Οι κοινότητες των φυλακών αγωνιούν

Τα μέλη των κοινοτήτων Εν Δράσει του ΚΕΘΕΑ βοηθούν απλόχερα τους πρόσφυγες. Το πρόγραμμα αυτό, που ξεκινάει την απεξάρτηση και επανένταξη των εξαρτημένων κρατουμένων μέσα στις φυλακές και τη συνεχίζει στις κοινότητες εκτός φυλακών, έχει ανάγκη από βοήθεια και στελέχωση.

Πλέον, οι κοινότητες των φυλακών φθίνουν μαζί με τους εξαντλημένους εκεί εργαζόμενους.

Τα «καλά»

Μια δυνατή πρωτοβουλία τού Εν Δράσει ξεκίνησε τον Αύγουστο με τις πολυάριθμες αφίξεις προσφύγων. Τα μέλη που ήδη παρείχαν εθελοντική εργασία στο Στέκι των Μεταναστών, βλέποντας την κατάσταση στο Πεδίον του Αρεως, ενημέρωσαν τους υπόλοιπους και μέσα στο καλοκαίρι τούς παρακίνησαν να βοηθήσουν όλοι. Αυτό έγινε χωρίς δεύτερη σκέψη.

Τον Σεπτέμβρη τα μέλη της Επανένταξης του Εν Δράσει μαζεύτηκαν για να μοιραστούν τις ιδέες τους με σκοπό να εκπονήσουν ένα σχέδιο αλληλεγγύης.

Παρατηρώντας ότι κατέφταναν πολλές οικογένειες με μικρά παιδιά, αποφάσισαν να κάνουν κάτι γι’ αυτά.

Τα μέλη διοργάνωσαν τακτικές προβολές παιδικών ταινιών, υποτιτλισμένες στη μητρική τους γλώσσα, στο κέντρο υποδοχής στον Βοτανικό, για να ξεφύγουν λίγο, έστω και νοερά.

Σε μικρές ομάδες έπαιζαν με τα προσφυγόπουλα παιχνίδια, ζωγράφιζαν, χόρευαν, περνούσαν όμορφα.

Οσο όμως κι αν αυτό έδινε χαρά σε γονείς και παιδιά, το Εν Δράσει ενημερώθηκε πως οι πρόσφυγες χρειάζονταν περισσότερη βοήθεια σε βασικές ανάγκες, όπως να έχουν πόσιμο νερό, φαγητό, ρούχα, αλλά και έναν χώρο να πλυθούν και να περιποιηθούν τον εαυτό τους.

Ετσι, η ομάδα της Επανένταξης συνεργάστηκε με όλες τις δομές τού Εν Δράσει και ξεκίνησαν να τους παρέχουν τρόφιμα, ρούχα, αλλά και παιχνίδια.

Ιδιαίτερα στις οικογένειες της πλατείας Βικτωρίας, πρότειναν να έρχονται στο κέντρο επανένταξης για να κάνουν μπάνιο, να αλλάξουν ρούχα και να φάνε ένα ζεστό πιάτο φαγητό.

Τα μέλη, όταν έβρισκαν ανθρώπους με προβλήματα υγείας, τους μετέφεραν αμέσως στα νοσοκομεία.

Τέλος, με τη βοήθεια της Action Aid και συνολικά του ΚΕΘΕΑ συγκέντρωσαν ρούχα κάνοντας 3 αποστολές στα νησιά.

Δυστυχώς κι ενώ αυτή η διαδικασία είναι τόσο ζωντανή εκτός φυλακών, εντός φυλακών τα πράγματα από το 2009 φθίνουν.

Οι κρατούμενοι χρήστες στερούνται όλο και περισσότερο την αναγκαία βοήθεια, κυρίως λόγω έλλειψης προσωπικού, με αποτέλεσμα οι πολυμελείς κοινότητες να απαριθμούν πλέον μόνο μερικές δεκάδες μέλη.

Τη στιγμή που εκφράζεται η θέληση εξαρτημένων κρατουμένων (που δεν μπορούν να αποφυλακιστούν) να παρακολουθήσουν το πρόγραμμα για μια πολύτιμη ευκαιρία ζωής, δυστυχώς το θεραπευτικό προσωπικό δεν επαρκεί.

Και τα «δύσκολα»

Ενδεικτικά και μόνο αναφέρουμε ότι ενώ η διεθνής εμπειρία επιβάλλει χρονικό περιορισμό (2 χρόνια) για τους εργαζόμενους σε προγράμματα εντός φυλακών, οι εκεί εργαζόμενοι του Εν Δράσει ξεπερνούν τα 5, ενώ υπάρχουν εργαζόμενοι που συμπλήρωσαν 13 χρόνια δουλειάς μέσα στις φυλακές.

Επιπλέον, ενώ το αντίστοιχο προσωπικό του υπουργείου Δικαιοσύνης δουλεύει στις φυλακές 6ωρο και με ειδικό επίδομα ειδικών συνθηκών, οι θεραπευτές του Εν Δράσει δουλεύουν το λιγότερο 8ωρο και χωρίς κανένα επίδομα.

Αυτό οφείλεται στην αδυναμία προσλήψεων, αλλά δεν παύει να αποτελεί και πρόβλημα συνολικά του ΚΕΘΕΑ, που είναι αναγκαίο να αναδιανείμει αποτελεσματικά το προσωπικό του ώστε να στελεχωθεί αυτό το εξαιρετικά κρίσιμο πεδίο παρέμβασης.

Στην άλλοτε ασφυκτικά γεμάτη κοινότητα των δικαστικών φυλακών Κορυδαλλού (για την οποία δαπανήθηκε σεβαστό ποσό μετά την πυρκαγιά που την είχε καταστρέψει) σήμερα βρίσκονται υπό θεραπεία 20 μέλη, 75 κρατούμενοι βρίσκονται στις ομάδες κινητοποίησης και 20 κρατούμενοι οροθετικοί στο νοσοκομείο δέχονται, δυστυχώς μόνο μία φορά την εβδομάδα, την επίσκεψη ενός θεραπευτή.

Το προσωπικό που παρέχει, άγνωστο πώς και για πόσο ακόμα, πολύωρη φροντίδα αποτελείται μόνο από 3 άτομα.

Στη Θήβα, που πριν από δύο χρόνια είχε δεκάδες γυναίκες στην κοινότητα και στην κινητοποίηση, τώρα υπάρχουν αντίστοιχα 12 και 25 κρατούμενες με μία μόνο θεραπεύτρια (πριν από 2-3 χρόνια το προσωπικό της μονάδας ήταν τουλάχιστον 3 άτομα και 2 θεραπευτές εθελοντές).

Αυτή είναι μια πολύ ενδεικτική περιγραφή του πώς αναγκάζονται να δουλεύουν και κάτω από ποιες συνθήκες οι ελάχιστοι εργαζόμενοι.

Η κραυγή αγωνίας κρατουμένων που ζητούν μια δεύτερη ευκαιρία και των εξουθενωμένων εργαζομένων δυστυχώς δεν είναι τόσο δυνατή ώστε να προκαλέσει την προσοχή των διοικούντων κάθε αρμόδιο φορέα.

Αυτήν την κραυγή μεταφέρουμε σήμερα εδώ, μια και ενώ το Εν Δράσει έχει μια εξαιρετική παρουσία τόσα χρόνια στο ΚΕΘΕΑ, σήμερα, αποδυναμωμένο, πασχίζει να κρατήσει τις δομές του.