Πολύχρωμα αερόστατα στο Λεωνίδιο, drones με LED στο Μαϊάμι

Εναστρη νύχτα. Απληστη η ματιά μας στρέφεται στον ουρανό με έναν πρωτόγονο φόβο για το άγνωστο που μας ακολουθεί από τότε που η ανθρωπότητα σηκώθηκε στα δυο της πόδια, άπλωσε το χέρι και προσπάθησε να ακουμπήσει τα αστέρια. Φαντασμαγορία...

Ο άνθρωπος βιώνει το εντυπωσιακό βραδινό σκηνικό της φύσης για χιλιάδες χρόνια. Η άβυσσος του απείρου στολίζεται με τα φωτεινά στολίδια της, άστρα μεγάλα και μικρά, μακρινά και κοντινά, άλλα να τρεμοπαίζουν το κιτρινωπό φως τους και άλλα να λαμπυρίζουν τις λευκές ψυχρές τους ακτίνες.

Αστρικοί σχηματισμοί, η γνώριμη συντροφιά μας κάθε που σηκώνουμε το κεφάλι από την καθημερινότητά μας, που κρατά το βλέμμα καρφωμένο στο έδαφος, για να αντικρίσουμε ένα θαύμα.

Αναμονή και αδημονία για όλα εκείνα τα πεφταστέρια που θα θελήσουν να κάνουν πραγματικότητα τις κρυφές μας ευχές και επιθυμίες.

Η ψυχή γαληνεύει, η σκέψη ταξιδεύει, η καρδιά φτερουγίζει και ο κάθε άνθρωπος ξεχωριστά αισθάνεται ένα με το εξώτερο και το μέσα Σύμπαν του. Μοναδικός, μικρός, συγκρατημένα φοβισμένος, αλλά κυρίαρχος.

Γλιστράνε τα φώτα νωχελικά στους ορίζοντες. Στην Ασία και την Απω Ανατολή εδώ και αιώνες παραδοσιακά οι άνθρωποι αφήνουν μικρά πολύχρωμα φωτεινά αερόστατα να ταξιδέψουν στους αιθέρες, κατασκευασμένα από διάφανα λεπτά ριζόχαρτα αμέσως μετά τη δύση του ήλιου για να συμβολίσουν την άνοδο της ψυχής στον ουρανό.

Τα φωτεινά σημάδια ανεβαίνουν και γίνονται μικρά αστέρια, ενώ μικρά φαναράκια που κρέμονται παντού γύρω ντύνουν με μυστικισμό το σούρουπο.

Στα τέλη του 19ου αιώνα Ελληνες ναυτικοί που ταξίδεψαν σ’ αυτούς τους εξωτικούς, γεμάτους μυστήριο τόπους εντυπωσιάστηκαν από το έθιμο και μετέφεραν την «τεχνογνωσία» στην πατρίδα τους.

Στο Λεωνίδιο της Αρκαδίας λοιπόν η νύχτα της Ανάστασης από τότε είναι η νύχτα των αερόστατων. Οι κάτοικοί του αποδέχτηκαν, προσάρμοσαν και έκαναν δική τους παράδοση το υπέροχο έθιμο.

Είναι πλέον γνωστό σ’ όλους μας η φαντασμαγορική συνήθεια της Λαμπρής έτσι όπως γιορτάζεται στην παραδοσιακή κωμόπολη.

Τα αερόστατα κατασκευάζονται από τα παιδιά με λεπτές χρωματισμένες χάρτινες κόλλες που σχηματίζουν θόλο.

Τα χρώματα -κόκκινο, κίτρινο, μπλε, πράσινο, λευκό- μπαίνουν σε συνδυασμούς ανά δύο και στο ανοιχτό στόμιο τοποθετείται με λεπτό καλάμι ή σύρμα ο γάντζος που κρατά την «κολλημάρα» ποτισμένη με λάδι ή πετρέλαιο.

