτήματα και απορία για ένα μούδιασμα που απλώνεται προς το μέλλον. Ενα μέλλον που μπορούσε να αποτραπεί.
Η efsyn.gr θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες της έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου. Επίσης, και σύμφωνα με τις αρχές της Εφημερίδας των Συντακτών, διατηρούμε ανοιχτό το μέτωπο απέναντι στον φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, επιφυλασσόμαστε του δικαιώματός μας να μην δημοσιεύουμε ανάλογα σχόλια.
Σε όσες περιπτώσεις κρίνουμε αναγκαίο, απαντάμε στα σχόλιά σας, επιδιώκοντας έναν ειλικρινή και καλόπιστο διάλογο.
Η efsyn.gr δεν δημοσιεύει σχόλια γραμμένα σε Greeklish.
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη της εφημερίδας