Οταν οι εκκλησιές σημάνουν το πρώτο «Χριστός Ανέστη» οι πέντε ενορίες, πανέτοιμες και με δηλωτικό τον χρωματισμό της κάθε μίας, με τη συμμετοχή μικρών και μεγάλων ανάβουν τις «κολλημάρες», στριφογυρίζουν τα αερόστατα και τα αφήνουν ελεύθερα να πετάξουν στους αιθέρες.

Ο εγκλωβισμένος ζεστός αέρας ανεβάζει ψηλά την κατασκευή αλλά και το ηθικό των ενοριτών. Ο ανταγωνισμός αρχίζει. Η νύχτα και ο ουρανός φωτίζεται.

Πάνω από 500 συνολικά μικρά πολύχρωμα αερόστατα χορεύουν μέσα στον άνεμο λαμπυρίζοντας για πάνω από μισή ώρα.

Ποια θα ανέβουν ψηλότερα; Ποια θα ταξιδέψουν μακρύτερα; Πόσα από αυτά θα γίνουν παρανάλωμα;

Οι ενορίες κρατούν λογαριασμό για να ακολουθήσουν τα πειράγματα την Κυριακή του Πάσχα. Αναστάσιμο έθιμο, γιορτινό και φωτεινό πέρασμα από τον θάνατο στη χαρά της ζωής.

Το μαύρο του ορίζοντα γεμίζει πολύχρωμα αστέρια που ταξιδεύουν φέρνοντας φως και ανάσταση στο έρεβος.

Οι κάτοικοι στο πανέμορφο Λεωνίδιο ακούσια και μέσα από την παράδοση δημιουργούν τέχνη με το θέαμα που προσφέρουν.

Πάνω και γύρω από την πόλη δημιουργείται ένα γιγαντιαίο εκθαμβωτικό γλυπτό το οποίο κινητοποιείται με την αιολική ενέργεια. Το απολαμβάνουμε από όλες τις οπτικές γωνίες του, από όπου και αν βρισκόμαστε.

Τραβάει τα βλέμματα και την προσοχή ολόκληρης της πόλης και οι εικόνες της συνολικής ιριδίζουσας δημιουργίας μένει για πάντα χαραγμένη στην ψυχή και την μνήμη όταν κάποιος το αντικρίσει.

Κι αν η παράδοση τα προστάζει όλα αυτά, υπάρχουν και κάποιοι που πειραματίζονται με τα όνειρά τους.

Ομάδες ανήσυχων καλλιτεχνών που παρατηρούν τη φύση και μέσα από τις δημιουργίες τους προσθέτουν με μοναδικό τρόπο τη θετική τους πινελιά στο προβληματικό αστικό περιβάλλον.

Ετσι και το ολλανδικό δίδυμο Lonneke Gordijn και Ralph Nauta θέλουν να δώσουν έμφαση στα θαύματα της φύσης και να τα περάσουν μέσα από την τεχνολογία σε έκφραση τέχνης.

Δημιούργησαν το Studio Drift, με έδρα το Αμστερνταμ και παρουσιάζουν τα έργα τους σε όλες τις γωνιές του πλανήτη.

Το «Franchise Freedom» (Δικαίωμα Ελευθερίας) είναι ένα έργο τέχνης, ένα κινητικό ιπτάμενο γλυπτό στο πλαίσιο της τεχνολογίας, της επιστήμης και της δημιουργικής έκφρασης.

Ενα αυτόνομο σμήνος 300 drones γλιστράνε μέσα στον άνεμο, θροΐζοντας μεταξύ της ατομικής ελευθερίας και της ασφάλειας των αριθμών.

Τα μοντέλα Shooting Star της Intel φέρουν πάνω τους ένα φως LED που η ένταση της φωτεινότητας καθώς και το χρώμα του επηρεάζονται από την απόσταση μεταξύ των μονάδων, δίνοντας έμφαση στην πυκνότητα και την αρμονία της ομάδας.

Πετούν στον ουρανό και χορογραφούνται από τους δύο καλλιτέχνες, οι οποίοι «καθοδηγούν» τις παραμέτρους του αλγόριθμου που έχουν στο λογισμικό τους.

Ο μυστικιστικός γίγαντας χορεύει λαμπυρίζοντας μέσα στον ουρανό. Η έμπνευση στο Studio Drift ήλθε από την παρατήρηση της φύσης.

Η αποκάλυψη της ομορφιάς των ψαριών και των πουλιών που «τρέχουν» - κινούνται από κοινού σε κοπάδια με συγχρονισμένες απαλές κινήσεις.

Η έρευνά τους ξεκίνησε το 2007 και παρουσιάστηκε τον περασμένο Δεκέμβρη σε παραλίες στο Μαϊάμι της Φλόριντα στο πλαίσιο της περίφημης ετήσιας έκθεσης σύγχρονης τέχνης Art Basel.

Ελιγμοί αρπακτικών που μαζεύονται σε μεγάλα σμήνη, πετούν και δημιουργούν εντυπωσιακές εναέριες εικόνες. Κάθε κίνηση είναι αυτόνομη και ολοκληρωμένη όμως και κανένα πουλί δεν λειτουργεί μόνο του.

Οταν ανεβαίνουν ψηλά, είναι ισχυροί και κυριαρχούν στον ουρανό. Η συμπεριφορά των πουλιών είναι ενορχηστρωμένη και υπόκειται σε κανόνες και ένστικτα επιβίωσης.

Υπάρχει τεράστια ομορφιά στην παρακολούθηση αυτών των ξαφνικών αποφάσεων χιλιάδων μονάδων και των αντιδράσεών τους μεταξύ τους.

Αν κάθε πουλί λειτουργούσε μόνο του, θα ήταν το πλήρες χάος. Ακριβώς όπως τα πουλιά, οι άνθρωποι βρίσκουν ασφάλεια σε μια ομάδα, ενώ ταυτόχρονα αναγκάζονται να ενεργούν σύμφωνα με ένα σύνολο κανόνων τους οποίους θέτει η κοινωνία.

Κάποιος που επιλέγει πλήρη ατομική ελευθερία πάνω από αυτούς τους κανόνες του συνόλου αναγκάζεται να λειτουργήσει εκτός της κοινωνίας. Αρα είναι ψευδαίσθηση η ελευθερία; Μεγάλο ερώτημα και προβληματισμός.

Στις πτήσεις των drones ο θεατής του νυχτερινού ουρανού αιχμαλωτίζεται από τα φώτα που ανεβαίνουν αργά και κινούνται υπνωτιστικά εμπρός, έπειτα μακριά το ένα απ' το άλλο, μετά σμίγουν, χορεύουν, ξαφνικά κατρακυλούν σε ομάδες και αμέσως αλλάζουν κατεύθυνση.

Στο εντυπωσιασμένο κοινό καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης επικρατεί μια σιωπή σεβασμού και το μόνο ηχητικό που συνοδεύει την απίθανη βιωματική σκηνή τέχνης είναι ο πιανίστας Joep Beving.

Το φως, η κίνηση και η επιθυμία επιβίωσης είναι οι κύριες πτυχές της φύσης, οι οποίες ορίζουν τη ζωή και την καινοτομία που θα μας οδηγήσουν σε ένα θαύμα μέσα από μια εκπληκτική αισθητική εμπειρία.

Είτε μέσα από την παράδοση, είτε μέσα από τις νέες τεχνολογίες γοητευόμαστε και αυτό αντανακλά στον ψυχισμό μας και στα όνειρά μας για ένα θετικό μέλλον, είτε βρισκόμαστε στο πανέμορφο Λεωνίδιο, είτε στο κοσμοπολίτικο Μαϊάμι. Και κάτι τελευταίο...

Μήπως οι κάτοικοι της αρκαδικής πόλης εντάξουν και πτήσεις drones το επόμενο Πάσχα στις πτήσεις των πανέμορφων αερόστατων; Μια ιδέα ρίχνω!

 Info:

● Πληροφορίες για το Πάσχα στο Λεωνίδιο στον ιστότοπο του δήμου 

● Απολαύσετε την πτήση τού «Franchise Freedom» στο Μαϊάμι